به گفته محققان، ورزش منظم با سلامت کلی بهتر مرتبط است و نتایج بسیاری از مطالعات نشان داده است که فعالیت بدنی و خواب با کیفیت بهتر حتی می تواند علائم بی خوابی مزمن را بهبود بخشد، اما جنسیت، سن، وزن (شاخص توده بدنی)، آمادگی جسمانی عمومی. سلامت عمومی و نوع ورزش در این رابطه نقش دارد.
فعالیت بدنی و خواب
به گزارش ایسنا، ورزش منظم با سلامتی بهتر همراه است و نتایج مطالعات متعدد نشان می دهد که فعالیت بدنی برای خواب مفید است و ممکن است علائم بی خوابی مزمن را بهبود بخشد. رابطه مثبت بین فعالیت بدنی و خواب ممکن است به چندین عامل تعدیل کننده مانند جنسیت، سن، شاخص توده بدنی، سطح آمادگی جسمانی، وضعیت سلامت عمومی و ویژگی های نوع ورزش مورد نظر بستگی داشته باشد. بر یکدیگر تأثیر بگذارند.
برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان فراوانی، مدت و شدت فعالیت بدنی هفتگی و علائم بی‌خوابی، خواب‌آلودگی شبانه بیش از حد و خواب‌آلودگی روزانه را در میان بزرگسالان میانسال در 21 مرکز در 9 کشور اروپایی ارزیابی کردند.
4399 شرکت‌کننده در مطالعه (2085 مرد و 2254 زن) از نظرسنجی سلامت تنفسی جامعه اروپا انتخاب شدند.
آنها به سؤالاتی در مورد دفعات و مدت فعالیت بدنی در ابتدا پاسخ دادند و پس از 10 سال به سؤالاتی در مورد فعالیت بدنی، علائم بی خوابی (پرسشنامه پایه خواب اسکاندیناوی، مقیاس یک تا پنج)، مدت زمان خواب و خواب آلودگی در طول روز (مقیاس خواب Epworth) پاسخ دادند. ). داده بود
ویژگی های تحقیق
شرکت‌کنندگانی که حداقل دو بار در هفته یا بیشتر به مدت یک ساعت یا بیشتر ورزش می‌کردند، به‌عنوان فعال فیزیکی طبقه‌بندی شدند.
در طول دوره 10 ساله، 37٪ (1601) از شرکت کنندگان به طور دائم بی تحرک بودند. 18 درصد (775) فعالیت بدنی داشتند. 20 درصد (881) غیرفعال و 25 درصد (1082) دائماً فعال بودند.
شرکت کنندگان در نروژ به احتمال زیاد به طور مداوم فعال بودند، در حالی که شرکت کنندگان در اسپانیا و سپس استونی به احتمال زیاد به طور مداوم فعال نبودند. شرکت‌کنندگانی که به طور منظم فعال بودند بیشتر مرد، جوان‌تر و کم وزن بودند. آنها هم اکنون کمتر سیگار می کشند و بیشتر کار می کنند.
نتایج تحقیق
پس از تنظیم سن، جنسیت، وزن (شاخص توده بدنی)، سابقه سیگار کشیدن و مرکز مطالعه، افرادی که به طور مداوم فعال بودند، به طور قابل توجهی (42 درصد) کمتر با مشکل به خواب رفتن و 22 درصد کمتر احتمال داشت علائم بی خوابی داشته باشند. و 40 درصد کمتر احتمال دارد 2 یا 3 علامت بی خوابی را گزارش کنند (37 درصد کمتر).
علائم بی خوابی نیز به طور مستقل با سن، جنسیت زن و وزن مرتبط بود.
با در نظر گرفتن کل خواب شبانه و ساعات خواب‌آلودگی در روز، شرکت‌کنندگان فعال احتمال بیشتری داشت که خواب طبیعی داشته باشند، در حالی که شرکت‌کنندگان غیرفعال پس از تطبیق بر اساس سن، جنسیت، وزن، سابقه مصرف سیگار و مرکز تحقیقات، کمترین احتمال را داشتند که این خواب را داشته باشند.
افرادی که به طور مداوم فعال بودند به طور قابل توجهی بیشتر احتمال داشت که خواب طبیعی داشته باشند (55٪)، 29٪ کمتر احتمال دارد که دوره های خواب کوتاه (6 ساعت یا کمتر) داشته باشند و 52٪ بیشتر احتمال دارد که دوره های طولانی خواب داشته باشند (9 ساعت یا کمتر). بیشتر) کم بود. . کسانی که فعال بودند 21 درصد بیشتر از کسانی که به طور مداوم بی تحرک بودند، خواب طبیعی داشتند.
محققان اذعان کردند که قادر به ارزیابی عینی تغییرات در سطوح فعالیت بدنی بین دو مقطع زمانی نبودند و همه عناصر بر اساس ارزیابی ذهنی از طریق نظرسنجی‌ها بودند.
با این حال، آنها نتیجه گرفتند: نتایج ما با مطالعات قبلی که اثر مفید فعالیت بدنی را بر علائم بی‌خوابی نشان می‌داد و با نتایج یک متاآنالیز اخیر که اثرات ورزش شدید و منظم را بر طیف وسیعی از متغیرهای خواب بررسی می‌کند، مطابقت دارد. دریافتند که ورزش شدید (کمتر از یک هفته ورزش) تأثیر مفید کمی بر بسیاری از معیارهای عینی خواب، مانند کل زمان خواب، علائم بی خوابی و کیفیت خواب دارد.
علاوه بر این، این متاآنالیز همچنین مزایای اضافی ورزش منظم را از نظر پارامترهای ذهنی و عینی خواب در طول زمان یافت. ورزش منظم اثرات مفید کمی بر زمان کل خواب و کارایی خواب، اثرات مفید کم تا متوسط بر تأخیر شروع خواب و اثرات مفید متوسطی بر کیفیت خواب داشت.
نتایج مطالعه حاضر بیشتر اهمیت ثبات در ورزش را در طول زمان نشان می دهد. زیرا این رابطه زمانی از بین می رود که افرادی که در ابتدا فعال هستند غیر فعال شوند.
یافته های این مطالعه در مجله دسترسی آزاد BMJ Open منتشر شد.