مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی تلویحاً اعلام کرد «لایحه برنامه توسعه نمی‌تواند مشکل بیکاری را حل کند».

بر اساس اعلام مرکز پژوهش های مجلس، برنامه هفتم توسعه در حوزه اشتغال محدود به تعیین هدف کمی (یک میلیون شغل در سال که بدون در نظر گرفتن وضعیت فعلی و گذشته بازار کار ایران تعیین می شود) است. مقاله؛ مقاله ای که هدف آن بهبود وضعیت اشتغال از طریق تسهیل اشتغال در مناطق محروم از طریق تامین مالی وام های ارزان است. اینکه سیاستگذاران بدون اطلاع از ریشه هر مشکل، اعتبار ارزان یعنی هزینه کرد از دارایی های سپرده گذاران بانکی را در اولویت قرار می دهند، روندی تکراری است که متاسفانه یکی از علل مشکلات امروز نظام بانکی است.

بیکاری 2 برابر تعداد زنان در مقایسه با مردان/نرخ بیکاری در کدام دهک بالاتر است؟

بنابراین، در این گزارش فرض شده است که در برنامه هفتم توسعه، رویکرد توسعه اشتغال کاهش اشتغال غیررسمی، کاهش عدم تعادل منطقه‌ای، ایجاد سامانه جامع آمار و اطلاعات بازار کار، گسترش و ایجاد اشتغال در بنگاه‌های کوچک و متوسط ​​و… زنجیره ارزش برای ایجاد و انطباق برای دستیابی به رشد. بخشی از اقتصاد نادیده گرفته شد. برآورد این گزارش حاکی از آن است که برای دستیابی به اهداف اعلام شده در طول سال های برنامه، بیش از نیمی از مشاغل ایجاد شده باید در بخش زنان و آموزش باشد. بخش هایی که نرخ پایین اشتغال آنها متاثر از تعادل اقتصاد ایران است به راحتی تغییر نمی کنند و نیازمند تغییرات اساسی تری در رشد اقتصادی و بازار کار هستند.
حقوق با توجه به سن!

در حال حاضر 37 درصد از جمعیت در سن کار 15 تا 34 سال هستند و حدود 67 درصد بیکاران و 33 درصد شاغلان متعلق به این گروه سنی هستند. از این رو مرکز پژوهش های مجلس توضیح داد که در بسیاری از کشورها برای مقابله با بیکاری و ایجاد اشتغال برای جوانان اقداماتی انجام شده است که یکی از این محورها «راهبرد تعیین حداقل دستمزد بر اساس سن» است. به این معنی که حداقل دستمزد برای این گروه ها نسبت کمتری از حداقل دستمزد کل در نظر گرفته می شود تا کارگران جوان و کم تجربه را جذب کنند. با توجه به اینکه چالش اصلی در حال حاضر افزایش ورود کارگران جوان و کم تجربه به بازار کار است، چنین طرح هایی در حوزه دستمزد می تواند به نوعی راهگشا باشد!

مرکز پژوهش‌های مجلس در پیشنهاد عجیب دیگری برای حل معضل «بیکاری جوانان» می‌گوید: «برای کاهش بیکاری جوانان، حداقل دستمزد به‌ویژه برای افراد زیر بیست سال به هفتاد درصد حداقل دستمزد مصوب کاهش یابد. این مرکز که بازوی پژوهشی قوه مقننه محسوب می شود، پیشنهاد انجام «تبلیغات فرهنگی» برای حل مشکل «مشارکت بسیار کم زنان» را نیز مطرح کرده است. در این گزارش همچنین پیشنهاد شده است که برنامه های نظام آموزشی با توجه به وضعیت بازار کار به روز شود تا از عدم تطابق بین کار و تحصیل کاسته شود. مشخص نیست چرا و بر چه اساسی این پیشنهادها توسط سازمانی که عنوان «تحقیق» را نیز دارد، ارائه شده است. بسیاری از فضای کسب و کار ایران به دلیل تحریم ها، کمبود منابع و فرار سرمایه، دچار ناکامی های جبران ناپذیری شده است و عمق مشکل اشتغال را به جای «کاهش دستمزدها» و احیای سیستم های استثماری مانند «کارآموز ارشد» باید در جای دیگری جستجو کرد. . اقتصاد ایران که به شدت با سیستم قیمت‌گذاری اجباری در هم آمیخته است، اکنون هم انرژی بر و هم سرمایه‌بر است و به ندرت پیش می‌آید که یک کسب‌وکار کم سرمایه ادامه پیدا کند. در غیاب محیط کسب و کار مساعد، کارگران متخصص از مقوله کار با دستمزد پایین اجتناب می کنند. از سوی دیگر، بنگاه های کوچک به شدت با موانع کوچک و بزرگ دولتی برای فعالیت خود مواجه هستند و در این راستا نوعی سیاست «ضد اشتغال» در حال ظهور است. علاوه بر این، به نظر می رسد مرکز پژوهش های مجلس در گزارش خود فراموش کرده است که به مشارکت اقتصادی پایین زنان و ساختارهای نهادی و قانونی که تعادل جنسیتی در بازار کار را مختل کرده است، اشاره کند.

