آلودگی هوا چگونه می تواند باعث بیماری آلزایمر شود؟

یک مطالعه جدید ارتباط جدیدی بین آلودگی هوا و بیماری آلزایمر نشان داده است. آلزایمر یک بیماری ناتوان کننده است که در نهایت منجر به از دست دادن حافظه، زوال شناختی و کاهش کیفیت زندگی می شود.

به گزارش AI، اکنون دانشمندان در یک مطالعه جدید دریافته اند که ذره کوچکی که در آلودگی هوا به نام مگنتیت یافت می شود، می تواند باعث شروع علائم آلزایمر شود.

مگنتیت چیست و چه اثراتی بر مغز دارد؟

به گزارش ایسنا، مگنتیت یک ترکیب اکسید آهن مغناطیسی است که طی فرآیندهای احتراق در دماهای بالا مانند اگزوز خودرو، سوزاندن چوب، نیروگاه های زغال سنگ، اصطکاک لنت ترمز و سایش موتور خودرو ایجاد می شود.

مگنتیت یک آلاینده رایج هوا است که می تواند از طریق بینی وارد مغز شود. همچنین می تواند از سد خونی مغزی، یک لایه محافظ که از ورود مواد مضر به مغز جلوگیری می کند، عبور کند.

مگنتیت زیر میکروسکوپ

محققان به رهبری دانشیار سیندی گوناوان و دانشیار کریستین مک گراث از دانشگاه فناوری سیدنی (UTS)، با دانشمندان دیگر در استرالیا و سنگاپور همکاری کردند تا به درک عمیق تری از ارتباط بین آلودگی هوا و سلامت مغز دست یابند.

در مطالعه پیشگامانه خود، موش ها و نورون های انسانی در آزمایشگاه در معرض ذرات سمی آلودگی هوا قرار گرفتند تا نقش آنها در ایجاد بیماری آلزایمر را درک کنند.

پروفسور گوناوان می گوید در حالی که کمتر از 1 درصد موارد آلزایمر ژنتیکی است، به نظر می رسد انتخاب های محیطی و سبک زندگی تأثیر عمده ای بر این بیماری دارند. مطالعات قبلی ارتباط بین آلودگی هوا و بیماری آلزایمر را نشان داده اند. این اولین باری است که بررسی می کنیم که آیا ذرات مگنتیت چسبیده به مغز می توانند علائم را تحریک کنند یا خیر.

وی افزود: با این حال، این اولین مطالعه ای است که بررسی می کند آیا وجود ذرات مگنتیت در مغز واقعا می تواند منجر به علائم آلزایمر شود یا خیر.

بیماری آلزایمر

آلزایمر یک بیماری عصبی است که معمولاً به آرامی شروع می شود و به تدریج بدتر می شود. بیماری آلزایمر عامل 60 تا 70 درصد موارد زوال عقل است و شایع ترین علامت اولیه این بیماری، اختلال حافظه کوتاه مدت و مشکل در یادآوری وقایع اخیر است.

با پیشرفت بیماری آلزایمر، مشکلات گفتاری، مشکل در آگاهی از موقعیت (گم شدن)، نوسانات خلقی، از دست دادن انگیزه، غفلت و مشکلات رفتاری ممکن است رخ دهد.

این بیماری همچنین بسیاری از ویژگی های رفتاری و عاطفی افراد را تحت تاثیر قرار داده و باعث بروز شکایاتی مانند علائم افسردگی (از جمله بی حالی، بی قراری، افسردگی، کاهش اشتها و وزن، عدم تمرکز و احساس گناه)، علائم روانی (از جمله توهم، هذیان و غیره) شده است. ). سوء ظن ها) و نیز رفتارهایی مانند بی قراری، سرگردانی، پرخاشگری و خشونت.

