به بهار سال گذشته برمی گردیم. زمانی که 20 پرستار از بیمارستان امیرعلم تهران دست از کار کشیدند. تاکنون جامعه پرستاری تنها معترض بوده است. در مورد میزان حقوق دریافتی، در مورد قانون اجرا نشده، در مورد شیفت کاری طولانی مدت، در مورد کمبود کارگر و در مورد تبعیض. اما اکنون “استعفای دسته جمعی” به دایره اعتراضات آنها اضافه شده است.
به گزارش هم میهن، از دی ماه پارسال تا فروردین ماه جاری موارد زیادی از این اعتراض در بیمارستان ها و شهرهای مختلف تکرار شد. از استعفای تعداد زیادی از پرستاران یزد تا استعفای پرستاران از شبکه بهداشت و درمان چالوس. حال باید به این موارد استعفای دسته جمعی 43 پرستار جراحی و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش را اضافه کرد.
در پایان نامه پرستاران بیمارستان شهدای تجریش به چند نکته اشاره شده است: «عدم پاسخگویی به پیگیری های مکرر مطالبات از قبیل پایین بودن نرخ اضافه کار، حقوق و نیروی انسانی، عدم پرداخت تعرفه طبق دستورالعمل مصوب، حق اشعه. حق پوشاک و آن حق مسکن.» این یکی از دلایل استعفای او بود که در استعفانامه سایر پرستاران نیز مشخص شد.
شیفت کاری سنگین، کمبود نیروی کار و عدم رعایت احترام در محیط کار، انجام کارهای غیرمرتبط و خارج از وظیفه مانند: ب- کارهای مربوط به داروسازی، منشی و معاونت پزشکی نیز در متن استعفای پرستاران بیمارستان شهدای تجریش دیده می شود.
چند روز قبل از استعفای پرستاران بیمارستان شهدای تجریش استعفانامه دیگری به امضای پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان رسید و 30 نفر از آنها آن را امضا کردند. برخی از دلایل استعفای او همانند دلایل پرستاران بیمارستان شهدای تجریش بود. آنها کار بیش از حد و تعداد کم کارگران شیفتی را دلیل استعفای خود عنوان کردند. آنها در این نامه تاکید کردند که در چنین شرایطی از نظر جسمی و روحی قادر به ادامه همکاری نیستند.
ماه گذشته پرستاران بیمارستان های گلستان و بقای اهواز و بیمارستان باغملک نیز اعتراض کردند. استعفای پرسنل پرستاری توسط مسئول پرستاری وزارت بهداشت تایید شد. عباس عبادی آبان ماه گذشته اعلام کرد که 210 هزار نفر در گروه مراقبت مشغول به کار هستند. اکثر این افراد پرستار هستند و پس از مدتی حدود 15 درصد آنها به دلایل مختلف از جمله مشکلات کاری، مشکلات معیشتی یا دلایل دیگر خدمت را ترک می کنند.
وی گفت: حدود 4 تا 5 هزار نفر اعم از پزشک، شاغل، پرستار و… در نظام سلامت بازنشسته می شوند. چرا که پرستاری حرفه ای سخت و طاقت فرسا با شیفت های طولانی است.
گفت‌وگو با پرستاران جوان و با تجربه نشان می‌دهد که این روند همچنان ادامه دارد و پرستاران به دلیل فشار کاری زیاد و دستمزدهای ناعادلانه تمایل زیادی به ترک نظام سلامت دارند. آنها از دلایل استعفا می گویند.
نه تنها پرستاران جوان در مراکز درمانی شغل خود را ترک می کنند، بلکه به کارگران باتجربه تری نیز دست یافته اند که علیرغم تجربه حرفه ای گسترده خود ترجیح می دهند کار را ترک کنند. یکی این اورژانس ها شامل کسانی هستند که با 25 سال سابقه کار در اورژانس نمی خواهند نامشان در گزارش ذکر شود یکی او اواخر سال گذشته از بیمارستان های استان گیلان بازنشسته شد و آمادگی بازگشت به پرستاری را ندارد.
او می‌گوید: «نیرویی که یک‌سوم تجربه‌ی حرفه‌ای من را دارد، پست ستادی می‌گیرد و پشت میز می‌نشیند، اما من به‌عنوان یک فرد ۵۰ ساله مجبورم شب کار کنم، سیستم استخدام بیمارستان‌ها هم کارآمد نیست.» .
