چرا مناظر این سه دریاچه نفس گیر است؟ (+عکس)

یک تصویر ماهواره ای سه دریاچه را نشان می دهد که هر کدام به لطف ترکیبی از عواملی مانند عمق، شیمی آب و حیات وحش ساکن رنگ متفاوتی دارند. به گفته رصدخانه زمین ناسا، این بسیار عجیب است، نه تنها به دلیل مجاورت دریاچه ها، بلکه به این دلیل که زمانی بخشی از یک دریاچه باستانی در گذشته نزدیک (از نظر زمین شناسی) بودند. مار

به گزارش فرادید، این سه دریاچه عبارتند از: دریاچه شالا که آبی تیره است، دریاچه آبیاتا که سبز است و دریاچه لانگانو که رنگ زرد ماسه ای شبیه به چشم انداز اطراف دارد. این سه دریاچه در دره گسل بزرگ اتیوپی، تقریباً 200 کیلومتری جنوب پایتخت این کشور، آدیس آبابا، واقع شده اند.

دریاچه شالا حدود 12 کیلومتر طول و 28 کیلومتر عرض در عریض ترین نقطه خود دارد. شالا عمیق ترین این سه دریاچه با حداکثر عمق 266 متر است و به همین دلیل است که آب آن از بالا به رنگ آبی تیره به نظر می رسد.

این دریاچه بسیار قلیایی است (PH بسیار بالایی دارد) و با وجود شرایط سخت، حاوی سخت پوستان کوچک و میکروارگانیسم‌هایی است که گله‌های بزرگ فلامینگو و پلیکان را تغذیه می‌کنند.

نزدیک‌تر به زمین، رنگ‌های سبز متمایز دریاچه آبیاتا کمتر به چشم می‌آیند.

دریاچه آبیاتا با طول تقریبی 17 کیلومتر و عرض 15 کیلومتر کم عمق ترین دریاچه در بین سه دریاچه با حداکثر عمق 14 متر است. این امر آن را بسیار متغیر می کند و در 50 سال گذشته حدود یک سوم مساحت خود را از دست داده است. رنگ سبز این دریاچه احتمالاً به دلیل رشد فیتوپلانکتون در سطح آن است که تعداد زیادی از پرندگان را نیز به خود جذب می کند.

دریاچه لانگانو حدود 18 کیلومتر طول و 16 کیلومتر عرض دارد. این دریاچه عمدتاً از نهرهای شرق تغذیه می شود که رسوبات قهوه ای را از کوه های مجاور حمل می کند و رنگ زرد به آن می دهد. لانگانو یک مقصد محبوب برای ساحل‌نشینان است زیرا تنها دریاچه در منطقه است که محل زندگی کرم‌های انگلی نیست. این کرم ها می توانند یک بیماری بالقوه کشنده به نام شیستوزومیازیس را منتقل کنند.

با این حال، تا حدود 10000 سال پیش، این سه دریاچه بخشی از یک توده آبی وسیع به نام دریاچه گالا بودند که پس از تغییر الگوهای بارندگی ناپدید شدند و حرکات تکتونیکی مناظر اطراف را دگرگون کرد.