آیا با آزمایش خون می توان خودکشی را تشخیص داد

افرادی که افکار خودکشی را تجربه می کنند ممکن است همیشه نتوانند به طور مستقیم درد عمیقی را که تجربه می کنند توضیح دهند، اما دانشمندان در تلاش هستند تا راه هایی برای کمک به این افراد قبل از اقدام به خودکشی بیابند.

به گزارش ایسنا و به نقل از  اس‌اف، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو به کشف مهمی در زمینه سلامت روان دست یافتند که می تواند منجر به ساخت آزمایش خونی شود که می تواند افکار خودکشی را در افراد مبتلا به افسردگی اساسی تشخیص دهد.

تخمین زده می شود که افسردگی تنها در ایالات متحده 16.1 میلیون بزرگسال را تحت تأثیر قرار دهد و سالانه 210 میلیارد دلار هزینه دارد.

به طور سنتی، این بیماری با علائم روانی همراه است. با این حال، این مطالعه جدید ابعاد فیزیکی مهم افسردگی را در این افراد به ویژه در متابولیسم سلولی نشان می دهد. محققان اکنون بر روی نشانگرهای متابولیسم سلولی به عنوان شاخص های کلیدی در تحقیقات بیماری های روانی برای بهبود رویکردهای تشخیصی و درمانی تمرکز می کنند.

سلول های بدن خود را به عنوان کارخانه های کوچکی در نظر بگیرید که با فعالیت نیروگاه های میکروسکوپی به نام میتوکندری انرژی می گیرند. هنگامی که افسردگی رخ می دهد، این کارخانه ها و نیروگاه ها می توانند خراب شده و عملکرد نادرست داشته باشند و عملکرد ظریف آنها را مختل کند. به لطف یافته های این مطالعه منتشر شده در مجله Translational Psychiatry، اکنون امکان ایجاد یک آزمایش خون وجود دارد که می تواند افکار خودکشی را در بیماران افسرده تشخیص دهد.

البته، محققان نمونه خون 99 فرد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، نوعی افسردگی که در برابر درمان های مرسوم مقاوم است و همچنین افکار خودکشی را تجربه کرده بودند. آنها الگوهای منحصربه‌فردی را در پنج ماده شیمیایی مختلف دیدند که در خون گردش می‌کردند که مانند رمزی ظریف عمل می‌کردند که تغییرات متابولیک مرتبط با افسردگی و افکار خودکشی را نشان می‌داد.

این توانایی خارق‌العاده برای شناسایی افراد در معرض خطر خودکشی بر اساس متابولیت‌های خون می‌تواند به یک ابزار تشخیصی پیشگامانه منجر شود.

رابرت ناویوکس (Robert Naviaux)  یکی نویسندگان این مطالعه می‌گویند که اگر 100 داوطلب داشتیم که افسرده نبودند یا افسردگی و افکار خودکشی داشتند، می‌توانستیم 85 تا 90 فرد در معرض خطر را بر اساس پنج متابولیت در مردان و پنج متابولیت دیگر در زنان شناسایی کنیم. این موفقیت ممکن است برای تشخیص مهم باشد.

متابولومیکس به مطالعه فرآیندهای شیمیایی از جمله متابولیت ها اشاره دارد که نقش مهمی در این تحقیق دارند. ناویوکس اهمیت این فناوری را در درک اینکه چگونه شیمی بدن بر حالات ذهنی و رفتار تأثیر می گذارد تأکید می کند. شناسایی نشانگرهای خاص مرتبط با افکار خودکشی، پتانسیل متابولومیک برای تغییر تشخیص و درمان سلامت روان را برجسته می کند.

ناویوکس می‌گوید: «بیماری‌های روانی مانند افسردگی اثرات و محرک‌هایی فراتر از مغز دارند. قبل از 10 سال پیش، مطالعه اینکه چگونه شیمی کل بدن بر رفتار و خلق و خوی ما تأثیر می گذارد دشوار بود، اما فناوری های جدید مانند متابولومیک به ما کمک می کند به سلول ها گوش دهیم که به زبان مادری خود یعنی بیوشیمی صحبت می کنند.

چنین آزمایشی می تواند مداخله زودهنگام را برای افراد در معرض خطر فعال کند و به طور بالقوه جان انسان ها را نجات دهد. علاوه بر این، این تحقیق راه را برای بررسی رویکردهای درمانی جدید، مانند تکمیل کمبودهای متابولیک خاص، هموار می کند.

در حالی که هیچ متابولیت واحدی نوشدارو نیست، مکمل کمبودهای متابولیک با ترکیباتی مانند فولات و کارنیتین می تواند متابولیسم را در جهت مفیدی تحریک کند. این رویکرد ممکن است پاسخ به درمان را بهبود بخشد و از خودکشی جلوگیری کند.

وی می افزاید: بسیاری از بیماری های مزمن با افسردگی مرتبط هستند، زیرا سال ها کنار آمدن با یک بیماری می تواند بسیار استرس زا باشد. اگر بتوانیم راه‌هایی برای درمان افسردگی و افکار خودکشی در سطح متابولیک پیدا کنیم، می‌توانیم به بهبود نتایج بسیاری از بیماری‌هایی که باعث افسردگی می‌شوند نیز کمک کنیم.

بسیاری از بیماری‌های مزمن، مانند اختلال استرس پس از سانحه و سندرم خستگی مزمن، به تنهایی کشنده نیستند، مگر اینکه منجر به افکار و اعمال خودکشی شوند. اگر بتوان از متابولومیک برای شناسایی افرادی که در معرض بالاترین خطر خودکشی هستند استفاده کرد، در نهایت می‌توان جان‌های بیشتری را نجات داد.