به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، فیلم «پرویز خان» مرحله مهمی از زندگی مرحوم پرویز دهداری را روایت می کند که با دست خالی و با وجود کناره گیری بازیگران مطرح توانست اتفاقات مهمی را رقم بزند. این فیلم محصول سازمان هنری رسانه اوج است که اثر و ساخته علی ثقفی اولین بار در جشنواره فجر ارائه شده و اکنون در اکران نوروزی 1403 قرار گرفته است. مهر وی گفت: از آنجایی که بازی اصلی ایران و کویت را پوشش داده بودم، آقای ثقفی با من تماس گرفت و به دلیل ارادت خاصی که به پرویزخان داشتم، موافقت کردم و باعث افتخار بود که در این کار حضور داشته باشم.
هدف از اجرای حرکات موزون در حین گزارش چه بود؟
این خبرنگار با اشاره به روز بازی ایران و کویت تصریح کرد: بازی را از تهران گزارش دادیم و با توجه به شرایط جنگی شرایط به این شکل است. نبود در ورزشگاه حضور داشته باشید.
کوتی در توضیح حرکات موزونی که در مقابل خبرنگار عرب انجام می دهد، گفت: دقیقاً همین بازی است. نبود و این از تجربه من بود، زیرا در بسیاری از سفرهایم به کشورهای عربی و دوران حضورم در تیم ملی، این قرائت ها را با خبرنگاران عرب داشتم. در این فیلم می خواستیم آن را نشان دهیم و این پیشنهاد کارگردان بود. چون از این اتفاقات آگاه بود. به هر حال مثل بقیه حال و هوای خبرنگار بعد از برد تیم ملی خوب است. حال خوب باعث می شود خبرنگار احساسات درونی خود را نشان دهد و این اتفاق در این فیلم افتاد. آن موقع بعد از سال ها توانستیم تیم کویت را ببریم و این اوج خوشحالی من است که عربی می رقصم و این پیروزی درخشانی برای همه و برای من به عنوان یک راوی بود.
در پاسخ به این سوال که به تصویر کشیدن این موقعیت ها به عنوان یک بازیگر و نه به عنوان گوینده ورزشی چقدر برایش سخت است، پاسخ داد: سخت است. نبود چون قبلاً در فیلم به سوی شکوه حضور داشتم که داریوش ارجمند مربی یک تیم بود و من گزارشگر بازی بودم و قبلاً این کارها را انجام داده بودم و تنها تلاشم این بود که خواسته های کارگردان را بیان کنم. البته یک چالش وجود داشت و آن این بود که مردم تا به حال من را اینطور ندیده بودند. در تمام سال های گزارشگری ام فقط صدای من شنیده می شد و مردم شعارهای خبرنگاران را نمی شنیدند و حالا گزارشگر فوتبال را می دیدند که از خوشحالی می رقصد و این جالب بود.
داستان منوور جنگ و پرویز دهداری که اصرار داشتند بازی کنند
این گزارشگر باسابقه فوتبال با یادآوری بازی ایران و کویت گفت: زمان برگزاری این مسابقه فوتبال در سال 65 بود و در آن زمان شرایط بسیار سخت بود زیرا درگیر جنگ با عراق بودیم. همانطور که در فیلم می بینیم، در آن زمان بسیاری از ملی پوشان بازنشسته شده بودند و آقای دهداری با حضور در ایران، بازیکنان جوانی را جذب کرد و موفق شد پس از سال ها این تیم را بسازد، همانطور که تیم کویت پس از ده سال موفق شد. ما شکست خورده ایم
وی ادامه داد: در این شرایط وضعیت خوبی نداشتیم و در همان روزی که با کویت بازی کردیم، رزمندگان ما در جایی بودند که باید مخفی می شدند و قرار بود عراقی ها برای هر گلی چراغ به آسمان بفرستند. کویتی ها گل زدند و در این مورد هم بچه های ما لو رفتند و حدود 3000 جنگجو دیده شدند. بر این اساس موانع زیادی وجود داشت تا این بازی انجام نشود، اما آقای دهداری آنقدر به این جوانان اعتقاد داشت که اصرار داشت این بازی را انجام دهد و این اتفاق افتاد.
کوتی واکنش به این فیلم را اینگونه توضیح داد: خوشبختانه نقدها منفی است نبود و همه کسانی که فیلم را دیدند آن را دوست داشتند.
کارگردان «پرویزخان» تمام تلاش خود را کرد تا واقعیت را به تصویر بکشد
کوتی در پاسخ به این سوال که آیا برخی می گویند اتفاقات این فیلم صحت ندارد یا گزارشگر این بازی متعلق به او نبوده است، پاسخ داد: کارگردان تمام تلاش خود را کرده است تا این داستان را همانطور که بوده به مخاطب نشان دهد. البته نباید در یک فیلم داستانی مثل مستند اجرا و اجرا شود، اما گزارشگر این بازی که از شبکه دو سیما پخش شد، من بودم.
وی افزود: آقای دهداری در شرایطی تیم را تحویل گرفت که تنش ها بالا بود و خیلی ها استعفا دادند زیرا روحیه و نظمی را که دهداری برای آن تلاش می کرد و بازیکنان در اوج بودند، منعکس نمی کردند. دهداری سعی کرد نظم را به تیم بدهد. وی پس از استعفای بازیکنان، جوانان را از سراسر ایران جمع کرد و در پاسخ به انتقاد رئیس سازمان تربیت بدنی که گفته بود این تیم جوان است، گفت باید به جوانان میدان داد و به آنها اعتماد کرد. و آنها را به صحرا فرستاد و او نیز همین کار را کرد. و او پیروز شد.
این خبرنگار پیشکسوت تصریح کرد: در تمام تلاش های دهداری روحیه حرف اول را زد و بعد از آن بازی و فوتبال. به مربیان دنیا هم درس می داد. به عنوان مثال، وقتی بازیکن ما در جایی از بازی مصدوم می‌شود، به بازیکنانش می‌گوید مصدومان را بیرون بیاورند تا نشان دهد که نمی‌خواهد زمان را تلف کند، اگرچه می‌تواند از برانکارد استفاده کند تا زمانی تلف نشود، حتی زمانی که ما 2:1 جلو هستیم. خبرنگار عرب فریاد می زد که عجیب است و البته این رفتار در فوتبال مرسوم نیست و اینها از آموزه های آقای دهداری است که به اخلاق و نظم توجه خاصی داشته و در بین بازیکنانش نهادینه کرده است. به همین دلیل است که امروز جوانانی را می بینیم و نام هایی مانند زرینچه، عابدزاده، مرفاوی و ذاتکاران از هر نظر نمونه هستند و توسط مردی مطرح می شوند که اخلاق برای او حرف اول را می زند.