به گزارش بازتاب آنلاین، اگزما یک بیماری پوستی است که به دلایل مختلفی ایجاد می شود و باعث خارش، قرمزی، تورم و لایه برداری لایه بیرونی پوست می شود. این بیماری مزمن پوستی که به نورودرماتیت نیز معروف است، از هر پنج کودک در کشورهای صنعتی یک کودک را تحت تاثیر قرار می دهد.
سلامت نیوز در پیامی نوشت: عواملی مانند رژیم غذایی سرشار از مواد فرآوری شده و قرار گرفتن در معرض مواد شوینده و برخی مواد شیمیایی خطر ابتلا به اگزما را افزایش می دهد. زندگی در نزدیکی کارخانه ها، جاده های اصلی یا آتش سوزی جنگل ها نیز خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. در خانه، قرار گرفتن در معرض رنگ، مواد پلاستیکی، دود سیگار یا پارچه های مصنوعی مانند اسپندکس (نوعی الیاف مصنوعی)، نایلون و پلی استر می تواند منجر به این بیماری شود.
محققان بیشتر بر روی نقش ژنتیک در این بیماری تمرکز کرده‌اند، اما ژن‌ها بهترین گزینه برای پیش‌بینی ظهور اگزما در کودک نیستند، بلکه محیطی که کودک سال‌های اول زندگی را در آن سپری می‌کند بسیار مهم است.
برای اینکه بفهمند چه تغییرات محیطی باعث اگزما می شود، محققان در ایالات متحده به مناطقی از کشور سفر کردند که میزان اگزما بسیار بالاتر از میانگین ملی بود. آنها سپس داده‌های پایگاه‌های اطلاعاتی آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات متحده را بررسی کردند تا دریابند کدام مواد شیمیایی در این مناطق رایج‌تر هستند.
علاوه بر بیماری های آلرژیک رایج (آلرژی به کره بادام زمینی و آسم)، دو دسته از مواد شیمیایی در اگزما بسیار موثر هستند: دی ایزوسیانات ها و زایلن
دی ایزوسیانات ها برای اولین بار در دهه 1970 در ایالات متحده برای ساخت اسپندکس (نوعی الیاف مصنوعی)، فوم بدون لاتکس، رنگ و پلی اورتان (پلیمر) توسعه یافتند. همزمان تولید زایلن افزایش و تولید پلی استر و سایر اقلام افزایش یافت.
بخش فعال شیمیایی دی ایزوسیانات ها و مولکول های زایلن نیز در دود سیگار و آتش سوزی جنگل ها یافت می شوند. پس از سال 1975، زمانی که همه خودروهای جدید به فناوری جدیدی مجهز شدند که گازهای خروجی اگزوز را به مواد شیمیایی کمتر سمی تبدیل می کرد، ایزوسیانات و زایلن وارد اگزوز خودروها شدند.
طبق تحقیقات، قرار گرفتن موش ها در معرض ایزوسیانات ها و زایلن می تواند به طور مستقیم فعالیت گیرنده های دخیل در خارش، درد و احساس دما را افزایش دهد و منجر به اگزما، خارش و التهاب شود. در موش هایی که رژیم غذایی ناسالم داشتند، این گیرنده ها فعال تر بودند.
بدن انسان با میلیون ها میکروارگانیسم که روی پوست زندگی می کنند پوشیده شده است که میکروبیوم پوست نامیده می شود. این میکروارگانیسم ها انواع خاصی از چربی ها (لیپیدها) یا روغن ها را تولید می کنند که پوست را در یک محیط محافظت شده نگه می دارد و از نفوذ آلودگی ها جلوگیری می کند. سرامیدها از خانواده لیپیدها عملکرد محافظتی مهمی در پوست دارند.
میزان سرامیدها و ترکیبات مربوط به آن روی پوست نوزاد در چند هفته اول زندگی می تواند یک شاخص ثابت و معنادار برای ابتلای او به اگزما باشد یا خیر. هر چه میزان سرامید روی پوست کمتر باشد، احتمال ابتلا به اگزما بیشتر می شود.
محققان باکتری‌های مفید پوست را که مستقیماً سرامیدها را تولید می‌کنند در معرض ایزوسیانات‌ها یا زایلن قرار دادند و دریافتند که این باکتری‌ها تولید سرامیدها را متوقف کرده و در عوض اسیدهای آمینه مانند لیزین تولید می‌کنند که به باکتری‌ها در مبارزه با سموم کمک می‌کند، اما فاقد فواید سلامتی سرامیدها هستند.
محققان سپس ورقه های ساخته شده از ایزوسیانات یا زایلن و تأثیر آنها بر باکتری های پوست را بررسی کردند و دریافتند که باکتری های مضر روی نایلون، اسپندکس و پلی استر رشد می کنند اما نمی توانند روی پنبه یا بامبو زنده بمانند. باکتری‌هایی که به حفظ سلامت پوست کمک می‌کنند می‌توانند روی هر پارچه‌ای زندگی کنند، اما درست مانند آلودگی هوا، میزان چربی‌های مفید آنها در مقایسه با آنچه روی پارچه‌های نخی رشد می‌کنند، نصف می‌شود.
برای بهبود تعادل میکروبیوم پوست (باکتری های مفید)، از محصولاتی که از رشد باکتری های سالم پوست جلوگیری می کنند، اجتناب کنید. اینها شامل برخی از محصولات مخصوص مراقبت از پوست، شوینده ها و محصولات پاک کننده است. برای کودکان زیر چهار سال، به ویژه توصیه می شود از دود سیگار، مواد مصنوعی، فوم های غیر لاتکس، پلی اورتان ها و برخی رنگ ها خودداری کنند.
۲۳۳۲۱۷