پژمان جمشیدی در قسمت دوم گفت و گو با عادل فردوسی پور در برنامه 360 یکی از مهمترین کارهای دوران حرفه ای خود و دلیل اصلی ادامه بازی اش در نمایش های مختلف را مشکلات مالی عنوان کرد.در ادامه بخش های مختلف این گفت و گو را مرور می کنیم:
به گزارش پی ام آپ، قسمت دوم گفت و گوی عادل فردوسی پور با پژمان جمشیدی به دوران بازیگری جمشیدی و البته علاقه او به بازیگری و فیلم کمدی می پردازد.
سختی های تئاتر | تئاتر برایم خیلی سخت بود، اما سختی او عمدتاً به دلیل عدم شناخت من از بازیگری بود. حضور مردم مرا آزار نمی داد و تمرکزم را مختل نمی کرد. مثل زمانی که فوتبال بازی می کردم. بهترین بازی های من زمانی بود که در استودیوهای بزرگ بازی می کردیم. انتقادات من را ناراحت کرد، اما از یک طرف به من انگیزه داد. خیلی طبیعی است که از فوتبال بیایی و بعد بخواهی در حوزه ای کار کنی که فرهنگی ترین بخش جامعه است. به خودم گفتم اشتباه می کنی حالا باید سعی کنی دستت را بالا ببری.
کار زیاد به دلیل مشکلات مالی. | وی در پاسخ به انتقاد عادل فردوسی پور مبنی بر اینکه چرا در چند فیلم ناموفق بازی کرده است، گفت: در یکی دو سال اخیر در فیلم های زیادی بازی کرده ام اما در یکی دو سال آینده کمتر فعالیت خواهم کرد و قبول دارم که 100% آنها فیلم هایی بودند که خوب نبودند علت اصلی این بود که چند وقت پیش یک اتفاق عجیب مالی را تجربه کردم و به زیر صفر رسیدم بدهی های عجیبی داشتم که فقط با کار می توانستم آن ها را جبران کنم شب ها فقط یک یا دو ساعت می خوابیدم ، اگر کار نمی‌کردم ممکن نبود.این یکی دو سال من را تحمل کنید.»
علاقه به اجرای یک برنامه ورزشی. | من پیشنهادهای میزبانی زیادی هم برای تلویزیون و هم برای پلتفرم های مختلف داشتم. وقتی به من پیشنهاد پیشگو دادند دیدم مفهوم بامزه ای دارند و قبول کردم. الان هم اگه برنامه ورزشی راجع فوتبال باشد دوست دارم.
بهترین ها |سینمای اروپا را بیشتر دوست دارم اما نمی‌توان سینمای هالیوود را نادیده گرفت. تارانتینو کارگردان مورد علاقه‌ام است. «پالپ فیکشن» را خیلی دوست دارم و از کمدی‌های بیلی وایلر لذت می‌برم. از میان بازیگران ایرانی بازی هادی حجازی‌فر در «آتابای» بی‌نظیر بود. همینطور پیمان معادی «متری شش‌ونیم» و نوید محمدزاده‌ی «ابدویک‌روز». از میان فیلم‌هایم «جهان با من برقص» و «علفزار» را بیشتر از همه دوست دارم. «جهان با من برقص» را بیست بار دیدم پنجاه بار دیگه هم می‌بینم اما بقیه کارهایم را دو سه بار بیشتر نمی‌توانم ببینم. از بین سریال‌ها «زیرخاکی» نقطه عطفی بود برایم.
آنهایی که دوست دارم همبازی‌شان شوم | با بازیگران زیادی به جز پرویز پرستویی، هدا تهرانی، امین حیایی، هوتن، نوید و پیمان معادی کار کرده ام. دوست دارم با همه آنها بازیگری را تجربه کنم. البته بهتر بازی نکردم وگرنه له می شدم.
رسیدن به نقش فریبرز باغ‌بیشه | فریبرز زیرخاکی روز سوم بازی دستم آمد. در یک سری سکانس‌ها فریبرزی که الان می‌بینید نیست. در یک سکانس وسط دیالوگ‌هایم گفتم : «کجای کاری تو» خیلی خنده گرفت و دیدم چقدر نشسته روی این آدم. از همان جا اضافه کرده کردم و بقیه را کم‌کم به همین جمله نزدیک کردم و شخصیت شکل گرفت. دویدنش را از روی دویدن پدرم الگو گرفتم. بچه که بودم می‌دیدم موقع دویدن یه دستش را ثابت نگه می‌دارد و برایم عجیب بود.
خنده های نابجا | در خانه مان را زدیم، می دانستیم که هیچ کس تو نیستی. یه دفعه که زدم به در گفتم درو باز کن دیگه نتونستیم خودمونو کنترل کنیم و تا آخر خندیدیم. یک جا محسن کیایی به پیام احمدنیا گفت برو گوشه ای از وایسا. نمی توانست حرف هایش را کنترل کند. با ویشکا در «ما همه با هم هستیم» خیلی خندیدیم و چهار پنج بار دیگر این کار را کردند. ویشکا گفت لباتو گاز بگیر. من در تئاتر شروع به خندیدن کردم و ذهنم خالی شد انگار مرده بودم و چیزی یادم نمی آید. یک بار در تئاتر «آنسوی آینه» خانم رامینفر باید به فکر من بود و من برمی گشتم و به او می گفتم چقدر دلم برایت تنگ شده است. یک شب چنان ضربه ای به من زد که مغزم تکان خورد. حضار خودشان متوجه شدند و گفتند «اوه». حالا خنده ما قطع نمی شد. آنقدر خندیدیم که حضار کف زدند و دوباره شروع کردیم.
به جای فوتبالیست ها بازی کنید | من دوست دارم مارادونا یا بکهام را بازی کنم زیرا آنها زندگی جالبی دارند. یا مثلا افرادی که کمی چپ بودند و زندگی عجیبی داشتند.
علاقه به کمدی. | نقش‌های جدی برایم مهم هستند، اما دوست ندارم از کمدی دور شوم و فقط به‌صورت اجتماعی بازی کنم. از ذوق مردم بعد از دیدن یک فیلم کمدی راضی هستم.
پژمان جمشیدی این روزها فیلم کمدی «شهرهرت» را همراه با فیلم «بی مادر» را بر پرده سینماها دارد.