به گزارش خبرگزاري برنا؛ در دعای روز ششم ماه مبارک رمضان چنین آمده است:
«خدایا ما را در این امر ناامید مکن و ما را در این امر مأیوس مکن َنّکَ وأیادیکَ یا مُنْتهی رَغْبـةَ الرّاغبینَ».
«خدایا مرا در این روز از طغیانهایم رهایی بخش، و از طغیان و نارضایتی خود اطاعتم کن، مرا به تازیانه خشم و غضب خود مجازات مکن، مرا از اسباب ناراحتی خود دور نکن، در دست راست خیر و نیکی شما، آرزوی نهایی نامزدها.»
با شروع ماه مبارک رمضان، نمازهای یومیه این ماه مبارک نیز بسیار دقیق و مدبرانه است. این دعاهای یومیه که در محافل دینی خوانده می شود را ابن عباس از پیامبرمان (ص) نقل کرده است، علمای بزرگ اسلام آن را در کتاب های خود ثبت کرده اند و ما این دعاها را از کتاب گرفته ایم. «اقبال الاکمام» از عالم بزرگ شیعه سید بن طاووس نقل می کنیم. این کتاب نیز مانند سایر کتب سید در نزد علمای شیعه از ارزش و اعتبار خاصی برخوردار است. تا آنجا که شیخ عباس قمی در اثر «مفاتیح الجنان» از دعاهای فراوان این کتاب استفاده کرده است.
برائت و طهارت دعای اهل بیت صلی الله علیه و آله و سلم حاوی نکات بسیار آموزنده ای برای زندگی بهتر و اخلاق نیکو است و به همین دلیل اصرار داشتند که دعا در مورد آنها با همان الفاظ و عبارات خوانده شود.
در دعای امروزمان می خوانیم: خدایا مرا به خاطر جرأت گناه و تجاوز از حدود، خوار مگردان، خدایا این گناه من به خاطر دشمنی من با تو نیست، بلکه نادانی من باعث گناه شد. امام باقر (علیه السلام) می فرماید: خدایا به تو پناه می برم که با غفلت از تو در زندگی دنیوی خوار شوم، «من نیز به تو پناه می برم از ننگ دنیا و عذاب آخرت». “.
امیرالمؤمنین (علیه السلام) نیز در دعای کمیل خود به این نکته اشاره می کند:
خدایا مرا به خاطر گناهانی که صداقتم را به هم می زند ببخش.
خدایا گناهانم را که مانع نماز است ببخش.
شاید تعجب کنید که آیا این کلمات در دعاها بیانگر گناهان اولیای خداست؟ به نظر می رسد این سخنان در مناجات پیامبر(ص) و اهل بیت آن بزرگوار بیشتر در مورد تحصیل یا «عمل نیک» است. بدترین گناهان دوستان صمیمی است»؛ یعنی در لحظاتی که با بندگان خدا رابطه عادی دارند، در همان لحظات توبه می کنند که؛ شاید از خدا غافل شده ام.
از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: «یا پسر رسول الله، در قرآن چه معنایی دارد که حضرت ابراهیم (علیه السلام) غلام بوده است؟ امام (علیه السلام) فرمود: یعنی همان کسی که زیاد دعا می کند این روزهای بهاری نماز است.
در دعای روز ششم ماه مبارک رمضان چنین آمده است: «اللّهُمْ تَعَذِبَکُمْ عَلَى الذُّنُوبَ وَ لا تَعْفَرَکُمْ لَا یَغْفُرُ اللَّهِ أَنْ تَعْذِبُکُمْ وَ لَا تَعَذِبُکُمْ تازیانه ات». «بسیار مهربان»؛ اما مثلاً از من انتظار ندارد که به نامحرم با این فضائل و عمامه اش نگاه کنم، پس الله «غضب می شود».