چرا بعد از 20 سال همچنان سریال رضا عطاران را می بینیم؟

به گزارش خبرگزاری مگتو، ای فیلم با پخش سریال های قدیمی بر اساس ذخیره تاریخی این سازمان پرمخاطب ترین شبکه در بین شبکه های کوچک تلویزیونی است. این شبکه در ماه مبارک رمضان دوباره پخش سریال خانه به دوش را آغاز کرد. سریالی که بیست سال پیش سریال رمضانی را برای همیشه تغییر داد.

به گزارش فرادید، ژانر محبوب کمدی در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی راه درازی را طی کرده تا به وضعیت کنونی خود برسد. در دهه 1960 به دلیل شرایط جنگی در کشور، کمدی فرصت کمی برای توسعه یافت. تلاش اندک و قابل توجه برخی از کارگردانان مانند داریوش مهرجویی (با ساخت اجاره نشینان) تا حدودی نبود تبدیل شدن کمدی به ژانر غالب در سینما و تلویزیون.

اما با پایان جنگ و آغاز دهه 1970، این شرکت نیاز به تهیه و تولید کمدی های بیشتری را احساس کرد. تلویزیون مدیر اصلی برنامه های طنز شد و راه را برای هجوم جوانان تازه نفس با ایده های جدید هموار کرد. یکی در میان این جوان‌های تازه نفس، مهران کارگردانی بود که در سال ۱۳۷۳ مجموعه‌ای از مقالات ساعت خوش صدا و سیما را به دو دوره قبل و بعد از ساخت این سریال تقسیم کرد.

صحت خاص مجموعه تلویزیونی بی عیب و نقصی بود که نه از نکات و توصیه های معمول سریال های تلویزیونی خبر می داد و نه چیزی به مخاطب یاد می داد. بیشتر نکات این برنامه ماهیت پوچ داشت و باعث شد همه چیز و همه از دست بدهند. واضح بود که برنامه ای با این همه تفاوت و نوآوری را جریان های فرهنگی سنتی تحمل نمی کنند.

حمله روزنامه کیهان به این برنامه در سال ۱۳۷۴ کافی بود تا ساخت و پخش این سریال برای همیشه متوقف شود و بازیگران اصلی این سریال چندین سال توقیف شوند. اما از دل این مجموعه تلویزیونی بازیگران مستعد زیادی بیرون آمدند که نزدیک به دو دهه به مهمترین سرمایه سینمای کمدی ایران تبدیل شدند. نادر سلیمانی، یوسف صیادی، ارژنگ امیرفضلی، حسین رفیعی، رضا شفیع جم، حمید لولایی، نصرالله رادش و رامین ناصرنصیر از جمله ستارگانی بودند که کار خود را با ساعت روشن آغاز کردند.

اما در بین این ستاره ها رضا عطاران چیز دیگری بود و او را گل سرسبد بازیگر ساعت خوش می دانستند. عطاران خیلی سریع راهش را پیدا کرد و با ساخت یک سریال تلویزیونی خنده دار برای کودکان به نام سیب خنده، خود را محکم در تلویزیون تثبیت کرد.

او مانند مهران مدیری گروهی از بازیگران طنز را وارد سینما و تلویزیون ایران کرد که بعدها به یکی از محبوب ترین بازیگران سینما و تلویزیون ایران تبدیل شدند. جواد رضویان، مجید صالحی، بهراد خرازی و یوسف تیموری از جمله این بازیگران بودند.

او در کنار بیژن بیرنگ و مسعود رسام ظاهر شد و در چندین سریال آنها بازی کرد و راه را برای حضورش در زیر آسمان شهر و در کنار مهران غفوریان هموار کرد. یکی ساخت یکی از موفق ترین سریال های طنز تلویزیون. بعد از آتاران شهر زیر بهشت، شهرت بیشتری پیدا کرد و کارش چنان کیفیتی پیدا کرد که شد یکی او به یکی از مهمترین بازیگران و کارگردانان سینمای ایران تبدیل شد.

بازنمایی طبقه فرودست در طنز تلویزیونی

عطاران در تولید آثار طنز در سال های پس از انقلاب نقشی بی بدیل دارد. در حالی که مهران مدیری سریال طنز خود را اقشار متوسط ​​شهری هدف قرار داده بود و در سریال پاورچین و پانچین سعی در تمسخر شرایط موجود در این قشر داشت، رضا عطاران به اقشار فرودست جامعه روی آورد و تصمیم گرفت سریال طنز خود را برای این کار بسازد. کلاس در مرکز

نکته حائز اهمیت در آثار عطاران توجه او به طبقه کارگر جهانگرد بود نبود و مشخص بود که این سریال ها توسط کارگردانی ساخته شده که تجربه زندگی در چنین طبقه ای را داشته و با روابط اجتماعی و فرهنگی آن آشنا بوده است. به همین دلیل سریال های تولیدی عطاران درباره این قشر اجتماعی همچنان پرمخاطب است و به ویژه امسال پخش مجدد سریال خانه به دوش آی فیلم بیشتر از سریال های جدید سازمان صدا و سیما بود.

