ابن رشد یک دانشمند دانای کل اندلسی بود که آثارش عمیقاً بر اندیشه غربی تأثیر گذاشت. او بیشتر به خاطر تفاسیر ارسطویی‌اش شناخته می‌شود و در غرب از او به عنوان «مفسر» و «پدر عقل‌گرایی» یاد می‌شود.
به گزارش فرادید، او همچنین کمک های زیادی به پزشکی کرد و به همین دلیل او را “شاهزاده علم” نامیدند.
تأثیر ابن رشد بر فلسفه غرب
تصویر ارسطو در نسخه خطی عربی
ارسطو، نماد برجسته فلسفه یونان، اگر فقط به خاطر ابن رشد باشد نبود، جمع آوری نشد. بین سال‌های 1169 تا 1195 میلادی، ابن رشد شرح‌های گسترده‌ای بر آثار ارسطو نوشت، از جمله درباره نفس، فیزیک، مابعدالطبیعه، اندام‌ها، اجزای حیوانات، هنر شعر و گفتار.
ابن رشد همچنین بر آثار دیگر شخصیت‌های مهم فلسفه یونان مانند افلاطون شرح‌هایی نوشته است. او برای هر کتاب چندین نوع تفسیر نوشت که هر کدام به توانایی های فکری متفاوت خوانندگانش پاسخ می داد. او نگران کشف آموزه‌های اصلی ارسطو و جدا کردن آنها از گرایش‌های نوافلاطونی مفسران قبلی‌اش بود، که ادعا می‌کرد پیام اصلی فیلسوف یونانی را تحریف کرده است.
مدرسه آتن، رافائل؛ در سمت چپ تصویر ابن رشد با دست عربی دیده می شود
از زمان سقوط امپراتوری روم در قرن ششم، بیشتر آثار ارسطو از بین رفته یا نادیده گرفته شده است، و فلسفه به طور عمده یک زمینه مطالعاتی در قاره اروپا نادیده گرفته شده است. علاقه به متفکران یونانی تنها پس از ترجمه تفاسیر ابن رشد به لاتین و عبری احیا شد.
از آغاز قرن سیزدهم، ابن رشد تا زمان رنسانس که رافائل وارد مدرسه آتن شد، به عنوان «پدر عقل گرایی» شناخته شد. یکی او یکی از بزرگترین فیلسوفان تاریخ را به تصویر کشید و شناخته شد. تفاسیر ابن رشد در تمام نسخه های لاتین آثار ارسطو گنجانده شده بود.
این تفاسیر نه تنها منجر به پیدایش فلسفه مدرسی در اروپا شد، بلکه نقش مهمی در رنسانس آن قاره داشت. ابن رشد نه تنها فلسفه یونان را در غرب احیا کرد، بلکه بر فلسفه دینی نیز تأثیر زیادی گذاشت.
تأثیر بر فلسفه دین
محراب کلیسا
ابن رشد یکی از پیگیرترین متفکرانی است که از مطالعه فلسفه در برابر گرایشات محافظه کارانه دفاع کرد. او با این ادعا که نه تنها فلسفه وسیله ای برای دستیابی به حقیقت مطلق است، بلکه تنها فیلسوفان مجاز به تفسیر کتب مقدس هستند، به فلسفه جایگاه بسیار بالایی بخشید.
ابن رشد نظرات بسیاری داشت که خشم برخی از مخالفان عقل گرایی ناب و نیز مسیحیان محافظه کار قرن بعد را برانگیخت. تأثیر آثار او بر فلسفه دینی، جنجال زیادی در مسیحیت لاتین ایجاد کرد، زیرا باعث شد کلیسا در نقد فلسفه تجدید نظر کند.
صفحه ای از نسخه خطی ابن میمون با حروف عربی و عبری
هنگامی که گروهی از فیلسوفان که خود را «ابن رشدی» می نامیدند، موضع کلیسای کاتولیک روم را در مورد فلسفه زیر سوال بردند، یک جنبش آکادمیک در دانشگاه پاریس پدیدار شد. آثار ابن رشد در سال های 1270 و 1277 توسط کلیسا محکوم و ممنوع شد. با این حال، آثار او تا قرن شانزدهم همچنان پیروانی پیدا کرد و بر بسیاری از فیلسوفان دیگر مانند توماس آکویناس تأثیر گذاشت.
ترجمه‌های عبری آثار او بحث و جدل چندانی برانگیخت و علاقه و دیدگاه تفسیری جدیدی در کتاب مقدس و یهودیت ایجاد کرد و بر فیلسوفان یهودی مانند موسی ناربونی، ابن میمون و ابراهیم بن عزرا تأثیر گذاشت که همگی اندیشه‌های او را در نظام‌ها وارد کردند. آنها فلسفه خود، به ویژه دیدگاه های او در مورد وحی را یکپارچه کردند.
تأثیر ابن رشد در پزشکی
جلد عمومی ابن رشد به زبان لاتین
شهرت ابن رشد به عنوان یک فیلسوف، اهمیت او را به عنوان یک پزشک و دانشمند تحت الشعاع قرار داد، اما او بیش از 20 کتاب در پزشکی نوشت که بر طب غربی تأثیر گذاشت. اثر بزرگ او «الکلیات فی الطب» بود; دایره المعارف پزشکی مشتمل بر هفت کتاب.
این کتاب پس از ترجمه به لاتین و عبری، به یک کتاب درسی پزشکی ضروری تبدیل شد که تا قرن هجدهم در اروپا تدریس می شد. ابن رشد همچنین اکتشافات بی‌سابقه‌ای داشت و اولین کسی بود که علائم بیماری پارکینسون را شناسایی کرد، ویژگی‌های گیرنده نوری را به شبکیه چشم نسبت داد و اختلال نعوظ و سایر مشکلات جنسی را تشخیص داد و درمان کرد. او همچنین از کار رازی و ابن سینا در مورد سکته مغزی الهام گرفت و بر توسعه درمان های مختلف دارویی و تغذیه ای تأثیر گذاشت.
آثار ابن رشد در زمینه های دیگر نیز تأثیرگذار بود، اما نکته قابل توجه این است که کل چشم انداز فلسفه و پزشکی قرون وسطی غرب بدون او کاملاً متفاوت بود.