برای مثال شهری که من در آن زندگی می کنم یک ساعت با بیمارستان فاصله دارد و با احتساب ترافیک شهرهای شمالی ممکن است دو ساعت طول بکشد تا به محل کارم برسم اما بیمارستان به ازای هر دقیقه تاخیر 16 دقیقه از حقوق و دستمزد کسر می کرد. . این چه بند از قانون خدمات کشوری می گوید؟ در آخر ماه ممکن است حتی یک شیفت عصر و شب هم حساب نکنند. گفتند دستگاه تشخیص چهره دو بار چهره شما را شناسایی کرده است.
آغاز بازنشستگی پرستاران از زندگی حرفه ای در دهه 90
تا به امروز مسئولان وزارت بهداشت به افزایش اخیر اخراج پرستاران واکنشی نشان نداده اند یکی یکی از اعضای کمیته بهداشت و درمان مجلس از استعفای پرستاران شهدای تجر اظهار بی اطلاعی کرد. تنها واکنش رسمی از سوی فعالان صنفی پرستاری بوده است که می گویند اخراج کارکنان در بیمارستان های کوچک نیز در حال افزایش است.
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه سالمندان با بیان اینکه اگر در شرایط فعلی با هر بیمارستانی صحبت کنید به شما می گویند که تعدادی از پرستاران بیمارستان را ترک کرده اند یا گروهی در حال آماده شدن برای مهاجرت هستند، می گوید: «پرستارانی که نیستند. مهاجرت و…” بهتر است کار نکنید.
این پرستاران می گویند ماهانه 12 میلیون درآمد داریم که با بازدهی به 14 میلیون می رسد. اگر با این شرایط در خانه بمانیم، استهلاک کمتری خواهیم داشت. به دلیل تنش های کاری ترجیح می دهند کار را ترک کنند و در خانه بمانند. این سیستم با رفع مشکل قابل حل نیست.
ترک خدمت و خروج پرستاران باید توسط مدیریت به عنوان یک پدیده پذیرفته شود و سپس چاره جویی شود. سال هاست می گوییم بیمار به خاطر کمبود پرستار عذاب می کشد اما هیچکس توجهی نمی کند. حالا پرستارها می گویند وقت ندارند بعضی کارها را انجام دهند اما مسئولان می گویند اگر کاری نکردید در پرونده بگذارید در حالی که آن عمل برای بیمار انجام نشده است. ما این چیزها را سال ها پیش می دانستیم، اما حالا پرستار آن را مطرح می کند.»
وی ادامه می دهد: آماری که 15 درصد پرستاران شغل خود را ترک می کنند تکان دهنده است و تصور می کنم این رقم برای پرستاران مرد بیشتر باشد. شکی نیست که میزان ترک شغل پرستاری در دهه 90 بسیار بیشتر از سال های گذشته است. برخی از پرسنل پرستاری ما در سه شیفت کار می کنند. پرستاری که خسته و بی انگیزه است و بی عدالتی را می بیند، مردم از این روند رنج می برند.
بخش بزرگی از جامعه پرستاری ناراضی و خسته هستند. چگونه می توان نارضایتی این پرستار را بیان کرد؟ این موضوع در سال های اخیر بارها به گوش مدیران و مسئولان رسیده اما نتیجه ای نداشته و اکنون نیز در صورت اعتراض، توبیخ و اخراج می شوند. سازمان بهداشت جهانی حداقل استاندارد تعداد پرستاران را سه در هزار نفر اعلام کرده است. هرچه این کمتر باشد، ارتباط مستقیمی با مرگ و میر بیماران دارد.
شریفی مقدم می افزاید: بسیاری از بخش های بیمارستان مهدی کلینیک به دلیل کمبود پرستار هنوز فعال نشده اند. فراخوانی برای جذب 500 بیمار گرفته می شود، اما هیچکس آن را نمی پذیرد. همکارانی که به خارج از کشور رفته اند می گویند در آخر ماه اگرچه کار در این کشورها سخت است اما پرستار در قبال کار مزد خوبی می گیرد و می تواند کار سخت را تحمل کند.
وی درباره موارد استعفا نیز می گوید: همیشه فسخ بوده است اما در سه چهار سال اخیر تندتر شده است و اعتراضات اخیر و استعفاهای نمادین جدید است و نشان از اعتراض جمعی کادر پرستاری دارد. پرستار می گوید حالا که می خواهم بروم به دیگران هم اطلاع داده شود.