شهاب سنگی درخشان تر از خورشید در روسیه می افتد

به گزارش مگتو، حدود ساعت 10:30 صبح روز 12 فوریه 1947 شاهدان عینی شهاب سنگی بزرگتر از خورشید را در کوه های سیکوت آلین در اتحاد جماهیر شوروی مشاهده کردند. این شهاب سنگ از شمال آمده و با زاویه 41 درجه فرود آمده است.

بر اساس گزارش دیجیاتو، درخشش شدید و صدای کر کننده این تصادف تا 300 کیلومتری نقطه برخورد، نه چندان دور از لوچگورسک و حدود 440 کیلومتری شمال شرقی ولادی وستوک مشاهده شد. دود به طول 20 مایل برای چندین ساعت در آسمان باقی ماند.

زمانی که شهاب با سرعتی در حدود 14 کیلومتر بر ثانیه وارد جو شد، شروع به متلاشی شدن کرد و قطعات به هم خوردند. برخی از قطعات در عمق 6 متری دفن شدند. در ارتفاع حدود 5.6 کیلومتری، بزرگترین توده ظاهراً در یک انفجار شدید، به اصطلاح انفجار هوایی، از هم جدا شد.

در 20 نوامبر 1957، اتحاد جماهیر شوروی تمبر پستی را به مناسبت دهمین سالگرد بارش شهابی سیخوت آلین منتشر کرد. تصویر روی تمبر نقاشی مدودف، هنرمند شوروی است که شاهد سقوط هواپیما بوده است.

او پشت پنجره اش نشسته بود و طرحی را شروع می کرد که گلوله آتشین ظاهر شد و بلافاصله شروع به کشیدن آنچه می دید کرد.

شهاب سنگ سیخوت-آلین

از آنجایی که شهاب سنگ در طول روز برخورد کرد، بسیاری از شاهدان عینی آن را مشاهده کردند. تجزیه و تحلیل این داده های رصدی به رئیس وقت کمیته شهاب سنگ آکادمی علوم اتحاد جماهیر شوروی اجازه داد تا مدار شهاب سنگ را قبل از برخورد با زمین تخمین بزند.

مداری بیضوی داشت و در دورترین فاصله از خورشید در کمربند سیارک ها قرار داشت، مشابه بسیاری از اجرام کوچک دیگری که از مدار زمین می گذرند. چنین مداری احتمالاً در اثر برخورد در کمربند سیارکی ایجاد شده است.

جرم این شهاب سنگ قبل از ورود به جو حدود 90000 کیلوگرم تخمین زده می شود. جرم شهاب سنگ بعد از جو حدود 23000 کیلوگرم بود که در آن زمان بزرگترین شهاب سنگی بود که به زمین برخورد کرد.

میدان پراکنده اطراف این شهاب سنگ، منطقه ای بیضی شکل به وسعت حدود 1.3 کیلومتر مربع را در بر می گیرد. برخی از قطعات نیز دهانه های برخوردی ایجاد کردند که بزرگترین آنها حدود 26 متر عرض و 6 متر عمق داشت.

شهاب سنگ سیخوت آلین به عنوان یک شهاب سنگ آهنی با ساختار هشت وجهی خشن طبقه بندی می شود. تقریباً 93٪ از این آهن، 5.9٪ نیکل، 0.42٪ کبالت، 0.46٪ فسفر و 0.28٪ گوگرد بود.

نمونه بزرگ سیخوت آلین در مسکو به نمایش گذاشته شده است. بسیاری از نمونه‌های دیگر متعلق به آکادمی علوم روسیه هستند و نمونه‌های کوچک‌تر زیادی در بازار کلکسیونر وجود دارد.

۵۸۵۸