بوی منحصر به فرد آنها می تواند سرنخ هایی در مورد سلامتی شما ارائه دهد

یونانیان باستان از قبل می دانستند که وقتی حالمان خوب نیست بوی متفاوتی داریم. در حالی که ما امروزه به تجزیه و تحلیل خون تکیه می کنیم، پزشکان یونان باستان از بو برای تشخیص بیماری ها استفاده می کردند. اگر نفس شما را بو کردند و آن را fetor hepaticus (یعنی کبد بد) نامیدند، به این معنی است که ممکن است به سمت نارسایی کبدی پیش بروید.

به گفته پزشکان، اگر بوی فردی شیرین یا میوه ای بود، به این معنی است که قند در دستگاه گوارش تجزیه نمی شود و احتمالاً فرد از دیابت رنج می برد. از آن زمان علم نشان داده است که یونانیان باستان درست می‌گفتند که نارسایی کبد، دیابت و بسیاری از بیماری‌های دیگر، از جمله بیماری‌های عفونی، بوی خاصی به نفس می‌دهند.

به گزارش فرارو به نقل از Conversation، “لینوس پاولینگ” شیمیدان برنده جایزه نوبل، در سال 1971 250 ماده شیمیایی مختلف گازی را در نفس خود شمارش کرد. این مواد شیمیایی گازی، ترکیبات آلی فرار (VOCs) نامیده می شوند. از زمان کشف پاولینگ، دانشمندان دیگر صدها ترکیب آلی فرار دیگر را در نفس ما کشف کرده اند.

ما آموختیم که بسیاری از این ترکیبات بوهای متفاوتی دارند، اما برخی از آنها بویی ندارند که بینی ما بتواند آن را تشخیص دهد. دانشمندان بر این باورند که این ترکیبات می توانند اطلاعاتی در مورد سلامتی افراد ارائه دهند، چه بویی داشته باشند که بینی ما بتواند آن را تشخیص دهد.

به عنوان مثال، یک مرد اسکاتلندی توسط همسرش جو میلنر، یک پرستار بازنشسته، به بیماری پارکینسون مبتلا شد. او این تشخیص را سال ها پیش در سال 2005 انجام داد. این کشف منجر به برنامه های تحقیقاتی با جو میلنر برای شناسایی دقیق بوی این بیماری شد.

سگ‌ها به دلیل حس بویایی پیچیده‌ترشان، بیشتر از انسان‌ها می‌توانند بوی بیماری را حس کنند. با این حال، تکنیک‌های فن‌آوری مانند طیف‌سنجی جرمی تجزیه‌ای که نسبت جرم به بار یون‌ها را اندازه‌گیری می‌کند، می‌تواند تغییرات ظریف‌تری را در خواص ترکیبات آلی فرار که با بیماری‌های روده، پوست و تنفسی و همچنین بیماری‌های عصبی مرتبط هستند، آشکار کند. مانند پارکینسون. این امر نشان می دهد. محققان بر این باورند که برخی از بیماری ها ممکن است روزی به سادگی با تنفس در دستگاه تشخیص داده شوند.

ترکیبات آلی فرار از کجا می آیند؟

نفس تنها منبع ترکیبات آلی فرار در بدن نیست. این ترکیبات از پوست، ادرار و مدفوع نیز حذف می شوند. ترکیبات آلی فرار در پوست نتیجه میلیون ها غده پوستی است که مواد زائد متابولیک بدن و همچنین مواد زائد باکتری ها و سایر میکروب هایی که روی پوست ما زندگی می کنند را از بدن خارج می کنند.

تعریق مواد مغذی بیشتری ایجاد می‌کند که این باکتری‌ها می‌توانند آن‌ها را متابولیزه کنند، که می‌تواند منجر به بوی بد بوی بد VOC شود. بوی عرق تنها کسری از بوهای ترکیبات آلی فرار است. پوست و میکروبیوم روده ما از تعادل ظریفی از این میکروب ها تشکیل شده است.

دانشمندان بر این باورند که آنها بر سلامت ما تأثیر می گذارند، اما ما هنوز اطلاعات زیادی در مورد نحوه عملکرد این ارتباط نداریم. بر خلاف روده ها، بررسی پوست نسبتاً آسان است. شما می توانید نمونه های پوست را از افراد زنده بدون نیاز به رفتن به عمق بدن جمع آوری کنید.

