دفتر یادداشت کسی را نمی خنداند؟| نقد عمومی عطاران و سریال های آن

به گزارش بازتاب آنلاین «نوت بوک» یکی از موردانتظارترین سریال های شبکه نمایش خانگی قبل از اکران بود. یکی از سریال هایی است که به دلیل انتشار ویدیوهای تبلیغاتی یادآور فیلم «مالنا» از جمله اولین ویدیو مورد توجه قرار گرفت و البته این کنجکاوی نسبت به سریال در مدت زمان بسیار کوتاهی آرام شد. اما نمی توان این فضای ناامیدکننده سریال را نظر کل مخاطب دانست، زیرا در شبکه های اجتماعی قدیمی مانند توییتر یا

داستان و فیلمنامه سریال

داستان سریال با فضای پلیسی شروع می شود. ایرج با بازی رضا عطاران شخصیت اصلی داستان است که کارآگاه با استعدادی است اما از بیماری آلزایمر رنج می برد. داستانی که قبل از انتشار، آغاز ناامیدکننده یک مجموعه بسیار جاه طلبانه و پر سر و صدا بود، از همان ابتدا برای ذائقه شما جذابیت داشت، زیرا انتظار دارید با یک کمدی معمایی یا جنایی روبرو شوید، یکدیگر را لمس کنید و داستان قتل را دنبال کنید. شما می خندید، اما هر چه جلوتر می روید، ناامیدتر می شوید. سریال با صحنه پلیس شروع می شود و سپس عطاران وارد صحنه جنایی می شود که حسن معجونی لباس عروس بر تن دارد. البته اوضاع خیلی سردتر از آن چیزی است که می خوانید.

داستانی که عطاران در آن شخصیت اصلی است و بیشتر از هر چیز انتظار دیدن کمدی و خندیدن را دارید، قسمت اول ناامیدکننده است، بیشتر این مشکل فیلمنامه است. این سناریویی است که بیشتر به عنوان یک کمدی مناسب خودش است، اما موقعیت ها هنوز نتوانسته جذاب و خنده دار باشد.

مسعود خاکباز فیلمنامه این سریال را نوشته است. او نویسنده ای است که کمتر نامش را در بین سریال ها و فیلم های کمدی می شنویم و احتمالاً هیچکس به خاطر نمی آورد که آخرین بار کدام کمدی ها را نوشته است.

شاید حضور نام های موفق در این عرصه و افرادی که سال ها در عرصه سریال های تلویزیونی و سینما فعالیت کرده اند، بتواند بر فضای کمدی سریال و حتی محتوای فیلمنامه ارزش بیشتری بدهد. به خصوص که سریال براساس داستان و سناریو است و موقعیت ها از غنای داستانی غنی برخوردار نیستند. به بیان ملایم، حتی در فصل اول و دوم داستان خسته کننده می شود و ریتم به طور مکرر افت می کند و بر نبود موقعیت های جذاب تأکید می کند.

بزرگترین تلاش فیلمنامه نویسان برای خنداندن مردم استفاده از شوخی های کلامی است که در این سال ها رواج پیدا کرده است. شوخی هایی که بارها بر افتادن شلوار، نداشتن شلوار و خیس شدن شلوار تاکید می کنند می خواهند مخاطب را بخندانند اما تکرار و تاکید زیاد و طولانی شدن آن به جای خنده حتی می تواند مخاطب را خسته کند.

بازیگران

«نوت بوک» حضور مجدد رضا آتاران در شبکه نمایش خانه است که پس از سال ها انجام شد. عطاران یکی از اولین بازیگرانی که با سریال قلب یخی حضورش در این رسانه را تجربه کرد، در این سال ها سعی کرده دوری کند و با دقت و فشرده تری وارد عرصه شود. اتفاقی که حالا آن را به تنها برگ برنده سری تبدیل کرده است، اما این سریال چیز جدیدی برای آن به ارمغان نیاورده است.

رضا عطاران بعد از این همه سال خیلی بیشتر از ستاره فیلم ها و سریال های کمدی است و مخاطب او را در انواع میزانسن ها و قالب ها کاملاً دوست دارد، اما بازی در «یادداشت» برای او چالش عجیبی نیست و می تواند. به راحتی آن را اداره کنید بی تی اما این عطارانی نیست که شما را خوشحال می کند و اتفاقاً هر چه در هر صحنه بیشتر انتظار اکشن و کمدی داشته باشید این فضا کمتر می شود.بخش بزرگی از این باز هم به فیلمنامه و صحنه های خالی مربوط می شود. حوزه بازیگر به دور از تکرار شوخی های کلیشه ای بازی کنید و طنز نشان دهید.

تلفیق حسن مججونی و رضا عطاران می تواند مخاطب را با خود همراه کند چرا که هر دو بازی جدی دارند و در قالب بازیگری طنز نمی افتند. مینا ساداتی، داریوش کاردان، زهرا داونژاد، سوگل خلیق و کاظم بلک هر کدام ظاهر متفاوتی در سریال دارند و زمان نشان خواهد داد که با گذشت قسمت های سریال چقدر موفق خواهند شد.

خلیق یکی از نقش های اصلی این سریال است و شاید هنوز شخصیتی که او به تصویر می کشد شکل نگرفته است. اگرچه اولین برخورد او با رضا عطاران و خنده هایش در هنگام تسلیت از نظر ایده و متن و موقعیت متضاد جذاب بود، اما نتیجه چندان جذاب نبود. در میان این بازیگران اردشیر رستمی نیز با چهره ای متفاوت ظاهر شد و باید دید مخاطبان تا چه اندازه با او ارتباط برقرار می کنند. بیژن بنفشه خواه با اینکه حضور کمرنگی دارد، باز هم کمی از نقش های قبلی خود و حتی «مگه تموم عمر کند تا بهاره؟» دارد. تفاوت چندانی با حضور او در سریال تلویزیونی ندارد. موفق تر بوده است.

