تنهایی خطر مبتلا شدن به کدام بیماری ها را افزایش می دهد

مهر نوشت: در میان بیش از 490000 نفری که به مدت 15 سال در بیوبانک انگلستان  تحت نظر بودند، مشخص شد که تنهایی احتمال تشخیص پارکینسون را تا 37٪ افزایش می دهد.

آنجلینا ستین، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ایالتی فلوریدا، گفت: «ارتباط بین تنهایی و بروز بیماری پارکینسون به دلیل عوامل خطر ژنتیکی، بالینی یا رفتاری مشترک نیست.»

وی تاکید کرد: ما متوجه نشدیم که تنهایی باعث بیماری پارکینسون می شود، بلکه بین تنهایی و ابتلا به بیماری پارکینسون رابطه وجود دارد.

ستین پیشنهاد کرد که عوامل متعددی ممکن است در افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون نقش داشته باشند.

او افزود: “ما دریافتیم که مسیرهای رفتاری و بالینی بخش کوچکی از رابطه را تشکیل می دهند.” این رابطه ممکن است به دلیل عوامل رفتاری و بالینی دیگری باشد که ما در نظر نگرفتیم. همچنین ممکن است مسیرهای متابولیک، التهابی و عصبی غدد درون ریز وجود داشته باشد.

سوتین گفت: “به نظر می رسد تنهایی با بدتر شدن سلامت کلی مغز، شاید به دلیل التهاب بیشتر یا سایر فرآیندهای تخریب کننده عصبی مرتبط باشد، و لزوماً مختص بیماری پارکینسون نیست.”

او توضیح داد: «تنهایی می‌تواند مغز را بیشتر مستعد تخریب عصبی کند که می‌تواند در برخی افراد به بیماری آلزایمر و در برخی دیگر به بیماری پارکینسون منجر شود».

برعکس، داشتن ارتباط اجتماعی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد. سوتین گفت: “ما این رابطه را در مطالعه فعلی آزمایش نکردیم، اما بله، تصور می شود که ارتباط اجتماعی نقش محافظتی دارد.” تحقیقات بیشتری برای بررسی این سوال مورد نیاز است.

به گفته محققان، تنهایی می تواند منجر به احساس استرس یا ناراحتی روانی بیشتر شود که می تواند منجر به آسیب پذیری در مغز شود.

از طرف دیگر، همان طور که فعالیت بدنی باعث سلامت مغز می شود، در مورد فعالیت ذهنی نیز می توان گفت.