دانشمندان بر این باورند که ترکیبات آلی فرار موجود در پوست می‌توانند بینشی در مورد نحوه عملکرد باکتری‌های موجود در میکروبیوم و بدن انسان برای حفظ سلامتی و محافظت از ما در برابر بیماری‌ها فراهم کنند.

در حال حاضر تحقیقاتی در حال انجام است تا مشخص شود که آیا به اصطلاح امضای ترکیبات فرار در پوست می تواند ویژگی های متفاوت فرد متعلق به آن را نشان دهد یا خیر. این پیام‌ها در ترکیبات آلی فرار پوست احتمالاً دلیل این است که سگ‌ها افراد را با بو می‌شناسند.

محققان هنوز در مراحل اولیه این حوزه تحقیقاتی هستند، اما شناخته شده اند که می توانند مردان را از زنان بر اساس اسیدیته ترکیبات آلی فرار تشخیص دهند. برای مشاهده این موضوع، آنها از طیف سنجی جرمی تحلیلی استفاده می کنند زیرا بینی متوسط ​​انسان برای تشخیص این ترکیبات آلی فرار به اندازه کافی پیچیده نیست.

دانشمندان همچنین می توانند سن افراد را با دقت معقولی برای چندین سال بر اساس ترکیبات آلی فرار موجود در پوست آنها پیش بینی کنند. با توجه به اینکه استرس اکسیداتیو در بدن ما با افزایش سن افزایش می یابد، توانایی تشخیص سن جای تعجب ندارد. استرس اکسیداتیو زمانی رخ می دهد که سطح آنتی اکسیدان شما کم باشد و باعث آسیب جبران ناپذیری به سلول ها و اندام های ما شود.

تحقیقات اخیر نشان داده است که محصولات جانبی این آسیب اکسیداتیو در ترکیبات فرار پوست یافت می شود. این ترکیبات آلی فرار نه تنها مسئول ایجاد بو در انسان هستند، بلکه توسط گیاهان، حشرات و حیوانات به عنوان کانال ارتباطی نیز استفاده می شوند.

با استفاده از ترکیبات آلی فرار، گیاهان با سایر موجودات از جمله گرده افشان ها، گیاهخواران، سایر گیاهان و دشمنان طبیعی آنها مانند باکتری های مضر و حشرات گفتگوی مداوم برقرار می کنند. ترکیبات فرار مورد استفاده در این گفتگوی رفت و برگشتی، فرمون نامیده می شوند.

علم در مورد فرومون های عشق چه چیزی نشان داده است؟

شواهد خوبی در قلمرو حیوانات وجود دارد که نشان می‌دهد ترکیبات آلی فرار می‌توانند به عنوان آفرودیزیک عمل کنند. به عنوان مثال، موش‌ها دارای میکروب‌هایی هستند که به ترکیب خاصی به نام تری متیلامین کمک می‌کنند، که به موش‌ها اجازه می‌دهد تا انواع جفت‌گیری احتمالی را تأیید کنند. خوک ها و فیل ها نیز دارای فرمون های جنسی هستند.

این امکان وجود دارد که انسان نیز ترکیبات فرار تولید کند تا جفت کامل را بگیرد. دانشمندان هنوز به طور کامل سایر ترکیبات آلی فراری را که بدن ما آزاد می کند، رمزگشایی نکرده اند. با این حال، شواهد موجود برای فرومون های عشق انسان تاکنون در بهترین حالت بحث برانگیز بوده است. یک نظریه این است که آنها حدود 23 میلیون سال پیش منقرض شدند، زمانی که پستانداران دید تمام رنگی را توسعه دادند و شروع به تکیه بر دید تقویت شده خود برای انتخاب جفت کردند.

با این حال، ما معتقدیم که چه فرمون های انسانی وجود داشته باشد یا نه، ترکیب آلی فرار می تواند بینشی در مورد اینکه ما چه کسی و چگونه از نظر مواردی مانند سن، رژیم غذایی و تناسب اندام، باروری و حتی سطح استرس هستیم، ارائه دهد. این امضا احتمالاً حاوی نشانگرهایی است که می‌توانیم از آنها برای نظارت بر سلامت و تشخیص بیماری استفاده کنیم.