با تشدید بیماری آلزایمر، بیمار معمولاً از خانواده و جامعه کناره گیری می کند و به تدریج فعالیت های بدنی خود را از دست می دهد و در نهایت منجر به مرگ می شود. اگرچه سرعت پیشرفت بیماری آلزایمر می تواند متفاوت باشد، امید به زندگی معمولی پس از تشخیص این بیماری 3 تا 9 سال است.

علت بیماری آلزایمر دقیقاً مشخص نیست. عوامل خطرزای محیطی و ژنتیکی مختلف با ایجاد این بیماری مرتبط است.

تشخیص آلزایمر با بررسی سابقه پزشکی بیمار و انجام آزمایش شناختی با استفاده از تصویربرداری پزشکی و آزمایش خون برای رد سایر علل احتمالی انجام می شود. با این حال، برای تشخیص قطعی بیماری آلزایمر، آسیب شناسی بافت مغز مورد نیاز است. البته این آزمایش تنها پس از مرگ بیمار قابل انجام است.

تا به امروز هیچ دارو یا مکمل غذایی که خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد، یافت نشده است. همچنین هیچ راه شناخته شده ای برای متوقف کردن یا جلوگیری از پیشرفت این بیماری وجود ندارد، اما برخی درمان ها به تسکین علائم بیماری کمک می کنند.

بر اساس آمارهای موجود، در سال 2015، حدود 29.8 میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری آلزایمر مبتلا شدند و در سال 2020، حدود 50 میلیون نفر به انواع مختلف زوال عقل مبتلا شدند. بیماری آلزایمر بیشتر در افراد بالای 65 سال رخ می دهد، اما حدود 10 درصد از بیماران در سنین 30 تا 60 سالگی به بیماری آلزایمر زودرس مبتلا می شوند. علاوه بر این، زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر هستند.

دنباله سمی در مغز

در طول این مطالعه چهار ماهه، موش های سالم و مستعد ژنتیکی در معرض آهن، مگنتیت و هیدروکربن های دیزل قرار گرفتند. مگنتیت به طور مداوم آسیب های مرتبط با آلزایمر مانند از دست دادن سلول های ضروری مغز، تجمع پلاک های آمیلوئید، و همچنین افزایش استرس، اضطراب و اختلال حافظه کوتاه مدت را در موش هایی که در معرض مگنتیت قرار داشتند، نشان می داد.

پروفسور مک گرات می گوید: مگنتیت یک آلاینده هوا در همه جا است که ناشی از اگزوز خودرو، سوختن چوب، فعالیت نیروگاه و حتی سایش لنت ترمز است. ما در این ذرات تنفس می کنیم و آنها توانایی آزاردهنده ای دارند که از طریق مجاری بینی وارد مغز شده و از سد خونی مغزی عبور کنند.

ارتباط کلیدی التهاب است

هم در موش ها و هم در سلول های انسان، مگنتیت باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی می شود که منجر به التهاب و استرس اکسیداتیو می شود که به زوال عقل کمک می کند.

دکتر. شارلوت فلمینگ، یکی یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «به نظر می‌رسد که مگنتیت حتی در موش‌های سالم نیز باعث تخریب عصبی می‌شود، که یک یافته نگران‌کننده است».

این بدان معناست که هر فردی که در معرض ذرات مگنتیت معلق در هوا باشد، بدون توجه به زمینه ژنتیکی یا سایر عوامل خطر، ممکن است به طور بالقوه به بیماری آلزایمر مبتلا شود. بنابراین، نظارت و تنظیم سطوح مگنتیت هوا و افزایش آگاهی از خطرات بالقوه آلودگی هوا برای سلامتی ضروری است.

این نتایج توجه کارشناسان و سیاستگذاران سلامت را جلب می کند و اقدامات فوری برای کاهش آلودگی هوا برای سلامت مغز را پیشنهاد می کند. برای محافظت از مردم در برابر خطرات بیماری های عصبی، افزودن مگنتیت به آستانه ایمنی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از وسایل نقلیه و نیروگاه ها باید در اولویت قرار گیرد.