به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از علوم اعصاب، مصرف گسترده کافئین، عمدتاً از طریق قهوه و چای، آن را به یک عنصر اصلی در عادات روزانه میلیون ها نفر در سراسر جهان تبدیل کرده است. اثرات محرک آن به خوبی شناخته شده است، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که چگونه این محرک روانی می تواند بر انعطاف پذیری یکی از حیاتی ترین عملکردهای مغز تأثیر بگذارد.
تحقیقات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که مصرف‌کنندگان منظم کافئین ممکن است کاهش درازمدت تقویت سیناپسی (LTP) را تجربه کنند، فرآیندی که برای یادگیری و حافظه حیاتی است. این کاهش انعطاف پذیری مغز نشان می دهد که مصرف روزانه کافئین ممکن است بر عملکردهای شناختی و موفقیت درمان های تحریک مغناطیسی مغز تأثیر بگذارد.
تقویت طولانی مدت سیناپسی فرآیندی است که شامل تقویت مداوم سیناپس ها (سیناپس ناحیه ارتباط بین یک نورون با نورون دیگر یا یک نورون با سلول دیگر) است که منجر به افزایش طولانی مدت در انتقال سیگنال بین نورون ها (اساسی ترین سلول های عصبی) می شود.
نقش کافئین در انعطاف پذیری مغز: کافئین، یک محرک رایج در قهوه و چای، بر استحکام سیناپسی و فرآیندهای انعطاف پذیری مانند تقویت طولانی مدت سیناپسی تأثیر می گذارد.
تأثیر بر اثربخشی تحریک مغناطیسی مغز: مطالعات اولیه نشان می دهد که مصرف مداوم کافئین ممکن است توانایی مغز را برای انطباق با تقویت سیناپسی طولانی مدت کاهش دهد و بر اثربخشی درمان هایی مانند تحریک مغناطیسی مغز که متکی بر القای تقویت طولانی مدت سیناپسی است تأثیر بگذارد.
این یافته‌های اولیه بر نیاز به تحقیقات گسترده‌تر برای درک پیامدهای گسترده‌تر مصرف مزمن کافئین بر مغز تأکید می‌کند.
یافته های کنونی دانشمندان بر اساس یک مطالعه در مقیاس کوچک است و نیاز به مطالعات بزرگتر را برای تعیین قطعی اثرات مصرف مزمن کافئین بر انعطاف پذیری مغز و مکانیسم های یادگیری برجسته می کند.