پریگوژین متوجه نشد که پوتین هرگز نمی بخشد.

به گزارش آنلاین، روزنامه کیف پست در تحلیلی از مرگ رئیس جمهور واگنر نوشت: بسیاری از مفسران در مورد سرنگونی هواپیمای مسافربری یوگنی پریویشین (رهبر گروه واگنر و مخالف پوتین) در 23 اوت که در آن سقوط کرد. هر ده مسافر کشته شدند. این آخرین تجلی سنت قدیمی روسیه در نابودی وحشیانه مخالفان سیاسی در نظر گرفته می شود. ابتدا تزارها و سپس مقامات شوروی آزادانه از ترورهای سیاسی برای ساکت کردن و ساکت کردن مخالفان خود استفاده کردند. این رویه توسط پوتین و گروهی از افسران سابق نظامی و اطلاعاتی اطرافش با شور و شوق ادامه یافت. بسیاری از آموزش های KGB و FSB سخنان فلیکس دزرژینسکی، بنیانگذار پلیس مخفی شوروی را تأیید کردند: “ترور یک ضرورت مطلق است.”

پراوین سوامی، روزنامه نگار هندی برنده جایزه؛ او توضیح داد که از زمان روی کار آمدن پوتین، بسیاری از مخالفان و رقبای او در شرایطی چنان نامشخص مردند که حتی مقامات روسیه جرأت تحقیق درباره مرگ آنها را نداشتند. از زمانی که پوتین به قدرت رسید. پریگوژین تنها یک نفر در فهرست افراد نامطلوب است که یا خود را حلق آویز کردند، از بلندی سقوط کردند، از پنجره به بیرون پرت کردند، رگ را سوراخ کردند، یا چیزی خوردند که باعث مرگ آنها شد، یا به قول سیمون سبگ-مونتفیور. ، مورخان و نویسندگان، در نمایشی هولناک، بی رحمانه و خشن با سرنوشت خود روبرو شده اند.

در سال 2018، کمیته روابط خارجی سنا هشدار داد که “ردپای مرگ‌های مرموزی که برای همه افرادی که اطلاعاتی را در اختیار داشتند که کرملین نمی‌خواست علنی کند، نباید توسط کشورهای غربی نادیده گرفته شود.” وقایع هفته گذشته نشان می‌دهد که این موارد مرموز مرگ و میر ادامه دارد

بیشتر بخوانید:
اگر پوتین مسیر خود را تغییر دهد/ کرملین با فرسایش تدریجی قدرت مواجه است؟
همان سرنوشتی برای مشهورترین مخالفان پوتین پریگوژین رقم خورد

بیست سال مرگ و ترور مرموز

تقریباً از روزی که پوتین قله قدرت روسیه را به دست گرفت. مرگ های مرموز زیادی در نزدیکی کرملین رخ داده است. آن قتل هایی که در خارج از روسیه اتفاق افتاد و بعد بین المللی داشت. آنها سر و صدا کردند و مستند شدند، اما قتل هایی که در مقابل رسانه ها اتفاق افتاد چنین سرنوشتی نداشت. چگونه:

در سال 2003، سرفگی یوشنکوف، سرهنگ سابق ارتش روسیه، هنگام جمع آوری شواهدی مبنی بر دست داشتن پوتین در بمب گذاری های “تروریستی” مسکو در سال 1999 به ضرب گلوله کشته شد.

در همان سال، یوری شچکوچیخین، روزنامه نگاری که در مورد بمب گذاری های سال 1999 تحقیق می کرد، به بیماری مرموز مبتلا شد و بسیار ناگهانی درگذشت.

در سال 2004، ویکتور یوشنکو، نامزد طرفدار اروپا در انتخابات ریاست جمهوری اوکراین، با یک دیوکسین بسیار سمی (نوعی سم) مسموم شد و برای همیشه تغییر شکل یافت.

پل کلبینکوف پس از نوشتن در مورد فساد در روسیه و انتشار فهرستی از ثروتمندترین افراد این کشور در بیرون دفترش در مسکو به ضرب گلوله کشته شد.

