داده‌هایی که از تلسکوپ جیمز وب منتشر شده است نشان می‌دهد که این بحرانهای موجود در کهکشان همچنان ادامه دار است. این بحران مربوط به سرعت دقیق انبساط جهان است. در ادامه بیشتر با این مسئله آشنا خواهید شد.
به گزارش پی ام آپ و به نقل از ایسنا، یک چیز بسیار عجیب در کیهان شناسی وجود دارد. در دهه‌های اخیر، یک سوال اساسی در این زمینه بحرانی ایجاد کرده است: جهان با چه سرعتی در حال انبساط است؟ ما می دانیم که جهان از زمان انفجار بزرگ در حال انبساط بوده است، اما سرعت دقیق انبساط هنوز با قطعیت مشخص نیست.
مشکل این است که به نظر می رسد نرخ انبساط بسته به عواملی که برای اندازه گیری آن استفاده می شود متفاوت است و هیچ کس دقیقاً دلیل آن را نمی داند.
اخیراً تحقیقات جدید با تلسکوپ فضایی جیمز وب نشان داده است که این مشکل به این زودی ها از بین نمی رود. وب اندازه‌گیری‌های قبلی نرخ انبساط را با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل تصحیح کرد و این اختلاف ظاهری هنوز وجود دارد.
نرخ انبساط جهان به عنوان ثابت هابل شناخته می شود و دو روش اصلی برای اندازه گیری آن وجود دارد. اولین گزینه این است که به کهکشان های دوردست نگاه کنید و با جستجوی انواع خاصی از ستارگان که روشنایی آنها قابل پیش بینی است بررسی کنید که چقدر دور هستند. این به شما می گوید که چه مدت نور این کهکشان به سمت ما آمده است. محققان سپس به انتقال سرخ آن کهکشان نگاه می کنند که نشان می دهد در این مدت چقدر انبساط رخ داده است. این روش اندازه گیری ثابت هابل است که توسط تلسکوپ های فضایی مانند هابل و جیمز وب استفاده می شود.
امکان دیگر این است که به تشعشعات باقی مانده از انفجار بزرگ که پس زمینه مایکروویو کیهانی نامیده می شود، نگاه کنیم. با مشاهده این انرژی و تغییرات آن در جهان، محققان می توانند شرایط ایجاد آن را مدل کنند. این به شما اجازه می دهد تا دریابید که چگونه جهان در طول زمان منبسط شده است.
مشکل این است که این دو روش در عدد نهایی ثابت هابل با هم تفاوت دارند. و اگرچه روش‌های اندازه‌گیری دقیق‌تر و دقیق‌تر می‌شوند، تفاوت از بین نمی‌رود.
در یک مطالعه وب جدید که از ستارگان خاصی به نام متغیرهای Cepheid برای محاسبه فواصل استفاده می کند، محققان کهکشان NGC 5584 را بررسی کردند تا ببینند آیا اندازه گیری هابل از این ستارگان دقیق بوده است یا خیر. و اگر نه، این می تواند اختلاف در برآوردهای ثابت هابل را توضیح دهد.
محققان اندازه گیری های قبلی هابل از ستارگان را بررسی کردند و شبکه را به سمت همان ستاره ها نشانه رفتند تا ببینند آیا تفاوت های قابل توجهی در داده ها وجود دارد یا خیر.
هابل برای مشاهده جهان عمدتاً در طول موج های نور مرئی طراحی شده بود، اما ستارگان به دلیل وجود غبار در مسیر رصد باید در نور مادون قرمز نزدیک دیده می شدند، بنابراین تصور می شد که دید مادون قرمز هابل به اندازه کافی برای دیدن ستارگان واضح نبوده است.
وب، با مشاهده در نور مادون قرمز، بیش از 300 متغیر قیفاووسی را بررسی کرد و محققان دریافتند که اندازه‌گیری‌های هابل درست بوده است. آنها حتی می‌توانستند نور این ستاره‌ها را دقیق‌تر تعیین کنند.
تا آنجا که می دانیم، اختلاف در ثابت هابل هنوز وجود دارد و همچنان باعث ایجاد مشکلات می شود. انواع نظریه ها برای این اختلاف وجود دارد، از نظریه های ماده تاریک گرفته تا اشتباهات در نظریه های گرانش ما.