عصر ایران – شهر نیویورک معروف به ساختمان بلندش، اما در محله ترایبکا در منهتن پایین، الف آسمان خراش غیر معمول و مرموز است. خیابان توماس 33 که به نام لانگ لاین نیز شناخته می شود، ویژگی غیرعادی دارد که آن را از سایر ساختمان های منطقه متمایز می کند.
ساختار آن آسمان خراش در سال 1974 تکمیل شد و برای مقاومت در برابر انفجارهای هسته ای طراحی شد. 33 خیابان توماس در ابتدا برای قرار دادن تجهیزات مهم مخابراتی در نظر گرفته شده بود. این ساختمان توسط شرکت معماری John Carl Warnock & Partners به عنوان یک مرکز ارتباطی مستحکم در برابر تهدیدات هسته ای طراحی شده است.
را آسمان خراش خاکستری از بتن و گرانیت تا ارتفاع 170 متر در افق نیویورک به اوج خود رسیده است اما چیزی که خیابان توماس 33 را از ساختمان های مسکونی و اداری اطراف متمایز می کند کمبود پنجره است. در نمای این برج به جز چند اتاق تهویه دهانه دیگری قابل مشاهده نیست.
راز پشت درهای خیابان توماس 33
این ساختمان در خیابان توماس 33 بین سال‌های 1969 تا 1974 ساخته شد تا تجهیزات سوئیچینگ تلفن AT&T (شرکت تلفن و تلگراف آمریکا)، یکی از مهم‌ترین هاب‌های مخابراتی در آمریکا را در خود جای دهد.
تجهیزات به سطح بالایی از فضا و امنیت نیاز داشت، بنابراین طبقات برج بالاتر از حد معمول ساخته شد. در شرایطی که خیابان توماس 33 به ارتفاع یک برج 40 طبقه ساخته شده اما در واقع 29 طبقه دارد.
جدا از نمای مرموز و بدون پنجره، به نظر می رسد این ساختمان چیزی بیش از یک مرکز مخابراتی باشد. شواهد از اسناد منتشر شده توسط ادوارد اسنودن همراه با نقشه های معماری و مصاحبه با کارمندان سابق AT&T، مشخص می شود که خیابان توماس 33 محل استقرار یک سایت جاسوسی و جاسوسی آژانس امنیت ملی ایالات متحده (NSA) با نام رمز Titanpointe بوده است.
به گفته ادوارد اسنودن، NSA از خیابان توماس 33 برای جاسوسی از مکالمات تلفنی، پیام های فکس و داده های اینترنتی استفاده کرده است.
این آسمان خراش امروز برای چه استفاده می شود؟
خیابان توماس 33 از زمان ساخت تا زمانی که AT&T به ساختمان دیگری در سال 1999 نقل مکان کرد، به عنوان یک مرکز مخابراتی عمل کرد.
حالا این آسمان خراش Windowless هنوز هم گاهی اوقات توسط برخی از مشاغل محلی برای هدف اصلی سوئیچینگ تلفن استفاده می شود.
بنا بر گزارش‌ها، بخش‌های دیگر ساختمان به عنوان مرکز داده با امنیت بالا استفاده می‌شود.
