فهیمه نظری: عصر چهارشنبه 4 اردیبهشت ماه 1319 میدان سپه (امام خمینی کنونی): جمعیت دست تکان می دهد و همه به بلندگوی بزرگی نگاه می کنند که صداها از آن به گوششان می رسد. مردم از ساعت 6:30 بعد از ظهر با خواندن خبر افتتاحیه صدای تهران در روزنامه ها از ساعت 18:30 به میدان سپه هجوم آورده اند. سرانجام ساعت هفت بعدازظهر رادیو ایران توسط ولیعهد محمدرضا پهلوی افتتاح شد و اندکی بعد اولین پخش آن پخش شد که از بلندگوی بزرگ بیرون ساختمان وزارت پست شنیده شد هوا. چند روز قبل از این حادثه به دستور فرمانداران بلندگوهایی در میادین اصلی همه شهرها نصب شد تا به محض باز شدن رادیو صدای رادیو را بشنوند.
اولین ایستگاه فرستنده در ششم اردیبهشت ماه در سال 1305 دو روز پس از تاجگذاری رضاشاه تأسیس شد. این ایستگاه در حضور شاه افتتاح شد و «بیسیم پهلوی» نام دارد. با این حال، راه اندازی یک ایستگاه رادیویی با هدف پخش زمان زیادی طول می کشد. ایده تأسیس رادیو به سال 1316 برمی گردد اردیبهشت ماه سال 1319 ادامه دارد.
مراسم افتتاحیه با حضور شخصیت های کشوری و لشکری
افتتاح رادیو در این زمان؛ یعنی یک سال بعد از شروع جنگ جهانی دوم آنقدر اهمیت دارد که مردان برجسته کشور و ارتش در آن شرکت کردند. از هیئت دولت و وزیر دربار گرفته تا رئیس مجلس و روسای ارتش. روز پنجم اردیبهشت ماه یعنی فردای افتتاح روزنامه رادیو، روزنامه اطلاعات مراسم را اینگونه شرح می دهد:
“ساختمان [کلاه فرنگی] مرکز کنترل فرستنده رادیویی [در فضای وزارت ارتباطات کنونی در خیابان شریعتی نرسیده به سیدخندان] با پرچم های سه رنگ ملی و چراغ های رنگارنگ تزئین شده بود. ورودی اصلی ساختمان به روشنی روز با نورافکن ها و چراغ های برق روشن می شد. چند رشته چراغ به رنگ پرچم ایران دور دکل های رادیو می درخشید. ساعت شش بعد از ظهر هیأت دولتی، وزیر دربار شاهنشاهی، رئیس شورای ملی، جناب آقای شاکوه، رئیس دفتر ویژه شاهنشاهی، جناب آقای دکتر. مودب نفیسی، رئیس اعلیحضرت همایون استان، جناب آقای قوام، رئیس تشریفات سلطنتی خارجی، مدیر تشریفات اعلیحضرت همایون استان، سران ارتش، رئیس مجلس شورای ملی، معاونان وزیر، رئیس و دادستان دیوان کشور، رئیس بانک ملی ایران، رئیس کل نیروی انتظامی، استاندار تهران، ضامن شهرداری، مدیران روزنامه ها، رؤسای کمیسیون رادیو همگی با لباس رسمی از مرکز فرستنده رادیویی بازدید کردند. ساعت 6:30 بامداد همایون ولایت عهد از نزول باشکوه به مرکز فرستنده رادیو خبر دادند. در این مراسم در ورودی ساختمان شورای وزیران، رئیس شورای ملی از رهبران موکب مبارک استقبال کرد. موکب اعلیحضرت همایون ولایت عهد ابتدا از صف میهمانان به تالار پذیرایی گذشت.
تجهیزات و ساخت رادیو از بهترین های دنیا بود
پس از ورود محمدرضا پهلوی به مراسم افتتاحیه رادیو، محمدابراهیم علم (شوکت الملک/پدر اسدالله علم) وزیر وقت پست و تلگراف پشت تریبون قرار می گیرد و گزارشی از کیفیت ارائه می دهد. و تعداد رادیوها نکته قابل توجه بحث های او این است که چگونه می توان تأسیس و توسعه رادیو در ایران را آغاز کرد. علم مدعی است که تجهیزات رادیویی فوق پیشرفته بوده و توسط شرکت آلمانی Hochtief در مدت هفت ماه ساخته شده است.
