یک مطالعه جدید نشان داد که استامینوفن پروتئین‌ها را در بافت قلبی عروقی تغییر می‌دهد و به طور بالقوه بر عملکرد قلب تأثیر می‌گذارد.
گزارش مهر مطالعات گذشته نشان می دهد که در افراد مبتلا به بیماری قلبی، استامینوفن بهترین مسکن نسبت به انواع دیگر مسکن ها مانند آسپرین و ایبوپروفن است که به عنوان داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) شناخته می شوند.
اما نتایج یک مطالعه جدید روی موش نشان می دهد که استامینوفن باعث تغییر پروتئین در بافت قلب می شود.
این نتایج می تواند به طور بالقوه بر مسیرهای بیوشیمیایی ضروری برای عملکردهایی مانند تولید انرژی و استفاده از آنتی اکسیدان تأثیر بگذارد.
در این مطالعه، محققان از مدل موش برای بررسی اثرات استامینوفن بر بافت قلب استفاده کردند.
به برخی موش ها آب ساده و به برخی دیگر آب حاوی 500 میلی گرم استامینوفن داده شد.
پس از هفت روز، محققان تغییرات قابل توجهی در پروتئین‌های بافت قلب موش‌هایی که استامینوفن دریافت می‌کردند در مقایسه با موش‌هایی که به تنهایی آب دریافت می‌کردند، پیدا کردند.
این تغییرات پروتئینی با مسیرهای بیوشیمیایی مسئول بسیاری از عملکردها از جمله تولید انرژی، استفاده از آنتی اکسیدان ها و تجزیه پروتئین های آسیب دیده مرتبط است.
دانشمندان بیش از 20 مسیر سیگنالینگ مختلف را یافته اند که تحت تأثیر تغییرات پروتئین قرار گرفته اند.
گابریلا دل تورو ریورا، محقق اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترا در UCLA، گفت: «یافته‌ها ما را شگفت‌زده کرد زیرا پیش‌بینی کردیم که استامینوفن در این غلظت‌ها تأثیر کمی بر قلب خواهد داشت. در حالی که داده‌های فعلی در درجه اول مصرف بیش از حد استامینوفن را با آسیب کبدی مرتبط می‌دانند، تحقیقات ما نشان می‌دهد که استامینوفن ممکن است بر بافت‌هایی غیر از کبد نیز تأثیر بگذارد.
از آنجایی که استامینوفن دارای خواص ضد التهابی نیست، اثراتی که روی قلب مشاهده می شود به دلیل نتایج ضد التهابی نیست.