از نظر منتقدان فیلم «وانکا» باید کمی عجیب‌تر می بود!/جزئیات

“ویلی ونکا” یکی از شخصیت های اصلی رمان «چارلی و کارخانۀ شکلات‌سازی» نوشته رولد دال در سال 1964 است.اما برای اکثر ما این شخصیت را احتمالا با بازی جانی دپ در فیلم ساخته شده در سال 2005 می شناسیم.

به گزارش فرادید؛ حالا پل کینگ (کارگردان فیلم «پدینگتون») به سراغ این شخصیت رفت و فیلمی ساخت که ما را به گذشته او می برد و می گوید که چگونه او تبدیل به یک شکلات ساز فوق العاده و مرموز شد. در این فیلم تیموتی شالامی به این شخصیت خیالی جان بخشیده و او را به چهره ای تبدیل کرده که کمتر وسواسی و صمیمی تر از ویلی وانکای جانی دپ است!

این فیلم که می توان آن را یک اثر موزیکال رنگارنگ نامید که با آهنگ های دلنشین و اجراهای گرم و گیرا توانسته نظر مثبت مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند. امتیاز این فیلم در حال حاضر 91 درصد از سوی مخاطبان و 83 درصد از سوی منتقدان در سایت روتن تومیتوز است.

در اینجا می توانید گزیده ای از نظرات برخی از منتقدان را مشاهده کنید.

رافر گازمن از Newsday:

فیلم «وانکا» در بهترین لحظاتش واقعاً می تواند کام مخاطب را شیرین کند، اما چیزی که در فیلم کم است عنصر «عجیب بودن» است. همان چیزی که در رمان دال و همچنین در فیلم های قبلی نقش محوری داشت.

اولی ریچاردز از TimeOut:

فیلم حسی گرم و صمیمانه دارد که حتی با وجود ایرادات کمی که دارد، آن را به یک مهمانی به یاد ماندنی کریسمس تبدیل می کند.

دان بِرنام از AboveTheLine:

یکی از راه‌هایی که می‌توان یک دنباله خوب را تعریف کرد این است که چقدر شما را به بازگشت و تماشای فیلم قبلی وادار می‌کند. فیلم جدید کمپانی برادران وارنر نه تنها شما را به دیدن فیلم قبلی ترغیب می کند، بلکه به تماشای دوباره آن نیز می پردازد.

مت زولر از RogerEbert:

یک کمدی موزیکال دو ساعته و شاد که شاید آدم بخواهد یکی دو اشک از چشمان مخاطب جاری می شود، اما هدف اصلی آن غافلگیری، شادی و نشاط است.

کایل اسمیت از وال‌استریت‌ژورنال:

ویلی وونکا شخصیتی است که هم شوخ و هم شرور است. تیموتی شالامی هیچ کدام از این دو نیست. . . با این حال، دیگر جنبه های فیلم کاملاً درجه یک هستند و این بیش از هر چیز به نبوغ پل کینگ (کارگردان فیلم) برمی گردد.

مویرا مک‌دونالد از SeattleTimes:

امیدوارم اگر قرار است فیلم «وانکای ۲» ساخته شود کمی عجیب تر از این باشد.

یان فریر از EmpireMagazine:

این فیلم شاید به  پای دوگانۀ «پدینگتون» نرسد، اما به لطف بازی خوب شالامی و کارگردانی پل کینگ، آنقدر دلربا و جذاب است که می تواند 116 دقیقه مخاطب را به خود جذب کند.