تسهیلات اعطایی مبارک به وصیت اعلیحضرت همایون شاهشاهی و دستور بهمن در ماه 1316 قبل از همایونی شرف صادر شد. دستگاه های انتقال صدا شامل دو مجموعه میکروفون و آمپلی فایر هستند که امکان پخش دو برنامه مختلف از فرستنده را فراهم می کنند. اینها دستگاه هایی بودند که ویژگی های آنها با آخرین پیشرفت ها در زمینه فن های بی سیم مطابقت دارد بهمن و اسفند در سال 1316 به کارخانه تلفونکون و در اواخر دی 1318 تحویل و در آنجا نصب شد. فروردین سال 1319 تمام شد. و ساختمان ساخته شده برای ساخت آنها دو هزار و دویست و چهل متر مربع مساحت دارد و در مدت هفت ماه توسط شرکت هوختیف تکمیل شده و مجهز به تهویه و گرمایش و سرمایش مرکزی است… 58 کیلومتر ویژه کابل دستگاه فرستنده را با نقاط مورد نیاز شهر و مرکز پذیرش بی سیم نجف آباد متصل می کند و بنابراین امکان پخش سخنرانی از این نقاط وجود دارد، پس از خرید دو فرستنده موج کوتاه دیگر توسط بل استاندارد تحویل داده می شود و تحویل داده می شود. در آینده نزدیک و همچنین دوازده فرستنده موج متوسط محلی که در شهرستان ها ایجاد می شود، سازمان انتقال صدا در سرزمین شاهشاهی ایجاد می شود. دستگاه هایی که به عرض جبهه مبارک رسیده اند، آماده اند تا در میدان دید مبارک نفوذ کنند و روزنه ای پیدا کنند.»
اولین برنامه پخش شده از رادیو
بلافاصله پس از افتتاح رادیو در ساعت هفت بعد از ظهر چهارشنبه چهارم اردیبهشت ماه در سال 1319 سرود سلام شاهنشاهی نواخته می شود و سپس احمد متین دفتری نخست وزیر (داماد دکتر مصدق) برای دستگاه سخنرانی می کند. صحبت های نخست وزیر عمدتاً درباره نگرش دولت وقت به صداوسیما است که چندین بار به آن اشاره می کند. نگاهی آموزنده:
«… از امروز نظام آموزشی که برای پرورش اندیشه در حوزه های مختلف معرفتی ایجاد شده است، آموزه های خود را مستقیماً و بدون معطلی به گوش شنوندگان منتقل می کند و همگان در عین حال از این نعمت بهره مند می شوند. به پاس قدردانی از هدیه هموطنان، همواره در گسترش دانش و به کارگیری آن در جهت پیشرفت کشور بکوشند و با شاد کردن خطیر همایونی از این گذر، خود را لایق موهبت های بیشتر بدانند. آموزه‌های مختلفی که از طریق رادیو برای افزایش دانش و تسهیل سبک زندگی منتشر می‌شود، برای همه مفید خواهد بود…»
نکته‌ای که متی‌دفتری در اظهارات خود به آن اشاره می‌کند، در واقع هدف اصلی دولت از تأسیس صداوسیما است. رضاشاه با حمایت نخبگان گام هایی در جهت مدرن سازی ایران برداشته است و در این زمینه باید جامعه را با خود همراه کند. رضا مختاری اصفهانی، پژوهشگر تاریخ معاصر ایران، در مقدمه کتاب خود با عنوان «رادیو; «توسعه و تحولات سیاسی-اجتماعی» نیز به این نکته اشاره دارد، اما با تعبیری متفاوت. او رادیو را به عنوان ابزاری در دستان سلطنت پهلوی معرفی می کند که انتظار دارد ایدئولوژی آن را رواج دهد و هویت جدیدی برای ایرانیان ایجاد کند. انتظاری که از ابتدا با بحران های مختلف مانند جنگ جهانی دوم و اشغال ایران به چالش کشیده شد، علاوه بر این، وی این رسانه ها را از نظر رژیم سلطنتی پهلوی و حکومت های آن قدرت نرم می داند. که ابزار اقتدار و ظلم به شمار می رود.
پس از پخش سخنان نخست وزیر از رادیو، پخش بعدی اعلام افتتاح صدا و سیمای تهران به زبان های فارسی، سپس عربی، ترکی، فرانسوی، روسی، انگلیسی و آلمانی بود.
