مهسا بهادری: سال هاست که نام او را حداقل در یک نشست خبری در جشنواره می شنویم و سال هاست که یا جایزه می گیرد یا نامزد بهترین فیلمبرداری شده است، اما عوامل پشت صحنه همیشه کنار گذاشته می شوند، عواملی که توسط این که وقتی یک کار عالی است، نتیجه تلاش آنهاست، تلاش کسانی مثل علیرضا برازنده که امسال دو اثر در جشنواره دارد. یکی آغوش باز و دیگر «نبودنت» به بهانه اکران فیلم آغوشباز ساخته بهروز شعیبی با این هنرمند گفت وگو کرده ایم که در ادامه می خوانید.
«آغوش باز» تجربه دیگری از همکاری شما با بهروز شعیبی است که قطعاً برای هر دوی شما تفاوت های زیادی به همراه دارد. این فیلم چه حسی برای شما داشت؟
هرکسی که با بهروز شعیبی کار کرده باشد می داند که او همیشه در کارش وسواس و دقت دارد. بهروز شعیبی سبک کارگردانی خاص خود را دارد و تمام وسواس هایی که در ساخت فیلم مشاهده می کند به نتیجه بهتر کار کمک می کند. ما تا به امروز تجربیات مشترک زیادی داشته ایم. به خاطر این تجربه، نگرانی های او را درباره فیلم و اتفاقات جاری درون آن درک می کنم. چیزی که در مورد آغوش باز برای من جالب بود، فضای متفاوتی است که بهروز شعیبی در کارنامه خود تجربه کرد. او در این فیلم داستانی اجتماعی را متفاوت و با همان دقت و وسواس تعریف می کند. در این فیلم تغییر چندانی از نظر سلیقه و پرداخت وجود ندارد و اگر هم تغییراتی داشته باشد بسیار تدریجی و به خوبی فکر شده است. در این فیلم شکل قصه گویی با کارهای قبلی او متفاوت است. من فکر می‌کنم تا آنجا که نتیجه داستان پیش می‌رود: اگر او حرکتی انجام می‌داد، آن وقت انجام شده بود و قوانین را به طور ناگهانی تغییر نداد. اساساً بهروز شعیبی روحیه مشارکت بالایی دارد. او همیشه نظرات را می شنود و با همکارانش ارتباط خوبی برقرار می کند و در بسیاری از موارد به عنوان کارگردان فیلم دست من را باز می گذارد. این تعامل همیشه برای من شادی زیادی به همراه داشته است.
من سال هاست با بهروز شعیبی دوست هستم. جدا از مشارکت من در کار او به عنوان فیلمبردار. دوستی ما از سال هایی شروع شد که او جلوی دوربین بازی می کرد و این دوستی و همکاری همیشه برای من مایه خوشحالی بوده است.
در «آغوش باز» شکل نورپردازی و فیلمبرداری با کارهای قبلی شما متفاوت است. چگونه به این فرم رسیدید؟
«آغوش باز» از نظر فضای نور کاملاً متفاوت است. یعنی پر از رنگ و پر از انرژی بصری است. رنگ های زیادی می بینیم. بهروز می خواست فیلمی اجتماعی و سرگرم کننده بسازد که مخاطب امروزی را درگیر خود کند. آغوش باز فیلمی خوش ساخت و سرگرم کننده است که از نظر رنگ و نور حس بصری متفاوتی دارد. این یک تجربه جدید و جالب برای من بود. من قبلا تجربه صحنه پردازی و حرکات دوربین را داشتم اما استفاده از نور و رنگ در کارم تجربه خاصی است.
امسال در جشنواره فیلم هایی از شما وجود دارد که فضاهای متفاوتی از نظر فیلمبرداری دارند و به نظرم مقایسه جالبی است.
بله، فضای فیلم هایی که امسال در جشنواره دارم کاملا متفاوت است. در «آغوش باز» شخصیت‌ها وارد فضاها و رنگ‌هایی می‌شوند که جلوه بصری جالبی ایجاد می‌کنند و هر رنگ در فیلم یک ویژگی است. بهروز شعیبی با این فیلم سعی کرده حسی به مخاطب بدهد و امیدوارم برای مخاطب هم جذاب باشد.
۲۴۵۲۴۵