به بهانه پخش مجدد «خانه به دوش» در ماه رمضان 1403 از شبکه آی فیلم، سریال طنز برجسته رضا عطاران را برای صدا و سیما تماشا کردیم.

آکازینالی سال تولید: 1382 بازیگران: منوچهر نوذری، رضا عطاران، رضا شفیع جام و یوسف تیموری

کوچه آقاکیا ضعیف ترین سریال رضا عطاران تا به امروز است که ربطی به سریال بعدی او ندارد. کوچه آقاکیا داستان پیرمردی شاداب به نام نصرت تهرانی (با بازی زنده یاد منوچهر نوزهری) را روایت می کند که در پایان عمر تصمیم می گیرد فرزندانش را دور هم جمع کند.

این داستان تنش لازم برای ساخت یک سریال 90 قسمتی را نداشت. بیشتر قسمت های این سریال تقلید داستانی سریال های موفق قبلی صدا و سیما بود. از طرفی عطاران نتوانست تا پایان سریال بازیگران را در کنار خود نگه دارد و در اواسط سریال شاهد غیبت طولانی مدت بازیگران بی دلیل بودیم که صدمات جبران ناپذیری به کوچه آقاکیا وارد کرد.

در مجموع کوچه اقاقیا بیشتر دست گرمی برای رضا عطاران بود تا با فضای سریال سازی در این ابعاد آشنا شود و از ناکامی های این سریال برای خلق آثار درخشان بعدی خود درس بگیرد.

خانه دوش گرفتن سال تولید: 1383 بازیگران: حمید لولایی، مریم امیرجلالی، غلامحسین لطفی، علی صادقی.

عطاران برای اولین بار در تلویزیون دوربین را از آپارتمان هایی که طبقه متوسط ​​شهر در آن زندگی می کردند بیرون آورد و به محله های پایین شهر برد. داستان «خانه روی شانه» داستان طبقه متوسط ​​شهری و روابط آن با بورژوازی است، بلکه داستان پیرمردی معمولی و شاد به نام آقا ماشاالله بود که هر کاری در آن انجام می‌داد بسته بود. زندگی خود .

این سریال بیشتر شبیه کمدی های نئورئالیستی سینمای ایتالیا بود تا کمدی های جریان اصلی هالیوود. کمدی هایی که شوخی هایشان برگرفته از زندگی روزمره طبقه کارگر بود. عطاران خودش بچه است یکی او اهل محلات پایین شهر مشهد است و این زمینه ها را به خوبی می شناسد و سریالش را پر از جزئیاتی می کند که برای مخاطب ایرانی تازگی داشت.

عطاران توانست خانواده ای بسازد که بیننده احساس کند در آن نقش دارد. به همین دلیل با گذشت سال ها از پخش این سریال همچنان صحنه های متفاوتی خانه به خانه در میان مردم ایران دست به دست می چرخد. عطاران با خانه به دوش طراوت را به سریال طنز آورد و نشان می دهد که دوربین را از حصار باریک آپارتمان ها بیرون آورده و سریال جذابی ساخته است.

شایعات مختلفی پیرامون این سریال وجود داشت و برخی از بازیگران سریال مدعی شدند که اصغر فرهادی نویسنده اصلی این اثر بوده است. شایعه ای که بعدا توسط منوچهر محمدی تایید شد یکی دلیل دیگری برای موفقیت گسترده House-to-Shower باید شناسایی شود.

3️⃣متهم متواری سال تولید: 1384| بازیگران: سیروس گرژستانی، مریم امیرجلالی، محمود بهرامی، سعید آقاخانی، علی صادقی.

عطاران تصمیم گرفت سریال بعدی خود یعنی متهم را با همان تیم خانه به دوش (بدون بازیگر مرد) تولید و بسازد. سریالی که شباهت های غیرقابل انکاری به خانه با دوش داشت اما تفاوت هایی هم با سریال قبلی عطاران داشت. عطاران در خانه به دوش از مضمون مهاجرت استفاده کرد تا از طریق تقابل زندگی شهری و روستایی نشان دهد که چقدر شکاف بین زندگی شهری و روستایی وجود دارد.

