به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، شروع این کنسرت در کمال تعجب با ورود و اجرای سلوی نینبان توسط لیانا شریفیان همراه بود. دختر محسن شریفیان که میراث پدرش در ترویج موسیقی در نواحی ایران را ادامه می دهد، از همان ابتدا با شور و شوق فضای کنسرت را ایجاد کرد.
ایسنا نوشت: محسن شریفیان روی صحنه آمد و به نزدیکی بهار و نوروز اشاره کرد و اظهار داشت: امشب دل هایمان را شاد می کنیم و به سبک ما جنوبی ها حسرت عید و شادی و آرزوی عیدمان را ابراز می کنیم. زودتر می آید “بیا.”
قطعه «عید بیو» (عید بیا) با آهنگ «آکا صفوی» قطعه بعدی بود که در سالن و با همراهی حضار اجرا شد.
محسن شریفیان در این قسمت از برنامه گفت: در تمام کنسرت هایم قطعه ای را به غواصان کشته شده تقدیم می کنم. همیشه برای ما مهم است پس برای این قطعه همه چشمانمان را به هم می بندیم و برج میلاد را به سمت خلیج فارس حرکت می دهیم.
تکنوازی عود که تصاویر کشتی در خلیج فارس، تصاویر لنج ها و آهنگ غمگین آکا صفوی را پخش می کرد بخش ویژه ای از کنسرت را تشکیل می داد و شریفیان نیز با تمجید از مدیران ارشد برج میلاد گفت: تنها سالنی که ما میزبان هستیم، برج زادگاه است، جای تاسف است که گروه لیان پایتخت باید با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم کند. از مدیران برج میلاد به ویژه آقای عباس حیدری که پای موسیقی ما ایستادند تشکر ویژه ای داریم و این توجه و حمایت از موسیقی نواحی ایران برای ما ارزشمند است.
وی با اشاره به روز ملی خلیج فارس هر ساله در روز خلیج فارس گفت: مطالبه ما برگزاری کنسرت بزرگ گروه لیان در برج میلاد در روز خلیج فارس است و این کنسرت برای ادای احترام به خلیج فارس و خلیج فارس در نظر گرفته شده است. فرهنگ موسیقی در جنوب ایران.”
ادامه کنسرت با خوانندگی همراه بود که بخش مهمی از کنسرت های گروه لیان است. خیام خوانی یکی از کانسپت های پرطرفدار در جنوب ایران است که همیشه فضای جالبی را در سالن ایجاد می کند. اجرای قطعه ای کردی بخش دیگری از کنسرت گروه لیان در برج میلاد بود که به دنبال آشنایی مخاطبان خود با موسیقی اقوام مختلف ایران است.
شریفیان در بخشی دیگر از سخنان خود به رسوایی های ناشی از لغو تعطیلی جشنواره «کوچه» در بوشهر اشاره کرد و گفت: می خواهم بگویم تعریف من از بوشهر چیست!» تعریف من از بوشهر نه تنها شامل نفت و گاز و صنایع مدرن که البته اجباری هم هست ولی تصویری که من از بوشهر دارم بعد از کوچه های تنگ آشتیکونون همون خیابونه، همون گل های کاغذی و همون گروه های بخشو و صدای سنج و دمام. . بوشهر برای من یعنی کوچه هایی با مردمانی که دلشان به دریا می رسد. به همین دلیل این قطعه را تقدیم می کنم به همه افرادی که تلاش جدی می کنند و می خواهند یک جشنواره فولکلور برگزار کنند، یعنی جشنواره خیابانی که امیدوارم مورد حمایت قرار گیرد و مردم بیایند و اوقات خوشی را سپری کنند. خوب، اگر حاشیه وجود دارد، پس همه جا وجود دارد، حتی در خانواده ها. حتی در دل خودم هم اتاق تکان دادن است، من با خودم در جنگ هستم، به همین دلیل جشنواره هایی که پایگاه مردمی دارند را تعطیل نکنیم. خودم به عنوان یکی از اعضای گروه کوچه که نقش بسیار کمی در انتخاب گروه ها داشتند، در درجه اول از مسئولین و مدیران فرهنگی شهرستان می خواهم که مطمئن باشند جشنواره کوچه متعلق به مردم است و امیدوارم که سال آینده را ببینید.»