یک کپسول لرزشی قابل بلعیدن می تواند به مغز کمک کند تا کمتر غذا بخورد. این قرص دارای یک عنصر ارتعاشی است که در معده فعال می شود و مغز را فریب می دهد تا فکر کند معده پر است.
به گزارش ایسنا، مهندسان یک کپسول ارتعاشی و قابل بلعیدن ساخته اند که می تواند به درمان چاقی کمک کند.
قورت دادن این کپسول قبل از غذا خوردن می تواند باعث شود احساس سیری کنید و مغز را فریب دهد تا فکر کند وقت آن رسیده است که غذا نخورید.
این کپسول ارتعاشی قابل بلع که توسط مهندسان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) ساخته شده است در معده می لرزد و احساس کاذب سیری ایجاد می کند و اشتها را کاهش می دهد.
این قرص ممکن است یک راه کم تهاجمی و مقرون به صرفه برای درمان چاقی ارائه دهد.
هنگامی که یک وعده غذایی بزرگ می خورید، معده سیگنال هایی را به مغز می فرستد که باعث می شود احساس سیری کنید و به شما کمک می کند بفهمید که چه زمانی است که غذا نخورید.
حتی یک معده پر می تواند این سیگنال ها را به مغز ارسال کند، به همین دلیل است که معمولاً به افراد رژیم توصیه می شود قبل از غذا یک لیوان آب بنوشند.
مهندسان MIT اکنون راه جدیدی برای بهره برداری از این پدیده یافته اند: آنها از یک کپسول بلعیدنی استفاده می کنند که در معده ارتعاش می کند. این ارتعاشها همان گیرندههای کششی را فعال میکنند که زمان انبساط معده را تشخیص میدهند و توهم سیری ایجاد میکنند.
محققان دریافتند در حیواناتی که این قرص را 20 دقیقه قبل از غذا دریافت کردند، این درمان نه تنها باعث ترشح هورمونهایی شد که نشاندهنده سیری هستند، بلکه مصرف غذا را تا حدود 40 درصد کاهش داد.
اگر تحقیقات بیشتر نشان دهد که این فناوری می تواند به طور ایمن در انسان مورد استفاده قرار گیرد، چنین قرصی می تواند راهی کمتر تهاجمی برای درمان چاقی ارائه دهد.
شریا سرینیواسان، دانشجوی سابق MIT و استادیار فعلی مهندسی زیستی در دانشگاه هاروارد، می گوید افرادی که می خواهند وزن کم کنند یا اشتهای خود را کنترل کنند، می توانند این کپسول را قبل از هر وعده غذایی مصرف کنند.
این استراتژی می تواند واقعا جالب باشد زیرا گزینه ای را ارائه می دهد که می تواند عوارض جانبی را که با سایر درمان های دارویی مشاهده می کنیم به حداقل برساند.
Srinivasan نویسنده اصلی این مطالعه جدید است که اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است.
احساس سیری کاذب
هنگامی که معده پر است، سلول های تخصصی به نام گیرنده های مکانیکی کشش را حس می کنند و سیگنال هایی را از طریق عصب واگ به مغز ارسال می کنند.
این کار مغز را برای تولید انسولین و همچنین هورمون هایی مانند پپتید C، Pyy و GLP-1 تحریک می کند. همه این هورمون ها با هم کار می کنند تا به افراد کمک کنند غذا را هضم کنند، احساس سیری کنند و غذا نخورند.
در عین حال، سطح گرلین، هورمونی که گرسنگی را تحریک می کند، کاهش می یابد.
در طول تحصیلات تکمیلی خود در MIT، سرینیواسان به ایده کنترل این فرآیند با کشش مصنوعی گیرنده های مکانیکی در معده با استفاده از ارتعاش علاقه مند شد.
تحقیقات قبلی نشان داده است که ارتعاشات اعمال شده روی عضله می تواند این تصور را ایجاد کند که عضله بیشتر از آنچه که هست کشیده می شود.
او میگوید: «میخواستم بدانم آیا میتوانیم گیرندههای کششی معده را با ارتعاش آنها و احساس انبساط کل معده برای ایجاد یک احساس کاذب سیری که میتواند هورمونها و عادات غذایی را تعدیل کند، فعال کنیم.
