در این مطلب قصد داریم به معرفی کتاب مسیر مشایعه اثری از فاطمه پهلوان بپردازیم که در 68 صفحه نوشته شده است. مشایه در لغت به معنای پیاده روی اربعین است و نویسنده به روایت سفر خود در سال 1444 قمری به کربلا پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری پی ام آپ، پهلوان این سفرنامه را سطر به سطر نوشته و نشان از شور، ذوق و شوق نویسنده به این سفر دارد تا جایی که این احساس گاه به اضطراب می انجامد.
پهلوان سفرنامه خود را با مقدمات زیارت عتبات آغاز می کند. گاهی از وسواس و اشتیاقش برای بستن جهاز سفرش می گوید و گاهی از ترسش از شکست در سفر. اما در نهایت داستان و روایت او از این سفر از زمانی شروع می شود که در مرز ایران و عراق بود.
روایت فاطمه پهلوان از زیارت اربعین شرح مختصری است از آنچه یک زائر در زیارت اربعین شاهد آن بوده است، روایتی که سعی دارد شیفتگی راوی را نسبت به آنچه با آن مواجه شده بازگو کند. سختی ها و زیبایی های سفر اربعین به تفصیل به تصویر کشیده شود.
این کتاب از چند جهت در بازخوانی اجتماعی زیارت اربعین در خور توجه است، در درجه اول به دلیل انتخاب راوی زن برای بازگویی سفر، که سعی کرده نگاهی زنانه به این سفر داشته باشد، به خصوص که راوی این سفر به گفته خودش، یک درون گرا است که مشتاق تنهایی در سفری است که ویژگی اصلی آن حضور اجتماعی است.
از سوی دیگر، کتاب به دلیل نگاه دقیق و خلق دیدگاه زنانه و همچنین روایت سفری که برای زنان با مشکلاتی مضاعف همراه است، اثری بسیار قابل توجه به حساب می آید. پهلوان در روایت خود کوشیده است تلخی ها و شیرینی ها و سختی ها و لذت های حضور زنان در مسیر راهپیمایی اربعین را به اختصار و گاه به طعنه به تصویر بکشد.
در عین حال «مسیر مشایه» اثر کوتاهی است که در حاشیه می ماند. اثری که در آن تمام عناصر متن در خدمت خط اصلی روایت است و نویسنده سعی کرده تمام جزئیات، اتفاقات و رخدادهایی که برایش افتاده از گرسنگی گرفته تا تهیه غذا، از سختی هایش در نماز خواندن و شست وشو را پوشش دهد. اشتیاق او به حضور و شرکت در عتبات، شیفتگی او به شرکت در سفر و روایت همراه با آن سفر را فراهم کرد.
کتاب «مسیر مشایه» اثری فراتر از چارچوب متن است. سرراست، شیرین و حتی پر از تعلیق، به زیبایی داستان جذاب سفری را روایت می کند که یکی از جذاب ترین خاطرات بسیاری از ایرانیان در سال های اخیر بوده است.