شهر مرکز شرارت است که متهم از آنجا فرار کرد. روابط مردم آنجا ریاکارانه است و همه سعی می کنند با فریب دیگران امرار معاش کنند. به همین دلیل مرد ساده دلی چون هاشم که هرگز شهر کوچک خود را ترک نکرده (و هرگز به ارتش نپیوسته) نمی تواند در شهر زنده بماند و بقای او در خطر است.

هاشم از درک این روابط پیچیده و ریاکارانه ناتوان است و مدام سردرگم است. رنج او آنقدر زیاد می شود که حتی به سردخانه می رود. به همین دلیل در پایان سریال به توصیه حافظ شیرازی می پردازد که می گوید: غم و تنهایی عجیبی ندارم/ می روم شهرم تا شهریارم باشم. موضوع قدیمی مهاجرت به همراه داستان های فرعی جذابی مانند عشق شاهزاده به بی بی باعث فرار متهم و تبدیل شدن به یکی این سریال به یکی از موفق ترین و محبوب ترین سریال های تلویزیونی در اواسط دهه 80 تبدیل شد.

ترش و شیرین سال تولید: 1385 بازیگران: حمید لولایی، مریم امیرجلالی، مجید صالحی، رضا شفیعی جم، رضا عطاران

عطاران داستان سریالش را بر مبنایی متفاوت می سازد. او این بار به بهانه عشق یک مرد ثروتمند به یک زن فقیر سعی در نشان دادن تضاد دو طبقه شهری در ایران امروز دارد. تفاوت زندگی این دو خانواده باعث شده تا عطاران لحظات خنده‌داری را خلق کند که برای مخاطبان ایرانی بسیار لذت‌بخش است.

البته عطاران در این سریال در کنار خانواده فقیر قرار می گیرد و نشان می دهد که زندگی فقیرانه اما شاد و منسجم به مراتب بهتر از زندگی آشفته اما آشفته است. عطاران در این سریال یکی او یکی از بهترین شخصیت های تمام دوران حرفه ای خود را خلق کرده و بازی می کند. ناصر. BR جوان و عدم عزت نفس که حاضر است همه چیز را برای زندگی در یک خانواده ثروتمند فدا کند. «ترش و شیرین» ادامه منطقی سریال سازی عطاران بود. سریالی جذاب که همان مضامین مورد علاقه را در داستانی جذاب و شیرین بیان می کند.

بزنق | سال تولید: 1387 بازیگران: حمید لولایی، مرجانه گلچین، رضا عطاران، غلامرضا نیکخواه، محمود بهرامی.

بزنگاه جسورترین سریال رضا عطاران تا به امروز است یکی این یکی از بهترین کمدی هایی است که تا به حال از تلویزیون پخش شده است. عطاران در بزنگاه نشان داد که طبقات فرودست و سنتی جامعه ایران بر خلاف آنچه دیگران فکر می کنند آدم های خوبی نیستند، بر خلاف رویه مرسوم تلویزیون که در آن فقرا به عنوان شخصیت های مثبت داستان معرفی می شوند.

جنگ خانوادگی بین برادران و داماد خانواده ثروتمند بر سر تقسیم ارث به قدری واقعی بود که همه صداها به گوش می رسید. هم منتقدان به عطاران حمله کردند و هم مردم شوخی های عطاران با برخی آیین های ایرانی (مثلا عزاداری) را اغراق آمیز دانستند و مدیران سازمان صدا و سیما تصمیم گرفتند پخش سریال را در نیمه راه متوقف کنند. این سریال با تغییراتی پخش شد.

اما در پخش های بعدی سانسور ظالمانه ای صورت گرفت و بسیاری از سکانس های جذاب این سریال به بهانه توهین آمیز بودن و مخالفت با آداب و رسوم جامعه حذف شد. عطاران در بزگاه دچار جراحت عمیق شد. تا قبل از حمله عطاران هیچکس جرات تمسخر برخی سنت های ایرانی مانند مراسم تدفین را نداشت. اما عطاران شجاعانه این زخم کهنه را لمس کرد و حقیقت پشت آن را نشان داد.

بزنگاه آنقدر واقعی بود که به عنوان یک آینه عمل کرد و خود واقعی مخاطب را نشان داد. به دلیل این واقع گرایی دقیق و دقیق، بسیاری از مردم با دیدن آن شوکه شدند و آن را رد کردند. من نمی دانم مشکل از سریال عطاران است نبود بلکه یکی از عادات و خلقیات غلطی بود که در بین ایرانیان جا افتاده بود و باعث عقب ماندگی تاریخی ملت ایران شده بود.

۲۴۵۲۴۵