اولین علائم کمبود منیزیم در بدن!

وب سایت تخصصی «وری‌ول هلث» در مقاله ای در این باره به این موارد اشاره کرده است: اولین علائم کمبود منیزیم در بدن خستگی، ضعف عضلانی، بی اشتهایی، حالت تهوع، بی خوابی و آریتمی قلبی است.

ترکیب مهمی از منیزیم، پتاسیم، ویتامین ها است دی و کلسیم

منیزیم، پتاسیم، ویتامین ها دی و کلسیم رابطه پیچیده ای دارند و بدن برای عملکرد صحیح به مقادیر ثابتی از هر دو ماده نیاز دارد.

منیزیم تبدیل پتاسیم و ویتامین را تنظیم می کند دی به شکل قابل استفاده و به عنوان ویتامین کمک می کند دی در جذب منیزیم از غذا موثر است. از طرفی ویتامین ها دی و منیزیم هر دو به کنترل هورمون پاراتیروئید یا PTH کمک می کنند.

ویتامین دی سطح پایین نیز منجر به افزایش سطح PTH و در نتیجه از دست دادن بیش از حد منیزیم از طریق ادرار می شود. کمبود شدید منیزیم نیز منجر به کاهش کلسیم می شود.

مصرف روزانه توصیه شده منیزیم برای بزرگسالان 310 تا 320 میلی گرم برای زنان بالغ و 400 تا 420 میلی گرم برای مردان بالغ است. زنان یائسه نیز باید 320 میلی گرم در روز را در نظر بگیرند. نیاز زنان باردار و شیرده به منیزیم کمی متفاوت است.

شما می توانید سطح منیزیم در بدن را از طریق آزمایش خون تعیین کنید. برای بررسی مقدار، باید با پزشک یا متخصص مشورت کنید. سایر آزمایشات تخصصی تر نیز توصیه می شود، از جمله آزمایش منیزیم گلبول قرمز، آزمایش ادرار 24 ساعته، تست استرس منیزیم و تجزیه و تحلیل مواد معدنی مو.

اگر کمبود منیزیم جبران نشود، بدن با خطرات زیادی از جمله تشنج، آریتمی قلبی، فشار خون بالا، پوکی استخوان، میگرن، دیابت نوع 2، سکته مغزی، آسم، سنگ کلیه و مشکلات روانی مواجه می شود.

چگونه می توان کمبود منیزیم را جبران کرد؟

رعایت رژیم غذایی مناسب در حفظ سلامت و کاهش خطرات مرتبط بسیار موثر است. برخی از غذاهایی که می توانند سطح منیزیم را بهبود بخشند عبارتند از: تخم کدو تنبل، بادام، اسفناج (بخار پز)، شیر سویا، لوبیا سیاه، ماست ساده، بلغور جو دوسر، موز، ماهی قزل آلا، شیر، نان. گندم، آووکادو و کشمش.

برخی از مشکلات جسمی، بیماری ها و داروها نیز می توانند به کاهش سطح منیزیم در بدن کمک کنند.

از دست دادن اشتها باعث کاهش جذب منیزیم می شود. افراد مسن، افراد مبتلا به بیماری های حاد و افراد مبتلا به مشکلات الکلی، مشکلات گوارشی و دیابت نیز با افزایش خطر کمبود منیزیم روبرو هستند.

بیماری های کلیوی، بیماری های گوارشی، دیابت و اختلالات غدد درون ریز از دیگر عوامل موثر در کاهش میزان منیزیم هستند.

برخی افراد برای جبران این کمبود به مکمل های غذایی روی می آورند اما بهتر است ابتدا با پزشک و متخصص مشورت کنند.

اگرچه مکمل های منیزیم بدون نسخه در دسترس هستند، اما ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند یا با سایر داروها یا مکمل ها تداخل داشته باشند. داروهایی مانند آنتی اسیدها و ملین ها نیز حاوی مقادیر قابل توجهی منیزیم هستند که ممکن است دوز روزانه شما را افزایش دهد.

دوز بسیار بالای منیزیم – بیش از 5000 میلی گرم در روز – سمی است و می تواند باعث کاهش فشار خون یا ضربان قلب، ضعف و خستگی عضلانی، حالت تهوع یا استفراغ، گرگرفتگی صورت، احتباس ادرار در بدن، فلج (در سطوح بالا) شود. و می تواند به ایست قلبی برسد.

کارشناسان توصیه می کنند برای بررسی میزان منیزیم در بدن و رفع کمبود آن با متخصصان و پزشکان مشورت کنید.