ساکنان طبقه اول اقیانوس

یکی یکی از محققان در این مطالعه گفت: “ما می دانیم که سالانه میلیون ها تن زباله پلاستیکی وارد اقیانوس های ما می شود، اما نمی دانستیم چه مقدار از این آلودگی در کف اقیانوس ها قرار می گیرد.”

به گزارش ایسنا، دریافتیم که بستر دریا به محل استراحت یا مخزن اکثر آلودگی های پلاستیکی تبدیل شده است و تخمین زده می شود که بین سه تا 11 میلیون تن پلاستیک به بستر دریا فرو رود. در حالی که قبلاً تخمین‌هایی از میکروپلاستیک‌ها در کف دریا انجام شده است، این مطالعه به چیزهای بزرگ‌تر، از توری‌ها گرفته تا کیسه‌های پلاستیکی و هر چیزی در این بین می‌پردازد.

مقدار زیادی پلاستیک در بستر دریا

تحقیقات آلیس ژو از دانشگاه تورنتو نشان می دهد که میزان پلاستیک موجود در کف اقیانوس می تواند صدها برابر پلاستیک سطحی بیشتر شود.

سطح اقیانوس محل استراحت موقت پلاستیک است. بنابراین اگر بتوانیم جلوی ورود پلاستیک به اقیانوس ها را بگیریم، انتظار می رود میزان آن کاهش یابد. با این حال، این تحقیقات نشان داد که پلاستیک همچنان در اعماق دریا، محل استراحت دائمی یا گودال آلودگی پلاستیکی دریایی قرار می گیرد.

نقشه برداری پلاستیک در کف دریا

برای تعیین کمیت و نقشه توزیع پلاستیک در کف دریا، تیم تحقیقاتی دو مدل را توسعه دادند. نتایج نشان می دهد که تخمین زده می شود سه تا 11 میلیون تن پلاستیک به اعماق اقیانوس ها ریخته می شود.

وقتی پلاستیک ها به قطعات کوچکتر تجزیه می شوند، میکروپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها ایجاد می شوند که مشکل ساز هستند. این ذرات ریز می توانند توسط انواع موجودات دریایی، از پلانکتون گرفته تا ماهی های بزرگتر بلعیده شوند که اغلب با عواقب کشنده ای همراه است. آنها همچنین می توانند باکتری های مضر را منتقل کنند و باعث بیماری در مرجان ها و سایر موجودات دریایی شوند.

اثر اقتصادی

آلودگی پلاستیک علاوه بر آسیب های زیست محیطی، بر فعالیت های اقتصادی مانند گردشگری، ماهیگیری و کشتیرانی نیز تأثیر می گذارد. سواحل پر از زباله های پلاستیکی می تواند گردشگران را منصرف کند، در حالی که صنعت ماهیگیری با کشته شدن یا آلوده شدن حیات دریایی توسط پلاستیک آسیب می بیند. مسیرهای حمل و نقل نیز می توانند با تجمع زیاد زباله های پلاستیکی شناور مانع شوند.