افسر سابق FSB، الکساندر لیتیوینکو، فراری از روسیه، در سال 2006 هنگام نوشیدن چای حاوی پولونیوم-210 رادیواکتیو مسموم شد و کشته شد.

همچنین در سال 2006، آنا پولیتکوفسایا (آنا پولیتکوفسایا این روزنامه نگار حقوق بشری در مقابل آپارتمانش در مسکو در جریان یک قتل قراردادی که توسط افراد ناشناس سازماندهی شده بود به ضرب گلوله کشته شد.

سرگئی ماگنیتسکی که در حال تحقیق در مورد دخالت پلیس در تقلب مالیاتی بود، در نوامبر 2009 پس از ضرب و شتم وحشیانه در بازداشتگاه پلیس درگذشت. قوانین Magnitsky در ایالات متحده در سال 2012 و 2016 که مقامات دولتی خارجی را که حقوق بشر را نقض می کنند تحریم می کند. ایجاد شده.

استانوسلاو مارکلوف، وکیل حقوق بشر که در سال 2009 در حین تحقیق درباره جنایات نظامی روسیه در چچن و مرگ روزنامه نگاران پولیتکوفسکایا و آناستازیا بابورووا در نزدیکی کرملین به ضرب گلوله کشته شد.

همچنین در سال 2009، ناتالیا استمیرووا، روزنامه نگاری که در مورد آدم ربایی و قتل توسط نیروهای امنیتی در چچن تحقیق می کرد، در خارج از خانه اش ربوده شد، چندین گلوله خورد و در جنگل های مجاور رها شد. بوریس برزوفسکی، الیگارشی روسی و متحد سابق پوتین که به منتقد صریح کرملین تبدیل شد، در سال 2013 در حمام خانه‌اش در برکشایر قفل شد و یک طناب به گردنش انداخت.

بوریس نمتسوف، رهبر یک حزب مخالف روسیه و منتقد صریح تهاجم نظامی روسیه به اوکراین در سال 2014، در سال 2015 در نزدیکی کرملین به ضرب گلوله کشته شد.

همچنین در سال 2015، جسد میخائیل لسین (میخائیل لسین)یکی از حامیان سابق پوتین که شبکه تلویزیونی RT را تأسیس کرد اما بعداً به دلایل نامعلومی از هتلی در واشنگتن اخراج شد دی جسد سه نفر پیدا شد.

دنیس وروننکوف، نماینده سابق روسیه، که قبل از فرار به اوکراین از الحاق کریمه به روسیه انتقاد کرده بود، در سال 2017 در خارج از هتل خود در کیف به ضرب گلوله کشته شد.

نیکولای آندرشنکو، بنیانگذار روزنامه نووی پترزبورگ و منتقد پوتین و فساد در میان مقامات شهری، پس از ضرب و شتم توسط گروهی از مهاجمان در سال 2017 جان باخت.

در سال 2018، سرگئی اسکریپال، فراری از اطلاعات نظامی روسیه، و دخترش یولیا با سم اعصاب دوران شوروی نوویچوک به درب خانه خود در سالزبری، بریتانیا اسپری شدند. مسموم شده اند. اما هر دو از این مخمصه جان سالم به در بردند.

نیکلای گلوشکوف، دوست نزدیک برزوفسکی و معاون سابق شرکت هواپیمایی روسی آئروفلوت که ادعا می‌کرد 25 درصد کارکنان آن افسران اطلاعاتی هستند، در سال 2018 توسط سگش در خانه‌اش در لندن به دار آویخته شد.

در سال 2019، زلیمخان خانگوشویلی، یک گرجی که در جنگ دوم چچن علیه روسیه جنگید، در برلین توسط یک مامور FSB که دستگیر و زندانی شد، به ضرب گلوله کشته شد.

در سال 2020 الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان و معترضان پوتین که اکنون در زندان است. او با عامل اعصاب نوویچوک مسموم شد که ظاهراً روی لباسش اسپری شده بود.