مدیر

کیارش عیسی زاده کارگردان با استعدادی است و کارهای خوبی در کارنامه خود دارد. او فیلم های «گز» و «شکاف» را ساخت که ملودرام های اجتماعی بودند. فیلم «اجازه خروج» البته تنها اثر اسدی زاده است که پس از ملودرام در این عرصه کمدی قرار می گیرد. پژمان جمشیدی، کاظم بلک، سروش صحت و… او هم بازیگرانش را در همان حوزه انتخاب کرد که با نام ها انجام داد و البته عوارضی هم داشت و هنوز منتشر نشده است.

مجموعه تلویزیونی «یادداشت» هم اکنون اولین اثر کمدی تماشاچیان است. کمدی فاخری است که باید فضایی متفاوت، امروزی و امروزی داشته باشد و البته با دیدن ویترین داستان فکر می کنید با اثری متفاوت روبه رو شده اید. اما فضای طنز قسمت اول و دوم از سطح فراتر نرفت و در سطح باقی ماند. شاید برای برخی بتوان خط داستانی کلی داستان را با سریال خارجی «تنها قتل در ساختمان» مقایسه کرد که می توان گفت موفقیت این اثر در 2 قسمت اول این است که سناریوی جذاب و جذابی ایجاد نمی کند. جذاب. موقعیت ها بهترین تلاش کارگردان این است که با فحش ها، شوخی های کلامی و دیگر ارجاعات اروتیک، مخاطب را بخنداند.

برخی صحنه ها با وجود اینکه خلاقانه و بدیع هستند اما در انتها به یک اتفاق خاص تبدیل نمی شوند مثلاً شروع قسمت اول سریال و صحنه ورود پلیس به عروسی یا صحنه ای که زنگ آتش نشانی می رود. خاموش موقعیت جذاب به خانه سالمندان ختم نمی شود. صحنه هایی وجود دارد که فراتر از کلیشه های اولیه است، مثلاً عطاران برای دختری در ماشین دیگری شماره تلفن خود را روی شیشه ماشین می نویسد.

سریال «کرگدن» به کارگردانی کیارش اسدی زاده که از نظر قصه گویی، بازیگری و فضاسازی سطح کیفی خود را حفظ کرده و همچنان یکی از تولیدات خوش ساخت در بین آثار سکوها محسوب می شود، در شبکه نمایش خانگی پخش شد. شبکه. ، ریتم و ساختار، و اگر پایان را کنار بگذاریم، در کل این یک کار حرفه ای بود که بسیار برتر از بسیاری از محصولات شبکه های خانگی امروزی بود. اما ورود اسدی زاده به کمدی در این 2 قسمت نه تنها ناموفق است، بلکه نیازمند فیلمنامه ای بی کیفیت با هر تلاشی است، از فحش های عجیب و غریب و شوخی های بی مزه گرفته تا استفاده از کلماتی که کمتر در زندگی روزمره به کار می روند. حضار می خندند

جالب اینجاست که این روزها شبکه نمایش خانگی مینی سریال «هفت» را هم دارد که البته از «نوت بوک» اثر شاخص تری است.

دیدگاه سودجویی و تبلیغات

موفقیت تبلیغاتی مجموعه «نوت بوک» در این مدت آنقدر زیاد بود که حتی می توان گفت از خود کسب و کار هم بهتر بود. صرف نظر از اولین ویدیوی جنجالی و ارتباط آن با سکانس معروف فیلم «مالنا»، این ویدیوها توانستند مخاطب را نسبت به سریال حساس کرده و منتظر انتشار این سریال نگه دارند. با این حال، ای کاش تولیدکنندگان به جای پرداخت هزینه برای این ویدئوهای تبلیغاتی، زمان بیشتری را صرف غنای فیلمنامه می کردند. با این روند، گویی «نوت بوک» تنها از منظر تجاری تولید شده است. نگاهی است که صرف نظر از دغدغه های اخلاقی، سنت ها و حتی الزامات کیفی اثر در تولید، تنها سعی در جذب مخاطب به سمت یک اثر پر سر و صدا دارد.

امروزه شبکه نمایش خانگی سریال های مختلفی دارد که هر از چند گاهی مورد انتقاد قرار می گیرند و حتی تغییرات زیادی هم دریافت می کنند، اما فراتر از همه بررسی ها، در ابتدا باید به دیدگاه اخلاقی آثار و مسئولیت در قبال سازندگان توجه کرد. محل. از نظر بررسی ها و اصلاحاتی که می توان روی یک اثر کرد، بستر پخش سریال مورد نظر و همچنین خود تهیه کنندگان باید مسئولیت اجتماعی خود را در قبال مخاطب و غذای سرو شده در نظر بگیرند.

به خصوص در فیلم های کمدی کمتر به محدودیت سنی توجه می شود و تنها در آثار خشونت آمیز و ترسناک به امتیاز توجه می شود. اما تماشای این گونه سریال های تلویزیونی به صورت خانوادگی می تواند باعث گسترش فحش و ناسزا در بین کودکان شود. 15 دقیقه قسمت دوم سریال و دیالوگ های عطاران و معجونی و همچنین سوگل خلیق و نامزدش را ببینید!