با این شکم چیکار کنم؟ چگونه می توانم خواب خود را بهبود بخشم؟ آیا این دمانس است؟ یک پزشک سعی می کند در مورد پیری توصیه های صادقانه ای ارائه دهد. افراد 60 ساله و بالاتر بسیار بیشتر از اوایل قرن بیستم زندگی می کنند، اما اکثر ما درک خوبی از آنچه در این دوره طولانی پس از میانسالی برای بدنمان می افتد نداریم. سالمندی افراد را به تدریج طی دهه ها تغییر می دهد، فرآیندی طولانی که بر اساس شرایط اقتصادی و اجتماعی، رفتار، محل زندگی و سایر عوامل شکل می گیرد. دکتر که در زمینه طب تسکینی در نیویورک کار می کند “روزان لاپیزیگ” می گوید: “تغییرات قابل پیش بینی رخ می دهد، اما نه لزوما به طور همزمان یا در یک توالی. هیچ گروهی ناهمگن تر از افراد مسن نیست.”
بر اساس گزارش واشنگتن پست، ما با لایپزیگ 72 ساله که تمام وقت خود را صرف آموزش دستیاران پزشکی و ویزیت بیماران می کند، پس از خواندن کتاب جدیدش، پیری صادقانه: راهنمای خودی برای نیمه دوم زندگی، صحبت کردیم. او جامع ترین بررسی را در مورد آنچه پیری باید به همراه داشته باشد ارائه کرد. لایپزیگ می‌گوید که هنگام نوشتن کتاب راهنما دو هدف داشته است: “غلبه بر همه منفی‌های مرتبط با پیری و کمک به مردم درک کنند که کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید برای سازگاری با شرایط عادی جدید خود انجام دهید.” و زندگی شاد، دلسوز و معنادار داشته باشید. با بزرگتر شدنم.”
چرا به این میگن پیری صادقانه؟ لایپزیگ می‌گوید: «زیرا بسیاری از کالاهای موجود در بازار غیرصادقانه هستند و ادعا می‌کنند که چگونه پیر شدن را به مردم آموزش می‌دهند. ما خوش شانسیم که این همه سال وقت اضافه داشتیم.»
او در مورد دستاوردهای فوق‌العاده امید به زندگی در دوران مدرن صحبت می‌کند. به لطف پیشرفت های پزشکی و بهداشت عمومی، افراد بالای 60 سال در حال حاضر بسیار بیشتر از آنچه در آغاز قرن بیستم ممکن بود زندگی می کنند. اما بسیاری از ما درک زیادی از اتفاقاتی که در این دوره طولانی پس از میانسالی برای بدنمان می افتد نداریم. افراد مسن معمولا چه سوالاتی می پرسند؟ لایپزیگ می گوید: “” برای این شکم چه کاری می توانم انجام دهم؟ چگونه می توانم خوابم را بهبود بخشم؟ در به خاطر سپردن نام ها مشکل دارم. آیا این نشانه زوال عقل است؟ آیا واقعاً به کولونوسکوپی یا ماموگرافی نیاز دارم؟” او می گوید: «سؤالاتی از این دست. “من باید این کار را انجام دهم تا به اندام برگردم؟ آیا واقعاً نباید رانندگی کنم؟”
اساس این سؤالات در عدم درک اتفاقاتی است که در سال های بعدی زندگی برای یک فرد می افتد و تغییرات جسمی و روحی ناشی از افزایش سن.
آیا می توان مراحل پیری را تقریباً به چند دهه تقسیم کرد؟ پاسخ لایپزیگ منفی است و اشاره می کند که زندگی و عملکرد مردم در دهه ششم و هفتم زندگی آنها به طور قابل توجهی متفاوت است. او می‌گوید که تغییرات قابل پیش‌بینی مرتبط با سن عموماً در سنین 75 تا 85 سالگی بسیار بیشتر رخ می‌دهد.
در اینجا برخی از مسائل مربوط به سن او در کتاب خود صحبت می کند:
وقتی افراد مسن بیمار می شوند، اغلب علائم متفاوتی نسبت به افراد جوان نشان می دهند. به عنوان مثال، یک فرد مسن که دچار حمله قلبی شده است، ممکن است به جای شکایت از درد قفسه سینه، تنگی نفس یا گیجی را تجربه کند. به طور مشابه، یک فرد مسن مبتلا به ذات الریه ممکن است به جای تب و سرفه غش کند یا از دست دادن اشتها را تجربه کند.
افراد مسن معمولا نسبت به افراد جوان به مواد مخدر واکنش متفاوتی نشان می دهند. به دلیل تغییر در ترکیب بدن و عملکرد کبد، کلیه و روده، افراد مسن حساسیت بیشتری به داروها دارند و اغلب به دوزهای کمتری نیاز دارند. این شامل داروهایی می شود که ممکن است فرد سال ها مصرف کرده باشد. این در مورد مشروبات الکلی نیز صدق می کند.
