به گزارش پی ام آپ؛ رئیس انجمن علمی پژوهش و تصحیح نسخ خطی ایران انتساب نسخه خطی پیدا شده در مسجد جامع ساوه به امام رضا (ع) را رد کرد و دلیل آن را رد کرد.
چندی پیش خبری مبنی بر پیدا شدن نسخه خطی منسوب به امام رضا (ع) منتشر شد که این خبر واکنش های بسیاری را در پی داشت. در روایت آمده است که خطاط، خطاط و نسخ نویس هنگام زیارت مسجد جامع ساوه به عتباتی برخورد کرده و این خط را بر روی خشت گلی به ابعاد 31*31 نوشته اند. آمده است که در این خط منسوب به امام رضا علیه السلام به صراحت عبارتی وجود دارد که آن حضرت در این مسجد بوده است و در این خط امام رضا علیه السلام نام آنها را آورده و برای همه آنان طلب مغفرت کرده است. . پنج نفر.
با اعلام این کشف، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از ضرورت انتقال این کتیبه به موزه ملی برای بررسی های بیشتر توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی خبر داد.
اگرچه هنوز گزارش رسمی مبنی بر تایید این نسخه خطی منسوب به امام رضا(ع) در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی منتشر نشده است، اما زهیر طیب، رئیس انجمن علوم تحقیقات و ویرایش نسخ خطی ایران – امام رضا را رد کرد. (عج) با توجه به این نسخه به ایسنا گفت: با توجه به بازخوردی که در خصوص این خبر دریافت کرده، هرتز. آنها نسبت به این خبر واکنشی نشان ندادند و محافل اسلامی که می گفتند دنیا در این زمینه کار می کند نیز به این خبر بی توجهی کردند. کارشناسانی مثل من در کشور باید آن را بررسی می کردند. در هر صورت این متن هرتز. انتساب آن به ثامن الحجج به دلایل درونی و برون متنی مردود است.
این کپی پژوه با انتقاد از اینکه نباید این خبر به این سرعت منتشر می شد، دلایل رد انتساب این نسخه به امام رضا (علیه السلام) را برشمرد: آهسته، می دانم رد شد. زیرا در آن زمان ولیعهد بود و از امتیازات حکومتی برخوردار بود و به همین دلیل به هنرمندان و قلمزنان دسترسی آسانی داشت و اگر کتیبه ای با نام خود در جایی مانند سایر کتیبه های سلطنتی می گذاشت معنای دیگری داشت. با شکل و قیافه اش معقول نیست که امام رضا (ع) نصف روز را روی دیوار مسجد جامع ساوه بنویسد.
طیب افزود: از هیچ یک از شخصیت های درجه یک مذهبی و معصوم دستوری برای حکاکی کتیبه دریافت نکرده ایم و هیچ خبری از آن نداریم. ضمناً در فقه، آسیب رساندن به مساجد یا اموال دیگران از جمله غنچه کردن، حرام است. بنابراین بسیار عجیب است که با این فرضیه ها این اثر را به امام رضا (ع) نسبت می دهند. در کنار این مفروضات، کتیبه‌های کوفی معاصر وجود دارد که ادعا می‌شود این کتیبه هم در ایران و هم در سراسر جهان نوشته شده است و خطوط منسوب به امام رضا (ع) به وضوح فاقد کیفیت هنری این کتیبه‌ها است.
وی ادامه داد: با توجه به زندگی امام رضا (ع) نمی توان این کتیبه دیواری متعلق به قرن دوم یا اوایل قرن سوم هجری قمری باشد. زیرا در آن قرون، نقطه گذاری مانند امروز انجام نمی شد. نمونه های زیادی از آن را می توان در مساجد قدیمی نایین، اردستان، خراسان و دیگر مساجد بسیار قدیمی ایران و در نسخه های خطی کتب قدیمی مشاهده کرد. همچنین برخلاف الفبای کلاسیک عربی که مصوت تار را به «صحیح» متصل می کند، مصوت های تار در این کتیبه عموماً به سبک فارسی نوشته شده و از «درست» جداست. بنابراین طبق اولین فرض ممکن می توان این نوشته را به یک نویسنده پارسی در قرن چهارم هجری یا حتی قرن پس از آن نسبت داد و به نظر من این یادداشت متعلق به یک فرد عادی است و ربطی به بی گناه. . چون نه در ایران و نه در دنیا امام و امامزاده ای مثل ایشان نداریم.
رئیس انجمن علمی پژوهش و تصحیح نسخ خطی ایران نیز گفت: امام رضا(ع) احادیث سلسله الذهب را از محل ورود به شهر نیشابور بدون قلم و چکش و دیوار می خواندند. این حدیث 1300 سال است که شهرت دارد، چگونه چنین انسان معصومی می خواهد با کندن چنین کتیبه ای وجود خود را ثبت کند؟
وی ادامه داد: یکی دیگر از دلایل رد این نسخه این است که هر نسخه خطی و اثر منسوب به امام رضا(ع) با عنوان الرضا یافت می شود و نام ایشان علی بن موسی در این کتیبه نوشته شده است.
طیب در پاسخ به این سوال که آیا مرسوم است برای تحقیق و بررسی یک کتیبه تاریخی را از محل اصلی آن جدا می کنند، گفت: کتیبه ها بسته به اهمیتشان به روش های مختلفی بررسی و ارزیابی می شوند. برخی از این ارزیابی‌ها باید تحت دستگاه‌های خاص و در محیط‌های آزمایشی خاص انجام شود، بنابراین نمونه‌برداری در مقیاس کوچک از کتیبه‌ها رایج است و در سراسر جهان انجام می‌شود. به عنوان مثال محراب های برخی مساجد در موزه آستان بیت المقدس رضوی، محراب های مسجد ورامین در موزه ارمیتاژ و یا برخی از محراب های مساجد این کشور در موزه های ترکیه نگهداری می شوند. ممکن است در مورد این کتیبه اینطور بوده باشد یا می خواستند از آن محافظت کنند و تمام نکاتی را که برای حفاظت و حراست از این کتیبه باید انجام می دادند در نظر گرفتند.