امیرحسین جعفری، «بازتاب آنلاین»: طنز تن تن و میلو، شاهکار هرژه، روزنامه نگار بلژیکی 95 ساله شد.
ماجراهای تن تن و میلو که داستان یک روزنامه نگار شجاع را روایت می کند، فقط یک کمیک برای کودکان و نوجوانان نیست. این مجموعه داستان که تا 24 قسمت به طول انجامید، بستری است برای دیدن مناطق اشغال شده توسط هیتلر و وقایع سال های بعد از چشم یک روزنامه نگار.
اتحاد جماهیر شوروی، آفریقا، آمریکای جنوبی، نیویورک، اسکاتلند، ژاپن، چین، مصر، تبت، جاکارتا و حتی ماه. این بخشی از مکان هایی است که تین تن در آن به ماجراجویی می پردازد و هر قسمت به شما معرفی مختصری از این کشورها و شهرها می دهد.
آنچه در مورد داستان های تن تن جالب است، رویاهای نویسنده است: به طور خاص، سفر تن تن به ماه زمانی اتفاق می افتد که پای انسان هنوز واقعاً به ماه نرسیده است. درگیر شدن با یوفوها نمونه دیگری از این تخیل خلاقانه است.
تن برنزه در عین حال یک سبک زندگی کامل است. سبک زندگی که امروزه بین برخی از مردم محبوبیت دارد.
یک روزنامه نگار دوره گرد، آموزش دیده و آشنا به هنرهای رزمی، یک راننده ماهر، حیوان خانگی دارد، الکل و مواد مخدر را دوست ندارد، خوش شانس است، خوش لباس است و دارای ویژگی های اخلاقی برتر از دوستانش است که پازل های تن تن را کامل می کنند.
دوستان تن تن نیز نکات مهمی را به این داستان اضافه می کنند. یک کاپیتان الکلی که ناگهان ثروتمند می شود و با هم گنج و استادی پیدا می کنند که اکتشافات عجیبی انجام می دهد. و در نهایت دو کارآگاه ضعیف که طنز بیشتری دارند. اما همه آنها یک نفر هستند: هرژه، نویسنده ای که تا پایان عمر با تن تن ماند و توصیه کرد که هیچ کس بعد از او شروع به تولید تن تن نکند.
اکنون 95 سال از چاپ اولین شماره های تن تن در گوشه یک روزنامه محلی می گذرد، اما تن تن هنوز زنده است و موزه او در بلژیک مکانی برای هوادارانش است. تن تن بر روی محصولات فرهنگی مختلف نیز حضور دارد و تصویر او به عنوان چهره ای معروف بر روی محصولات مختلف چاپ شده است. دوستی تان تن در اروپا به حدی رسیده است که مدارس بلژیک و فرانسه نظرات متفاوتی در مورد تان تن دارند و مکاتب مختلفی در این بین شکل گرفته است. این شهرت در اروپا باعث شد که اسکناس یادبودی برای او چاپ شود.
تین تن در ایران طرفداران زیادی دارد. انتشارات مختلف از قبل از انقلاب اقدام به چاپ تن تن کرده اند و هنوز هم به فروش می رسد. طبق شایعات، تین تن ابتدا برای خانواده سلطنتی ترجمه و به ایران آورده شد.