خفاش ها حیوانات منحصر به فردی هستند، از طول عمر طولانی ترشان تا بال هایی که آنها را به تنها پستاندارانی تبدیل می کند که می توانند پرواز کنند، و سیستم ایمنی منحصر به فرد آنها یکی از ویژگی های تعیین کننده آنهاست.
به گزارش ایسنا خفاش ها دارای ژن هایی هستند که به آنها اجازه می دهد بدون اینکه بیمار شوند، ویروس های کشنده را در خود جای دهند. دانشمندان کشف کرده اند که خفاش ها می توانند با ابولا، کووید-19 و حتی سرطان مبارزه کنند.
خفاش ها یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی دارند که حتی زمانی که به هیچ ویروس قابل تشخیصی آلوده نشده باشند، ادامه می یابد و این کاملاً با انسان و موش متفاوت است، جایی که سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت فعال می شود.
تحقیقات فعلی در آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر نیویورک، ژن های خفاش را شناسایی کرد. متخصصان ژنوم خفاش ها را توالی یابی کردند و آنها را با پستانداران دیگر مقایسه کردند. این مقایسه نشان داد که ژنوم خفاش در طول سال ها به دلیل تکامل ساده شده است و توانایی های دفاعی طبیعی در برابر عفونت و سرطان تولید می کند.
خفاش ها ویژگی های بسیار فوقالعادهای دارند. آنها مانند ما به عفونت ها واکنش نشان نمی دهند. در نگاهی به گذشته، جای تعجب نیست که این تفاوت در سیستم ایمنی در پاسخ به پیری و سرطان نقش داشته باشد.
محققان با استفاده از فناوری جدید توالی یابی شرکت آکسفورد نانوپور، ژنوم کامل دو گونه خفاش آزمایشی را توالی یابی کردند. پس از مقایسه آنها با توالی 15 خفاش و پستاندار دیگر، از جمله انسان، آنها متوجه تغییر غیرقابل توضیحی در سطح دو ژن کد کننده پروتئینهای التهابی شدند. این ژن ها اینترفرون آلفا و اینترفرون امگا نامیده می شوند.
به گفته محققان، خفاشهای دارای ژنهایی که اینترفرون آلفا تولید میکنند، زنگ هشدار سیستم ایمنی را که ممکن است مسئول تحمل ویروسی بالای آنها باشد، خاموش میکنند و از پاسخهای ایمنی بیش فعال که به بافتهای سالم آسیب میرسانند، عفونتهایی که برای انسان بسیار مضر هستند، جلوگیری میکنند.
این مطالعه نشان داد که ژنوم خفاش در مقایسه با سایر پستانداران دارای تغییرات بیشتری در ژن های مرتبط با سرطان است. از این ژن ها به 6 ژن اشاره کرد که ترمیم دیانای و 10 ژن دیگر که تومورها را سرکوب می کنند.
نتایج نشان داد که چگونه ایمنی و پاسخ سرطان به طور عمیقی مرتبط هستند و همان ژنها و پروتئینهای ایمنی نقش مهمی در مقاومت به سرطان دارند.
نتایج کلی این تحقیق در مجله Genome Biology and Evolution منتشر شد.