در مستندی که زندگی عطاالله صفوی روایت می شود؛ زمانی که در عصر متفقین کمونیست بود و پس از آن به شوروی رفت و به جرم جاسوسی تقریبا ۹ سال در اردوگاه کار اجباری ماند.
مهدی حاجی یوسف کارگردان مستند «اُ-۳۲۴» که در هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ساخت این مستند گفت: شاگرد مسعود جعفری جوزانی هستم و در دفتر وی مشغول فیلمبرداری از پشت صحنه سریال «چشم باد» بودم که به پرونده ای برخورد کردم. در حدود سال 1380 آقای جوزانی به همراه دخترش سحر به تاجیکستان سفر کرد تا با پسر عطاءالله صفوی، متخصص اورولوژی ایرانی و بازمانده از اردوگاه کار اجباری استالین صحبت کند. من فقط چند مصاحبه با دوربین هندی دیده ام. آنجا با خانم سحر جعفری جوزانی صحبت کردم که در صورت امکان مستندی در این باره بسازیم.
وی ادامه داد: قسمت های تاریخی را خانم جعفری جوزانی نوشته اند و مونولوگ این اثر نیز توسط آقای جعفری جوزانی صحبت شده است. بعد از آزادی، آقای جعفری جوزانی هیچ جا مونولوگ نگفته بود که زحمت این مستند را کشید.
حاجی یوسف درباره روند تولید این مستند توضیح داد: کار را گردآوری کردیم و از فیلم هایی از جاهای مختلف استفاده کردیم. این مستند زندگی آقای صفوی را به تصویر می کشد. زمانی که در دوران متفقین کمونیست بود به اتحاد جماهیر شوروی رفت و حدود 9 سال به جرم جاسوسی در اردوگاه کار اجباری ماند. پس از مرگ استالین آزاد شد، به تاجیکستان رفت، دکتر شد و بعد به ایران آمد. با این مستند سعی کردیم وقایع جنگ جهانی دوم در ایران را به تصویر بکشیم. مراحل تولید این مستند حدود 9 ماه به طول انجامید و به خصوص تدوین آن زمان بر بود.
این مستندساز درباره جشنواره «سینماحقیقت» گفت: واقعیت این است که هیچ کس مرا نمی شناسد و با این حال ممکن است فیلمم دیده نشود، اما بستری مانند جشنواره «سینماحقیقت» باعث می شود این فیلم بیشتر دیده شود و خود من بهتر شناخته شوم. چنین فضاهایی باعث تشویق فیلمسازان می شود که به نوبه خود باعث ایجاد حرکت و پویایی می شود.
کارگردان فیلم مستند «اُ -۳۲۴» درباره وضعیت سینمای مستند گفت: به نظرم اگر به مستندسازان سلطه ایده بدهند خیلی خوب است. صرفاً به دلیل اینکه تولید بر اساس سفارش است، کارها یکسان به نظر می رسند و تنوع بیشتری وجود ندارد. علاوه بر این، متاسفانه بودجه مناسبی برای مستندسازی وجود ندارد و مجبوریم بیشتر وقت ها آن را از جیب خود صرف کنیم. مستندسازی از منظر برخی هنوز یک حرفه محسوب نمی شود و اگر این موارد را کنار هم بگذارید، بیشتر دوستان به سمت ساخت فیلم های تبلیغاتی کشیده می شوند.
حاجی یوسف در پایان درباره فعالیت های آینده خود گفت: مستند «اُ -۳۲۴» دومین کار من است و پیش از آن مستند «حبیب الله» را نیز ساخته بودم. همچنین در حال آماده سازی پروژه ای به نام«چرخ ها و پاهای دونده» هستم. علیرغم همه سختی هایی که در بالا ذکر شد، علاقه مند به عرصه فیلم مستند هستم و دوست دارم در این مسیر به کار خود ادامه دهم.