برای این مطالعه، سرینیواسان و گروهی از محققان دیگر کپسولی به اندازه یک مولتی ویتامین طراحی کردند که حاوی یک عنصر ارتعاشی است. هنگامی که این قرص با انرژی یک باتری کوچک اکسید نقره به معده می رسد، مایعات اسیدی معده یک غشای ژلاتینی پوشاننده کپسول را حل می کند و مدار الکترونیکی آن را می بندد که موتور ارتعاشی را فعال می کند.
در یک مطالعه حیوانی، محققان نشان دادند که وقتی قرص شروع به ارتعاش می کند، گیرنده های مکانیکی را فعال می کند و سیگنال هایی را از طریق تحریک عصب واگ به مغز ارسال می کند.
محققان سطوح هورمون ها را در دوره هایی که دستگاه ارتعاش می کرد، ردیابی کردند و دریافتند که آنها الگوهای ترشح هورمونی را که پس از خوردن غذا مشاهده می شود، منعکس می کنند، حتی زمانی که حیوانات غذا نخورده بودند.
محققان سپس اثرات این تحریک را بر اشتهای حیوانات آزمایش کردند. آنها دریافتند که حیوانات زمانی که قرص را حدود 20 دقیقه قبل از تغذیه فعال می کردند، به طور متوسط 40 درصد کمتر از زمانی که قرص فعال نمی شد، غذا می خوردند. افزایش وزن حیوانات نیز در طول دوره های درمان با قرص ارتعاشی کند شد.
محققان می گویند که ما این پتانسیل را داریم که بر برخی از چالش ها و هزینه های مرتبط با تحویل داروی بیولوژیک با تعدیل سیستم عصبی روده غلبه کنیم.
نسخه فعلی این قرص طوری طراحی شده است که حدود 30 دقیقه پس از ورود به معده لرزش داشته باشد. با این حال، محققان قصد دارند آن را به گونه ای تطبیق دهند که مدت بیشتری در معده باقی بماند و در صورت نیاز بتوان آن را مصرف کرد. صفحه بی سیم خاموش و دوباره روشن شد.
در مطالعات حیوانی، این کپسول ها از دستگاه گوارش عبور کرده و طی چهار تا پنج روز دفع می شوند.
این مطالعه همچنین نشان داد که حیوانات هیچ نشانه ای از یبوست یا سایر عوارض جانبی را در زمانی که قرص در دستگاه گوارش آنها بود نشان ندادند.
یک رویکرد جایگزین
به گفته محققان، این نوع قرص ممکن است جایگزینی برای رویکردهای فعلی برای درمان چاقی باشد. مداخلات غیرپزشکی مانند ورزش و رژیم غذایی همیشه مؤثر نیستند و بسیاری از مداخلات پزشکی موجود نسبتاً تهاجمی هستند.
این روش ها شامل جراحی بای پس معده و بالون معده است که به دلایل بهداشتی دیگر در ایالات متحده به طور گسترده استفاده نمی شود.
داروهایی مانند آگونیستهای GLP-1 نیز میتوانند به کاهش وزن کمک کنند، اما اکثر آنها نیاز به تزریق دارند و برای بسیاری از افراد مقرون به صرفه نیستند.
به گفته سرینیواسان، این کپسول های لرزشی را می توان با هزینه مقرون به صرفه تولید کرد تا برای افرادی که به گزینه های درمانی گران قیمت دسترسی ندارند، قابل دسترسی باشد.
او میگوید: «برای بسیاری از افراد، برخی از درمانهای مؤثرتر برای چاقی بسیار گران هستند. در عوض، دستگاه ما را می توان با قیمت بسیار مقرون به صرفه ای تولید کرد.
اکنون محققان قصد دارند راههایی را برای افزایش تولید این کپسولها کشف کنند که میتواند آزمایشهای بالینی انسانی را امکانپذیر کند.
چنین مطالعاتی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ایمنی این کپسول ها و تعیین بهترین زمان برای قورت دادن قبل از غذا و تعداد دفعات مصرف آنها مهم است.