اجرای دستمزدهای منطقه ای

بر اساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس، شرایط استان های کشور از نظر نوع بخش و فعالیت اقتصادی، رشد اقتصادی، اندازه بنگاه ها و بهره وری نیروی کار متفاوت است. به این ترتیب به دلیل ساختار متفاوت تولید، نوع و ماهیت مشاغل و در نتیجه وضعیت رفاهی و معیشتی مناطق نیز متفاوت است. با وجود این چارچوب های قانون کار، شکل گروه هدف بدون هیچ گونه انعطافی در مورد نوع و اندازه شرکت صورت می گیرد که تعیین دستمزد یکسان سراسری نمونه بارز آن است. مجموع این دو مقوله منجر به این شد که تعدادی از کارگران کمتر از هزینه زندگی و برخی بیشتر از هزینه زندگی دستمزد دریافت کنند و پدیده کارگران فقیر را به وجود آورد. این بدان معناست که درآمد حاصل از کار نه تنها ثروت خانواده را به ارمغان نمی آورد، بلکه آنها را از خط فقر نجات نمی دهد. توانایی بنگاه های اقتصادی در پرداخت هزینه های تولید نیز متفاوت است و در برخی مناطق وجود بنگاه به فعالیت و اشتغال غیررسمی بستگی دارد. این در حالی است که در ماده 41 قانون کار قوه مقننه ای برای اجرای دستمزد منطقه ای وجود دارد و بررسی ها نشان می دهد که دلایل و الزامات کافی برای وضع مزد منطقه ای در کشور وجود دارد. لذا با توجه به چالش های موجود در اجرای این طرح پیشنهاد می شود در دو سال اول برنامه افزایش دستمزد منطقه ای با در نظر گرفتن تفاوت هزینه مسکن در استان های مختلف در قالب طرح پایلوت در سال های بعد افزایش یابد. از تدارک زیرساخت ها برای اصلاح ضوابط تعیین حداقل دستمزد استفاده خواهد شد.

فقدان اطلاعات آماری در مورد بازار کار

یکی از موارد مهمی که در گزارش مرکز تحقیقات به آن اشاره شده، لزوم تکمیل سامانه اطلاعات بازار کار است که باید در برنامه توسعه گنجانده شود. مانند بسیاری از حوزه های دیگر اقتصاد، ضعف آمارهای باکیفیت در بازار کار نیز مشهود است. سیاست گذاری صحیح مستلزم آمار دقیق و دقیق است، اما برخی از سیاست گذاران برای تصمیم گیری به بازدید از سایت و شهود شخصی تکیه می کنند.

بنابراین از یک سو باید آمار استاندارد لازم در حوزه اشتغال ایجاد شود. مانند هر نوع سیاست دیگری، تحقیقات آماری و علمی باید در مورد نتایج سیاست انجام شود. به عنوان مثال، اگر دولت برای افزایش اشتغال شروع به اعطای وام های ارزان کند، آیا می داند وام هایش چه تاثیری گذاشته و تا چه حد به هدف رسیده است؟ ارزیابی منظم خط مشی ها می تواند از تکرار اشتباهات جلوگیری کند.

233220

اخبار مرتبط

ارسال به دیگران :

آخرین اخبار

همکاران ما

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *