در نقطه ای خورشید کل منظومه شمسی را می بلعد

به گزارش ایسنا، پس از میلیاردها سال، خورشید سوخت هسته‌ای خود را تمام می‌کند و به بقایای متراکم ستاره‌ای به نام کوتوله سفید تبدیل می‌شود. این فاجعه کیهانی عواقب مخربی برای منظومه شمسی ما، به ویژه جهان قابل سکونت ارزشمند ما خواهد داشت.

به گزارش IA، مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه وارویک و دانشگاه نارسوان انجام شده است، سرنوشت سیارات و اجرام آسمانی را هنگام غروب خورشید بررسی کرده است.

زندگی روی زمین مدت ها قبل از رسیدن خورشید به مرحله نهایی خود از بین می رود.

بوریس گانسیکه، استاد دانشگاه می گوید: «خبر غم انگیز این است که زمین احتمالاً قبل از اینکه خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل شود، توسط خورشید در حال انبساط بلعیده شود.

سرنوشت سیارات دیگر

این مطالعه پایانی خشونت آمیز را برای بسیاری از اجرام آسمانی در منظومه شمسی پیش بینی می کند.

همانطور که خورشید به پایان سوخت خود نزدیک می شود، تحت انبساط چشمگیری قرار می گیرد و تمام سیارات اطراف را در بر می گیرد. خورشید احتمالاً سیارات درونی دیگر از جمله عطارد و زهره را در هم خواهد شکست و نابود خواهد کرد. علاوه بر این، گرانش عظیم کوتوله سفید سیارک‌ها، قمرها و حتی سیارات فراخورشیدی را که در حال عبور هستند، از هم می‌پاشد و پودر می‌کند.

گانسیکه می‌گوید، بخش‌های دیگر منظومه شمسی، مانند سیارک‌های مریخ و مشتری و احتمالاً برخی از قمرهای مشتری، می‌توانند از هم جدا شوند و به اندازه کافی به آخرین کوتوله سفید نزدیک شوند تا تحت فرآیند تخریب قرار گیرند.

نویسندگان تاکید می کنند که اینها فقط نتایج پیش بینی شده هستند. سرنوشت نهایی می تواند بسیار پیچیده تر از آن چیزی باشد که بتوانیم تصور کنیم.

مطالعه بر اساس کوتوله های سفید دیگر

این «پیش‌بینی وحشتناک» از مطالعه منظومه‌های سیاره‌ای شبیه به سیاره‌های ما ناشی می‌شود. تیم تحقیقاتی تبدیل ستارگان میزبان به کوتوله های سفید را مورد مطالعه قرار دادند تا بفهمند چه اتفاقی برای اجرام آسمانی نزدیک مانند سیارک ها، قمرها و سیارات می افتد.

محققان تغییرات در روشنایی ستارگان را برای بیش از 17 سال مطالعه کرده اند و رفتار این اجرام جدا شده را کشف کرده اند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که گرانش عظیم این ستارگان با نزدیک شدن سیارک ها، قمرها و سیارات به کوتوله های سفید، این اجسام کوچک سیاره ای را به قطعات کوچکتر می شکند.

زمان نشان خواهد داد که آیا زمین می تواند از این هرج و مرج فرار کند یا خیر

حیات روی زمین وجود خود را مدیون گرما، نور، و سایر پویایی های حمایت کننده خورشید، مانند فاصله ایده آل بین آن و زمین است.

خورشید ما در هسته خود هیدروژن تولید می کند تا خود را زنده نگه دارد. اگر ادغام متوقف شود، ستاره ما از یک غول سرخ به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد.

فقط زمان نشان خواهد داد که آیا ستاره در حال مرگ ما زمین را می بلعد یا سیاره گرانبهای ما می تواند فرار کند.

معلوم نیست که آیا زمین می تواند قبل از رسیدن خورشید به آن به اندازه کافی سریع به سمت بیرون حرکت کند یا خیر. اما اگر اینطور باشد باز هم جو و اقیانوس های خود را از دست می دهد و جای چندان مناسبی برای زندگی نخواهد بود.

حتی اگر بشریت در آینده ای دور به گونه ای بین سیاره ای تبدیل شود، هیچ یک از سیارات منظومه شمسی نمی توانند از این پایان بگریزند. شاید کشف یک منظومه شمسی جدید و قابل سکونت در خارج از منظومه شمسی خودمان به بشریت اجازه دهد تا میلیون‌ها سال دیگر زنده بماند و وقتی این اتفاق بیفتد، مردم آنجا داستان حماسی زمین را روایت خواهند کرد.

این نتایج در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS) منتشر شد.