اعتماد نوشت: در سایر نقاط کشور بیش از سه میلیون هکتار جنگل وجود دارد. از این جنگل ها، تنها 1.3 میلیون هکتار می تواند برای مصارف صنعتی استفاده شود، بقیه جنگل ها به دلیل عدم مراقبت یا آسیب طبیعی مورد استفاده قرار نمی گیرند.
دولت با سرمایهگذاری در بخشهای مختلف از جمله تولید، کشاورزی و انرژیهای تجدیدپذیر سعی در تنوع بخشیدن به اقتصاد و کاهش تدریجی وابستگی آن به صادرات نفت دارد.
از ابتدای قرن بیستم تاکنون 43 درصد جنگل ها از بین رفته اند و بیشتر مناطق جنگلی باقی مانده در رشته کوه های البرز، نزدیک دریای خزر و در رشته کوه های زاگرس است. امروزه تقریبا جنگلی در ایران باقی نمانده است.
هزاران سال تأثیر انسان بر محیط طبیعی – رشد جمعیت، تصاحب زمین برای کشاورزی، بهره برداری از جنگل ها توسط عشایر و افزایش تقاضا برای چوب به عنوان مصالح ساختمانی یا هیزم – منابع جنگلی کشور را از بین برده است.
در دوره پهلوی و بین سالهای 1304 تا 1357، توسعه کشاورزی تأثیر مخربی بر پوشش جنگلی داشت. در استان های چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان بسیاری از مناطق جنگلی برای کشت پاکسازی شده است. در گیلان، جنگلها را قطع میکنند تا امکان تولید چای، برنج و تنباکو فراهم شود. بهره برداری مشابه از مناطق جنگلی مازندران، زیستگاه ببر ایرانی را که آخرین بار در دهه 50 مشاهده شد، از بین برد. از زمان انقلاب و از سال 1357 تاکنون جنگلهای ایران قربانی تخریب روزافزون شده و حدود یک میلیون هکتار از جنگلهای زاگرس با ارزش زیستمحیطی بر اثر تغییرات اقلیمی از بین رفته است.
دستگاه های دولتی مسئول اجرای قوانین و مقررات مربوط به عرصه های جنگلی به روز نیستند و دائما با مشکل بودجه و بوروکراسی ناکارآمد مواجه هستند. مردم هنوز هم به میل خود درختان را قطع می کنند، همانطور که در پارک جنگلی ایلیمالات نور در سال 1402 دیدیم، و گاهی اوقات برای ایجاد پارکینگ، شهرک یا زمین های کشاورزی بیشتر، جنگل ها را پاکسازی یا آتش می زنند.
جنگل زدایی بیش از حد با انتشار میلیون ها تن گازهای گلخانه ای در جو همراه است که بیشتر آنها به شکل کربن در چوب ذخیره می شوند. این گازهای گلخانه ای منتشر شده، آب و هوای جهان را بی ثبات می کند، به جو آسیب می رساند و منجر به گرم شدن کره زمین و در نهایت بدتر شدن تغییرات آب و هوایی می شود.
جنگل ها با ذخیره کربن، مزایای زیست محیطی مهمی را با کاهش گرمایش زمین به ارمغان می آورند. در سال 1402، 4000 درخت در جنگل هیرکانی علیمالات نور مازندران قطع شد و حدود 100 تن دی اکسید کربن یا 27.5 تن کربن خالص به جو اضافه شد. یک متر مکعب چوب معادل یک تن است، اما وزن یک درخت یک ساله به طور متوسط بین 10 تا 40 کیلوگرم است که البته به عوامل متعددی بستگی دارد یک خودروی بنزینی بیش از 4000 کیلومتر که 120000 گوشی هوشمند را شارژ می کند و 500 لیتر گازوئیل مصرف می کند.
افزایش سالانه 100 تن دی اکسید کربن «27.5 تن کربن خالص» معادل 1.5 تا منفی 10 درجه سانتیگراد، دمای سالانه را افزایش می دهد زیرا منوکسید کربن (CO2) گاز گلخانه ای در گلخانه تولید می کند که اثر شیشه ای دارد. گرما و فضای داخلی را ذخیره می کند، بنابراین هر تن گرم می شود، دی اکسید کربنی که در جو آزاد می کنیم، آب و هوا را نیز گرم می کند.
23302