ذخایر انرژی در سالمندان کاهش می یابد. با افزایش سن، کارایی قلب کاهش می‌یابد، ریه‌ها اکسیژن کمتری به خون منتقل می‌کنند، پروتئین بیشتری برای سنتز ماهیچه‌ها مورد نیاز است و توده و قدرت عضلانی کاهش می‌یابد. نتیجه ای که از این موارد می توان گرفت: افراد مسن نسبت به قبل انرژی کمتری دارند، هرچند برای انجام کارهای روزانه به انرژی بیشتری نیاز دارند. احساس گرسنگی و تشنگی کاهش می یابد. حس چشایی و بویایی سالمندان کاهش می یابد و جذابیت غذا کاهش می یابد. از دست دادن اشتها در سالمندان افزایش می یابد و پس از خوردن کمتر از حد معمول احساس سیری می کنند. اینها همچنین خطر کم آبی بدن را افزایش می دهد.
شناخت در افراد مسن کند می شود. افراد مسن اطلاعات را کندتر پردازش می کنند و در یادگیری اطلاعات جدید مشکل دارند. برای افراد مسن، انجام چند کار دشوارتر می شود و زمان واکنش کندتر می شود. مشکل در یافتن کلمات، به ویژه اسامی، در افراد مسن شایع است. تغییرات شناختی ناشی از داروها و بیماری ها در این افراد شایع تر است. این تغییرات طبیعی است و لزوماً نشان دهنده شروع زوال عقل نیست.
سیستم اسکلتی عضلانی افراد مسن انعطاف کمتری دارد. با سخت شدن و فشرده شدن دیسک های جداکننده ستون فقرات، ستون فقرات کوتاه تر می شود. افراد مسن معمولاً 2.5 تا 7.5 سانتی متر از قد خود را از دست می دهند. در اینها تعادل به دلیل تغییرات در گوش داخلی، مغز و سیستم دهلیزی (سیستم پیچیده ای که تعادل و حس جهت گیری فرد را در فضا تنظیم می کند) به خطر می افتد. در افراد مسن، عضلات ساق و لگن ضعیف شده و دامنه حرکتی مفاصل کاهش می یابد.
در افراد مسن، تاندون‌ها و رباط‌ها قوی نیستند و با شکننده‌تر شدن استخوان‌ها، احتمال افتادن و شکستگی افزایش می‌یابد. تغییر در بینایی و شنوایی در سالمندان. افراد مسن برای مطالعه به نور بسیار بیشتری نسبت به افراد جوان نیاز دارند. با کاهش درک رنگ و کنتراست، دیدن خطوط کلی اشیاء یا تشخیص رنگ های مشابه برای آنها سخت تر می شود. به دلیل تغییرات قرنیه، عدسی و مایع چشم، سازگاری با نور خورشید و تاریکی بیشتر طول می کشد.
به دلیل آسیب انباشته به سلول های مویی در گوش داخلی، شنیدن برای سالمندان دشوارتر است، به خصوص فرکانس های بالا. همچنین درک مکالماتی که در محیط های سریع، پر از اطلاعات یا پر سر و صدا انجام می شود برای آنها دشوارتر است.
خواب افراد مسن یکنواخت نیست. افراد مسن مدت بیشتری طول می کشد تا بخوابند، آرام تر بخوابند و شب ها بیشتر از خواب بیدار شوند.
موارد فوق به هیچ وجه فهرستی جامع از تغییرات فیزیولوژیکی که با افزایش سن رخ می دهند نیست. بسیاری از راه‌های سازگاری مردم با شرایط عادی جدید، دقیقاً همان چیزی است که لایپزیگ زمان زیادی را صرف بحث در مورد آن کرده است، کنار گذاشته است.
فهرستی جزئی از توصیه های لایپزیگ برای سازگاری با شرایط با افزایش سن ایجاد شده است:
تغییرات ناگهانی در عملکرد را نادیده نگیرید. به دنبال کمک پزشکی باشید.
در هر ویزیت پزشک، دلیل استفاده از دارو، دوزهای مصرفی مناسب و امکان قطع مصرف دارو را بپرسید.
فعالیت بدنی داشته باشید.
مطمئن شوید که پروتئین کافی دریافت می کنید. حتی اگر تشنه نیستید مایعات بنوشید.
چندوظیفه ای را کاهش دهید و با سرعت خود کار کنید.
تمرینات تعادلی و مقاومتی انجام دهید.
چشم های خود را هر سال توسط چشم پزشک معاینه کنید.
اگر برای شرکت در مکالمات مشکل دارید و گوش های شما به راحتی نمی شنود، سمعک تهیه کنید.
دو تا سه ساعت قبل از خواب ورزش نکنید، الکل ننوشید یا یک وعده غذایی سنگین نخورید.
لایپزیگ می گوید: «هرگز نگویید هرگز، و با افزایش سن تقریباً همیشه کاری وجود دارد که می توان برای بهبود وضعیت شما انجام داد، اگر مایل به انجام آن باشید.»