منتقدان تهاجم همه جانبه روسیه به اوکراین یا جنایات دیگر آن

پریگوژین آخرین قربانی در میان کسانی بود که از حمله غیرقانونی روسیه به اوکراین انتقاد کردند. البته او به این دلیل شکایت کرد که حمله به اوکراین را شکست خورده می دانست نه به این دلیل که از خود حمله انتقاد می کرد. تعداد قابل توجهی از افراد بانفوذ این شهامت را داشته اند که اعتبار یا ضرورت آن را زیر سوال ببرند. آنها همچنین حوادث مرگبار یا خودکشی را تجربه کردند که اغلب آنها را با تصادف اشتباه می کنند.

سه کارشناس هوانوردی در عرض چند روز پس از گزارش های تایید نشده حاکی از جاسوس بودن آنها جان خود را از دست دادند.

در فوریه 2022، رئیس شرکت توسعه خاور دور و قطب شمال روسیه (KRDV)، ایگور نوسف، متخصص هوانوردی، به طور ناگهانی بر اثر سکته مغزی درگذشت (اگرچه دلیل ادعای مرگ ذکر شده است).

به گفته منابع رسمی، در سپتامبر 2022، ایوان پچورین، همکار سابق نوسوف، که گفته می‌شود مستقیماً با پوتین در زمینه مدرن‌سازی صنعت هوانوردی روسیه کار می‌کند، از قایق تفریحی لوکس خود در دریای ژاپن سقوط کرد و غرق شد.

ده روز بعد، آناتولی گراشچنکو، کارشناس سابق هوانوردی که در توسعه چندین هواپیمای MIG شرکت داشت، پس از سقوط از چند پله جان خود را از دست داد.

به نظر می رسد که از زمان حمله به اوکراین، کار در بخش انرژی می تواند بسیار خطرناک باشد:

در ژانویه 2022، لئونید شولمن، رئیس سرویس حمل و نقل گازپروم، در خانه روستایی خود با مچ دست بریده جسد پیدا شد.

الکساندر تیولاکوف (الکساندر تیولاکوف)، یکی از مدیران ارشد گازپروم روسیه، در فوریه 2022 در گاراژ خانه خود در سن پترزبورگ به دار آویخته شد.

گفته می شود سرگئی پروتوسنیا، رئیس سابق شرکت گاز روسیه نواتک، همسر و دخترش را قبل از خودکشی در آوریل 2022 در نزدیکی بارسلون کشته است.

ولادیسلاو آوایف، یکی از مقامات سابق کرملین و معاون رئیس گازپرومبانک، به همراه همسر و دختر خردسالش در یک قتل/خودکشی در آپارتمانش در مسکو کشته شدند.

در می 2022، الکساندر ساببوتین 43 ساله، رئیس سابق LUKoil و مالک یک شرکت کشتیرانی، جسد در خانه ای در نزدیکی مسکو پیدا شد و در ماه مه پس از مصرف سم وزغ برای درمان خماری درگذشت.

یوری ورونوف، رئیس یک شرکت تدارکاتی که با گازپروم قرارداد دارد، بر اثر اصابت گلوله در استخری در سن پترزبورگ کشته شد.

در سپتامبر 2022، راویل ماگانوف، رئیس وقت لوک اویل، پس از سقوط از طبقه پنجم بیمارستان مسکو در حالی که به دلیل یک بیماری جدی تحت درمان بود، جان باخت.

پاول آنتوف، سیاستمدار و مولتی میلیونر روسی، در دسامبر 2022 در حالی که در تعطیلات خود در رایاگادا، هندوستان سپری می کرد، از پنجره هتل سقوط کرد. او اندکی قبل از سقوطش پیامی در واتس اپ ارسال کرده بود که جنگ در اوکراین را محکوم کرد.

این لیست ناقص است. ویکی پدیا در مجموع 43 روس را فهرست کرده است که در دو سال گذشته از دولت به دلیل شروع جنگ در اوکراین یا سایر موارد نقض احتمالی انتقاد کرده اند. این فهرست شامل سیاستمداران، قضات، افسران ارتش، افسران پلیس و روزنامه نگاران و غیره است.

نکته اصلی این است که انتقاد از رئیس جمهور پوتین امروز کاری بسیار خطرناک است.

*منبع: KYF کم است / ترجمه: ماهان نوروزپور

۳۱۱۳۱۳