تنهایی باعث خطر ابتلا به این بیماری می شود!

آنجلینا سوتین، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ایالتی فلوریدا، گفت: «ارتباط بین تنهایی و بروز بیماری پارکینسون به دلیل عوامل خطر ژنتیکی، بالینی یا رفتاری مشترک نیست.»

وی تاکید کرد: ما دریافتیم که بین تنهایی و ابتلا به بیماری پارکینسون ارتباط وجود دارد، نه اینکه تنهایی باعث بیماری پارکینسون شود.

سوتین پیشنهاد کرد که عوامل متعددی ممکن است دخیل باشند که چرا تنهایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

او افزود: «ما دریافتیم که مسیرهای رفتاری و بالینی بخش کوچکی از ارتباط را تشکیل می‌دهند. این ارتباط می تواند ناشی از عوامل رفتاری و بالینی دیگری باشد که ما در نظر نگرفتیم. همچنین ممکن است مسیرهای متابولیک، التهابی و عصبی غدد درون ریز وجود داشته باشد.

سوتین گفت: «به نظر می‌رسد تنهایی با سلامت کلی ضعیف‌تر مغز، احتمالاً به دلیل التهاب بیشتر یا سایر فرآیندهای تخریب‌کننده عصبی مرتبط است، و لزوماً مختص بیماری پارکینسون نیست.»

او توضیح داد: «تنهایی می‌تواند مغز را بیشتر مستعد تخریب عصبی کند که می‌تواند در برخی افراد به بیماری آلزایمر و در برخی دیگر به بیماری پارکینسون منجر شود».

برعکس، ارتباط اجتماعی می تواند خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد. سوتین گفت: «ما این ارتباط را در مطالعه فعلی آزمایش نکردیم، اما تصور می‌شود که ارتباط اجتماعی نقش محافظتی دارد. برای بررسی این سوال به تحقیقات بیشتری نیاز است.

به گفته محققان، تنهایی می تواند منجر به احساس استرس یا حتی استرس روانی بیشتر شود که می تواند منجر به آسیب پذیری مغز شود.

از طرفی فعالیت بدنی مغز را سالم نگه می دارد و در مورد فعالیت ذهنی هم همینطور.