اگرچه مریخ در حال حاضر مانند یک دنیای خشک و بایر به نظر می رسد، اما شواهد واضحی بر روی سطح آن وجود دارد که نشان می دهد زمانی آب روان وجود داشته است.
به گزارش ایسنا، این شواهد شامل وجود کانال‌های رودخانه‌ای خشک، بقایای بسترهای باستانی دریاها و دریاچه‌ها و دره‌هایی است که با فرسایش آبی مشخص شده‌اند.
به گفته IA، دانشمندان اغلب از صحرای آتاکامای زمین به عنوان ایستگاه آزمایشی برای شبیه سازی شرایط در مریخ استفاده می کنند، اما صحرای آتاکاما یکی این یکی از خشک ترین مکان های روی کره زمین است؛ در مقایسه با مریخ، شبیه یک جنگل بارانی استوایی است.
این بدان معنا نیست که سیاره سرخ کاملاً خالی از آب است. در قطب‌های آن کلاهک‌های یخی وجود دارد و توپوگرافی نشان می‌دهد که مریخ میلیاردها سال پیش دارای آب جاری فراوان بوده است، از جمله اقیانوسی کم‌عمق، زیرا دشت‌های بزرگ وجود امروزی آن را نشان می‌دهد.
اگر روزی بشریت تصمیم بگیرد مریخ را مستعمره کند، به منابع آبی غیر از آب در قطب های آن نیاز خواهد داشت.
اکنون مریخ نورد آژانس فضایی اروپا شواهد قطعی از مقدار زیادی یخ در اطراف استوای مریخ کشف کرده است. این مخزن عظیم یخی در صورت ذوب شدن می تواند کل چشم انداز مریخ را با 1.5 تا 2.7 متر آب پر کند.
طبق گزارش آژانس فضایی اروپا این بزرگترین مقدار آبی است که تاکنون در این قسمت از مریخ یافت شده است و برای پر کردن دریای سرخ زمین کافی است.
این منابع جدید یخ آب می تواند منبع خوبی برای مستعمرات مریخ در آینده باشد تا از آن بهره ببرند.
مشاهدات رادار از این منطقه
مریخ نورد مارس اکسپرس نشانه هایی از لایه های یخ آب را کشف کرده است که چندین کیلومتر زیر سطح مریخ در منطقه اسرارآمیز استوایی آن، سازند Medusae Fossae (MFF) گسترش یافته است.
ویژگی های ترکیبی این سازند مدت هاست که دانشمندان سیاره شناسی را متحیر کرده است. این سازند ویژگی های مختلف نماد باد شکل را نشان می دهد که صدها کیلومتر امتداد دارد.
این سازند منطقه ای به وسعت هند را می پوشاند و بزرگترین منبع غبار روی مریخ است که اکنون در بستر خود آب دارد.
Mars Express اولین بار 15 سال پیش این سازند را کشف کرد و رسوبات عظیمی را که به عمق 2.5 کیلومتری می رسید در معرض دید قرار داد.
این کشف جدید اکنون نشان می‌دهد که این سازند نسبتاً برای رادار مارس اکسپرس شفاف است و چگالی کمی دارد که نشانه‌ای از منابع یخ است.
با این حال، مشاهدات اولیه شواهد روشنی مبنی بر اینکه آیا این منابع شامل گرد و غبار، خاکستر آتشفشانی یا لایه‌هایی از یخ است، ارائه نکرد. اکنون مشاهدات راداری جدید به تعیین این ترکیب کمک کرده است.
ما MFF را با استفاده از داده‌های جدیدتر رادار MARSIS مدارگرد مریخ اکسپرس دوباره کاوش کردیم و متوجه شدیم که این رسوبات حتی ضخیم‌تر از آنچه فکر می‌کردیم، تا 3 کیلومتر هستند. ضخامت آنها 7 کیلومتر است.
اگر وجود این منبع یخ آبی ثابت شود، بزرگترین مخزن آب در مریخ خواهد بود. چنین منبع عظیمی از آب برای مریخی‌های آینده یک موهبت خواهد بود، اما استخراج آن به تلاش زیادی نیاز دارد.
وی افزود: سیگنال های رادار به طرز شگفت انگیزی با آنچه از یخ لایه ای انتظار داریم مطابقت دارد و شبیه سیگنال هایی است که از یخ های قطبی مریخ می بینیم که می دانیم پر از یخ هستند.
بینش جدید، سوالات جدید
آخرین یافته‌ها لایه‌هایی از غبار و یخ را با یک “لایه محافظ” از غبار خشک یا خاکستر به ضخامت چند صد متر نشان می‌دهند.
این تیم ادعا می‌کند که ذخایر یخی غول‌پیکر نمی‌توانست در نزدیکی خط استوا تحت شرایط آب و هوایی سخت کنونی سیاره شکل گرفته باشد. در عوض، آنها باید در یک دوره آب و هوایی اولیه شکل گرفته باشند.
کالین ویلسون، دانشمند پروژه در مارس اکسپرس گفت: «این آخرین آنالیز درک ما از سازند Medusae Fossae را به چالش می کشد و سؤالات جدیدی را مطرح می کند.
وی افزود: برخی از این پرسش ها شامل این است که این ذخایر یخی از چه زمانی تشکیل شده اند و مریخ در آن زمان چگونه بوده است. اگر تایید شود که این ذخایر عظیم یخ آب هستند، درک ما از تاریخ آب و هوای مریخ را تغییر خواهند داد. هر منبع آب باستانی یک هدف جذاب برای اکتشاف توسط انسان ها یا روبات ها خواهد بود.
ویلسون نتیجه گرفت: “متاسفانه، این رسوبات توسط صدها متر گرد و غبار پوشانده شده اند، و آنها را دست کم تا چند دهه آینده غیرقابل دسترس می کند.” با این حال، هر تکه یخی که پیدا می کنیم به ما کمک می کند تصویر بهتری از جایی که زمانی آب مریخ جریان داشته است داشته باشیم. جایی که رفت