بازتاب آنلاین، ما والدین گاهی اوقات نسبت به آنچه به فرزندانمان می گوییم بی توجه هستیم. شاید دلیلش این باشد که ما بارها از پدر و مادرمان همین چیزها را شنیده ایم. یا شاید فقط به این دلیل است که ما هیچ مشکلی در آنها نمی بینیم. با این حال، برخی از کلمات آنقدر که ما فکر می کنیم بی ضرر نیستند.
در ادامه به جملاتی می پردازیم که والدین هرگز نباید به فرزندان خود بگویند.
1- “مرا مجبور نکن…!”
همه والدین حداقل یک بار هنگام صحبت با فرزندان خود از زبان تهدید استفاده کرده اند. اما اگر والدین تهدیدی می کنند، زمانی که فرزندشان به حرف آنها گوش نمی دهد باید آن را اجرا کنند. در غیر این صورت، کودک شما به زودی متوجه می شود که تهدیدهای شما حقه ای بیش نیست و جدی نمی گیرد.
2- “چرا باید یک کلمه را صد بار تکرار کنم؟”
همه والدین از این جمله برای سرزنش فرزندان خود استفاده کرده اند. اما پرسیدن چنین سوالی کاملا بیهوده است. در واقع در این شرایط والدین فقط شاکی هستند، اما فرزندشان این را درک نمی کند و به همین دلیل آن را نادیده می گیرد. در عوض باید از چیزی شبیه به این استفاده کنید: “من می دانم که قبلاً این را گفته ام، اما آیا می توانید …؟”
3- «تو خیلی باهوشی».
بسیاری از والدین فکر می کنند که برای به دنیا آوردن فرزندی با اعتماد به نفس باید او را تحسین کرد. اما حقیقت این است که روانشناسان معتقدند که تمجید از کودکان می تواند بسیار مخرب باشد، به خصوص اگر آنها را به خاطر ویژگی های ذاتی یا نمرات خوبشان تحسین کنید. درست است که از تلاش و کوشش فرزندتان تمجید کنید.
با این کار، فرزند شما دیگر به دنبال تایید شما نخواهد بود. علاوه بر این، وقتی به کودک گفته می شود که او با استعداد است، ممکن است علاقه اش را به تلاش و مطالعه از دست بدهد. او با خود فکر خواهد کرد که وقتی استعداد دارد، دیگر نیازی به کار سخت ندارد.
4- “تو خیلی مسخره ای!”
برای کودکان، بزرگسالان الگو هستند و کسانی هستند که احساسات و تجربیات آنها را تأیید می کنند. بنابراین وقتی به فرزندتان می گویید که مسخره به نظر می رسد یا اشتباه می کند، باعث می شود احساس کند که او و احساساتش اهمیتی ندارند. اگر نمی توانید دلیل رفتار خاص فرزندتان را بفهمید، از او در مورد آن بپرسید و سپس سعی کنید تجربه مشابهی را که در دوران کودکی داشته اید به خاطر بسپارید.
5- «حالا که نیایی من خودم میرم».
همه والدین این شرایط را تجربه کرده اند که وقتی زمان خروج از پارک فرا می رسد، فرزندشان آمادگی توقف بازی را ندارد و به بازی ادامه می دهد. با این حال، اگر فرزندتان را تهدید کنید که او را رها می‌کنید و او را تنها می‌گذارید، او را از نظر روانی ناامن می‌کند. او ناگهان متوجه می شود که والدینش می توانند او را در این دنیای ترسناک و خطرناک تنها بگذارند. این کودکان در بزرگسالی در موقعیت های سخت و اضطراب آور بیشتر مرتکب اشتباه می شوند.
6- عجله کن. زود بیا.”
بچه های کوچک مفهوم زمان را درک نمی کنند. به همین دلیل درخواست عجله از آنها نتیجه ای جز مضطرب ساختن آنها ندارد. بهتر است دقیق تر صحبت کنید و مرحله به مرحله آماده سازی را به او یادآوری کنید. این امر هم والدین و هم فرزندان را از اضطراب نجات می دهد.
7- “من همیشه از ریاضی متنفرم.”
گاهی اوقات والدین نمی دانند که نوع نگاه و برخورد آنها با برخی موضوعات مدرسه می تواند بر فرزندشان تأثیر بگذارد. کودکان اغلب از رفتار والدین خود تقلید می کنند، از جمله نحوه برخورد آنها با موضوعات مدرسه. در نتیجه، حتی اگر فرزند شما در ریاضی استعداد داشته باشد، ممکن است فقط به خاطر نظرات شما علاقه خود را به این موضوع از دست بدهد.
8- این مشکل بزرگی نیست
حتی اگر برای یک بزرگسال مشکل بزرگی به نظر نمی رسد، فرزند شما ممکن است متفاوت فکر کند. وقتی کودک ناراحت است و گریه می کند و مادر و پدرش به او می گویند که این چیز مهمی نیست، ممکن است کودک از احساسات آنها خجالت بکشد و در بزرگسالی مشکلات را کوچک بداند.