تینا مزدکی: تغییر اقلیم از زمان حضور انسان غیرقابل انکار و توقف ناپذیر است. بینش در مورد آینده می تواند به جهان این فرصت را بدهد تا برای آنچه در پیش است آماده شود. با این حال، این یک چشم انداز ترسناک است. یکی یکی از مهم ترین بخش های این مطالعه جدید، سیستم هشدار اولیه است که توسط اقیانوس شناس دانشگاه اوترخت و همکارانش ساخته شده است. بر اساس گزارش های آنها، ما توانستیم یک سیگنال هشدار اولیه مبتنی بر فیزیک برای حرکت آب شور در لبه جنوبی اقیانوس اطلس ایجاد کنیم.
گردش واژگونی نصف النهار اقیانوس اطلس (AMOC) یک سیستم بزرگ از جریان های اقیانوسی است که آب گرم و شور را به شمال منتقل می کند. با سرد شدن این آب در مسیر پر پیچ و خم شمال، متراکم تر می شود. با غرق شدن آب سرد، آب از اقیانوس های دیگر به داخل کشیده می شود تا سطح را پر کند و سیستم گردش خون را دوباره به سمت جنوب هدایت کند.
AMOC از اواسط قرن بیستم به شدت کاهش یافته است. با افزایش نسبت آب شیرین حاصل از ذوب یخچالها و بارندگی بیشتر، غلظت نمک در آب دریا کاهش مییابد و آب شور کمتر متراکم میشود و این روند را مختل میکند و کل چرخه را تضعیف میکند. با مدلسازی این سیستمهای اقیانوسی، تیم اکنون راهی برای تشخیص نزدیک شدن به قله AMOC پیدا کرده است، زیرا کاهش شوری در جنوبیترین مرز اقیانوس اطلس کاهش مییابد.
به گفته دانشمندان، زمانی که AMOC به اوج خود برسد، احتمالاً برای یک تا چهار دهه در این حالت باقی میماند، اما مشکل اینجاست که از سال 2004 فقط به طور مستقیم نظارت شده است. بنابراین کندی فعلی به اندازه کافی طولانی نشده است تا بتوان پیشرفت کامل را درک کرد. بنابراین، دانشمندان در حال حاضر مجبورند از شاخصهای غیرمستقیم برای یافتن پاسخ سؤالات خود استفاده کنند.
بنابراین، تیم هنوز باید همه عوامل را برای پیشبینی دقیق زمان فروپاشی AMOC بررسی کند. با این حال، آنها فرض می کنند که لحظه فاجعه بسیار نزدیکتر از آن چیزی است که بسیاری از شبیه سازی های فعلی نشان می دهند. مدل سازی جدید به جای تلاش برای پیش بینی زمان، نقطه اوج ناشی از آب شیرین را بررسی می کند. با این حال، داده ها نشان می دهد که AMOC به تغییراتی که اکثر مدل های آب و هوایی پیش بینی کرده اند بسیار حساس تر است. با این حال، تحقیقات فعلی یافته های تحقیقات قبلی را تایید می کند.
منبع: علمی
227323