حس نکردن مزه غذاها است که باعث میشود میلی به خوردن غذا نداشته باشیم.
بدون در نظر گرفتن پاپیلاهای کریستالی که جوانه چشایی ندارند، بین 2000 تا 5000 جوانه چشایی در پشت و جلوی زبان وجود دارد و بقیه در پشت بام، پهلوها و پشت دهان و در گلو قرار دارند. هر جوانه حاوی 50 تا 100 سلول گیرنده چشایی است.
به گزارش بازتاب آنلاینب ه نقل از روزیاتو، ممکن است به نظر برسد که فقط دهان و زبان مسئول درک طعم غذا هستند، اما هنگام جویدن غذا، بینایی، بو، مغز و غیره. حواس دیگر نیز به کمک دهان می آیند. به عبارت دیگر، بروز مشکل در هر یک از این اندام ها ممکن است باعث اختلال در طعم و مزه غذا شود و بیمار را نگران کند.
اگرچه کاهش حس چشایی در بیشتر موارد خطرناک نیست، اما باید علت آن مشخص شود.
حس چشایی انسان به تنهایی کار نمی کند، سایر حواس مانند بویایی یا بینایی نیز به کمک حس چشایی می توانند طعم ها را درک کنند. مهمترین عضوی که از طریق آن طعم را حس می کنیم، زبان است.
دلیل دوم گیرنده هایی است که به ما در درک بهتر حس چشایی کمک می کنند. همچنین گیرنده هایی در گوشه های دهان یعنی کام و گلو وجود دارد که به ما در درک بهتر حس چشایی کمک می کند. البته عامل مهم دیگری که باعث می شود طعم غذا را حس کنیم، ترشح بزاق در دهان است. بزاق غذا را حل می کند و قدرت تشخیص پرزها را افزایش می دهد. حس بویایی یا بینایی چگونه به تشخیص طعم غذا کمک می کند؟
حس بویایی عامل دیگری است. وقتی همه ما سرما می خوریم تا چند روز متوجه مزه غذا نمی شویم. این به این دلیل است که حس بویایی کاهش می یابد. حس بویایی و چشایی با هم کار می کنند تا طعم غذا را بهتر درک کنند. حس بینایی نیز عامل مهمی در درک طعم غذا است. علاوه بر این، وقتی غذا را بو می کنیم یا به آن نگاه می کنیم ترشح بزاق افزایش می یابد. همانطور که گفته شد، بزاق نقش مهمی در درک طعم غذا دارد. بنابراین اختلال در عملکرد این دو حس (بینایی و بویایی) می تواند حس چشایی را کاهش دهد.
اگرچه این دو نقش مهمی در درک چشایی دارند، اما نقش بزاق نیز بسیار مهم است. بزاق دهان نیز عامل مهمی در درک چشایی است. حس چشایی در افرادی که بزاق دهان و خشکی آنها به دلیل بیماری کاهش یافته است، کاهش می یابد.
داروها، ضایعات دهانی، استرس و اضطراب نیز ترشح بزاق و خشکی دهان را کاهش می دهند. زخم های روی زبان، وجود ضایعات قارچی در دهان، آفت دهان و هر چیزی که مخاط دهان را تحت تاثیر قرار می دهد، حس چشایی را کاهش می دهد.
کم خونی، دیابت، خوردن غذای خیلی سرد یا گرم و سوزش سطح زبان نیز باعث از بین رفتن پرزهای چشایی و کاهش حس می شود.
آیا کاهش حس چشایی نشانه بیماری است و کسی که نمی تواند طعم غذا را به خوبی درک کند باید با پزشک مشورت کند؟
اگر فرد متوجه شد که حس چشایی او کاهش یافته و مشکلات گفتاری و بینایی دارد، باید به دنبال علت باشد. از دست دادن چشایی همیشه خطرناک نیست و نیازی به پیگیری ندارد. فقط باید علت را مشخص کرد.
دلایلی که باعث می شود طعم غذا را حس نکنیم
اگر علت بد مزه بودن کاهش بزاق و خشکی دهان باشد، درمان های خشکی دهان می تواند خشکی دهان را برطرف کرده و حس چشایی را بازیابی کند.
برای از بین بردن خشکی دهان می توانید آب بنوشید، آدامس بدون قند بجوید یا از بزاق مصنوعی برای حل مشکل استفاده کنید. ورزش همچنین حس چشایی را افزایش می دهد، به طوری که در پایان ورزش، فرد میل به خوردن پیدا می کند; فکر کردن به غذا و تمایل به خوردن آن حس چشایی را تحریک می کند.
دیابتی هایی که به دلیل این بیماری پرزهای زبان خود را از دست داده اند نیز برای بهبود حس چشایی باید قند خون خود را کنترل کنند. بیماری های غدد بزاقی قدرت چشایی را کاهش می دهد.
تومورهای سرطانی، سندرم شوگرن، لوپوس، آنفولانزا، اوریون و غیره. بسیاری از بیماری ها از این قبیل غدد بزاقی را تحت تاثیر قرار می دهند و حس چشایی را کاهش می دهند.
بیماری غدد بزاقی علائم مختلفی دارد. تورم، احساس توده در دهان یا زیر فک و گوش، تب، ترشحات بدبو در دهان، مشکل در غذا خوردن، بلع و صحبت کردن، سردرد، درد عضلانی فک و صورت، خشکی دهان، پوسیدگی دندان، و غیره. تشخیص نوع بیماری را می توان با سی تی اسکن یا ام آر آی تشخیص داد.
درمان نیز به نوع عارضه بستگی دارد. در صورت وجود توده در غدد بزاقی باید توده را با جراحی خارج کرد و یا در صورت وجود عفونت در غدد می توان با تجویز آنتی بیوتیک عفونت را از بین برد.