شب افتتاح رادیو و چهره میدان توپخانه
مراسم افتتاحیه رادیو تا ساعت 23 ادامه دارد. اما میدان اصلی شهر، سپه، بیش از هر جای دیگری دیدنی است. با اینکه هوا طوفانی است و باران شدیدی می بارد، اما جمعیتی که برای شنیدن رادیو در میدان جمع شده اند متفرق نمی شوند و مشغول شنیدن اخبار افتتاحیه و سایر قسمت های برنامه هستند. مردم ذائقه عجیبی برای مطلع شدن از رویدادهای جهان با استفاده از این دستگاه جدید دارند. به همین دلیل فریاد شادی آنها به محض پخش اولین برنامه این مکان تاریخی را به لرزه درآورد.
توسعه موسیقی ایرانی؛ بزرگترین دستاورد رادیو
اما صرف نظر از نگرش دولت به رادیو، این جعبه جادویی می تواند مهم ترین ابزار پیشرفت موسیقی در تاریخ معاصر ایران باشد. رضا مختاری اصفهانی در همان کتاب «رادیو، توسعه و تحولات سیاسی اجتماعی» معتقد است که رادیو در عرصه فرهنگ موفق بوده و ذهنیت ایرانیان را در عرصه هایی مانند موسیقی رسانه تغییر داده است و این امر برای مردم نیز وجود داشته است. بسیاری از روشنفکران و هنرمندان ایرانی از این طریق وارد جامعه ایران شدند. مختاری رادیو را عنصری مهم در رواج موسیقی ایرانی می دانست. عنصری که موسیقی را از خلوت خانه وارد فضای عمومی کرد و زندگی اجتماعی جدیدی را برای ایرانیان پایه گذاری کرد. بر اساس نامه وی، بخش مهمی از سیاست فرهنگی ایران از طریق رادیو دنبال می شد.
شادروان جواد بدیع زاده از خوانندگان و آهنگسازان کهن ایرانی اولین کسی است که آهنگش از رادیو پخش می شود. او در مصاحبه ای با این روزنامه در روز 13 فروردین از اولین ترانه خود و همچنین خوانندگان و آهنگسازانی که با تولد رادیو در آن حضور داشتند صحبت کرد و هر کدام نقش مهمی در عرصه موسیقی ایرانی بر جای گذاشتند. اردیبهشت ماه وی در سال 1356 در سی و ششمین سال تاسیس رادیو گفت:
اولین آهنگی که با صدای من از رادیو ایران پخش شد به نام ساز و سابو بود که شعر آن را آقای نورالله همایون سروده بود و آهنگ را خودم ساختم که در واقع گفتگوی بین ان است ساز و در سبو اینگونه شروع شد:
یک روز او گفت: “این چنین ابزاری است.”
کی برنج و شادی را با خود جمع کنم؟
وقتی افغانی دارم و در دلم آه می کشم
دیگر چه چشم خون در زین، ناله جانکاه در بارگو؟
موسیقی این آهنگ به زبان ساده بود و از آنجایی که اولین شعری بود که از رادیو پخش شد، خیلی زود رواج یافت. …مرحوم قمر اولین بانویی بود که صدایش از رادیو پخش شد و آهنگ مرغ سحر بیش از حد انتظار محبوبیت داشت…اولین شخصیت هایی که در رادیو کار کردند مرحوم صبا ویولونیست مرتضی نداود تار بودند. بخش و حبیب سماعی سنتور و حسین تهرانی طبل می نوازند به جز مرتضی خان نداوود بقیه بین ما خالی است… رادیو بیست سال پیش [۱۳۳۵] بعداً تصمیم گرفت صداها را روی نوار ضبط کند و از آن زمان به بعد موسیقی رنگ دیگری به خود گرفت و خوانندگان علاقه بیشتری به این کار نشان دادند… همانطور که یادم هست آقای رهنما، مطیع الدوله حجازی، ذکاء- دله غفاری، صفوی، بزرگمهر، بشیر فرهامد، پاینده ذوالفقاری، تفضلی، معینیان و فرازمند مسئولیت کل نشریات رادیویی را بر عهده داشتند و هر یک به نوبه خود در جهت گسترش موسیقی و حمایت از جامعه هنرمندان گام های موثری برداشتند. آقای معینیان به درستی تلاش کرد موسیقی سنتی ایران را حفظ کند و باعث احیای موسیقی ایرانی شود.
۲۴۵۲۵۹