10 آوریل 1885-21 فروردین 1264 – در نبراسکا به دنیا آمد و این تنها تفاوت او و برادرانش در لشکر نجات در تبریز و در آن نبرد نهایی در شنب غازان بود. او در نبراسکا به دنیا آمد و هوارد کانکلین باسکرویل نام داشت. هوارد کوچکترین فرزند یک خانواده پروتستانی بود که پدربزرگ، پدر و پسرانش (چهار برادر) کشیش بودند. او به پرستون رفت و به مطالعه دین و تاریخ پرداخت. در طول تحصیل، توماس وودرو ویلسون، بیست و هشتمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب دموکرات، رئیس مدرسه بود. هاوارد پس از پایان تحصیلات خود تصمیم گرفت مبلغی شود و در سال 1907، یک سال پس از امضای فرمان مشروطیت، برای تدریس به مدرسه یادبود تبریز آمد. در این شهر تحت تأثیر مشروطیت قرار گرفت و در نهایت در حالی که با دختر رئیس مدرسه یادبود ویلسون نامزد بود به مبارزین پیوست. وقتی پارلمان بسته شد، هوارد گروهی از دانش آموزان خود را در مدرسه جمع کرد و گروه نجات را تشکیل داد. فوجی، خیلی زود یکی از مهم ترین واحدهای نظامی تبریز بودند. اما این واقعه در اوج محاصره تبریز باعث شد که بسیاری از او بخواهند از این کار دست بردارد. ستارخان حتی از او خواست که به کنسولگری برود اما او نپذیرفت. هوارد باسکرویل مسیر طولانی نبراسکا تا تبریز را تا عصر سی ام طی کرد فروردین در سال 1288 در جریان محاصره شنب غازان بین مجاهدین و نیروهای دولتی کشته شد. صادق رضازاده شفق از اعضای گروه باسکرویل نجات و یاران نوشت:
«با توجه به تاکید حسین خان کرمانشاهی و دیگران، من مدام بر باسکرویل که در گودال خوابیده بود فریاد می زدم که بلند نشوید تا دیگر رزمندگان ما دشمن را از منطقه عقب برانند و ما از شر او خلاص شویم یا مسیرمان را کنار گذاشتیم، اما متأسفانه باسکرویل زنگ زد. جلوه را مرتب نکردم و از کانال زیر دیوار به سمت باغ چپ، روی سینه خزان خزان رفتم و دیوار باغ حایلی بین ما و او بود. یک دقیقه نگذشته بود که فریاد از سنگرهای اطراف شنیده شد: “تو به یک آمریکایی زدی، معلوم شد که باسکرویل نیمه بیدار در باغ بوده و سنگرهای مقابل و خود هدف را نشانه رفته است.” تیر اتفاق افتاد ما باسکرویل را دیدیم که دراز کشیده بود، غرق در خون از سینه اش. او را زیر آتش به سمت خود کشیدیم و زیر پوشش دیوار شکسته به سینه‌هایمان تکیه دادیم. یکی با شوق فریاد زد: زنده است، اما یک نفس هم نگذشت، چشمان درخشانش را بست و در این اسفنج دنیا، بر خاک خونین شام غازان، آخرین نفسش را دمید.
وی در ۲۹ فروردین ۱۳۰۸ در نبراسکا به دنیا آمد، در تبریز به شهادت رسید و ساکن قبرستان آشوریان تبریز شد. خیلی ها او را لافایت ایران و البته 30 می نامند فروردین این روز به روز دوستی ایران و آمریکا معروف است، اما عجیب است که نزدیک به هشتاد سال بعد، در همان روزی که او درگذشت، رابطه ایران و آمریکا به پایان رسید. 40 سال پیش اما هاوارد باسکرویل همچنان شهید قانون اساسی ایران است.
* پژوهشگر تاریخ
۲۵۹۵۷