یکی از نشانه های آشکار در تشخیص کووید-19 در شروع همه گیری، از دست دادن حس بویایی و چشایی بود، اما این عوارض در حال حاضر بسیار کمتر دیده می شود و در تعداد کمی از مبتلایان به کووید در سال گذشته (۲۰۲۲) این نشانه‌ها گزارش شده است.
به گزارش ایسنا به نقل از «سی‌بی‌اس نیوز»، این مطالعه تحلیلی از سوابق پزشکی افراد مبتلا به کووید-19 منتشر کرد و این داده‌ها از موسسه ملی بهداشت آمریکا جمع‌آوری شده است.
مدیر پزشکی مرکز VCU برای اختلالات بویایی و چشایی، دکتر. ایوان ریتر به سی‌بی‌اس نیوز گفت: «پیش از این، مردم می‌دانستند که اگر سرما بخورند و حس بویایی و چشایی خود را از دست بدهند، احتمالاً به کووید-19 مبتلا شده‌اند. با این حال، این واقعیت در حال حاضر قابل تأیید نیست.
دکتر. ریتر در مطالعه ای که او هدایت کرد، شرایط بیماران کووید-19 را که حس بویایی و چشایی خود را از دست داده بودند، بررسی و تجزیه و تحلیل کرد.
در حالی که بیش از 50 درصد از افراد در اوایل اپیدمی از دست دادن حس بویایی و چشایی خود را گزارش کردند، این عوارض تنها در سه تا چهار درصد از بیماران مبتلا به جهش یافته آمیکرون گزارش شد.
تحقیقات جدید نشان می دهد که علائم کووید 19 در طول زمان تغییر می کند. با ظهور گونه های جدید ویروس و ایمنی ناشی از واکسیناسیون و بیماری، سیستم دفاعی جدیدی در بدن افراد پدیدار می شود که در ابتدای اپیدمی وجود نداشت.
کارشناسان دانشگاه کالج لندن توضیح دادند که پس از شیوع سویه آمیکرون، تعداد افرادی که گزارش دادند حس بویایی و چشایی خود را پس از ابتلا به این ویروس از دست داده اند، به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
راهی برای درمان جدید
دانشمندان به سرنخ‌های جدیدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد چرا برخی از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در آغاز همه‌گیری هنوز حس بویایی و چشایی خود را به دست نیاورده‌اند.
در این مطالعه، داوطلبان یک نمونه بافت کوچک از بالای بینی خود برداشتند و بلافاصله آن را به آزمایشگاه تحویل دادند.
هنگامی که این بافت ها با نمونه های دیگر بیمارانی که حس بویایی و چشایی خود را از دست نداده بودند مقایسه شد، مشخص شد که آنها دارای علائم پایدار التهاب ناشی از حضور سلول های T در سیستم ایمنی بدنشان هستند.
گلدشتاین می‌گوید که این سلول‌های ایمنی همچنان باعث آسیب‌های مداوم می‌شوند یا از ترمیم جلوگیری می‌کنند.
او تاکید کرد: “چه کلیه باشد، چه قلب یا مغز، فکر می کنم یک چیز مشترک وجود دارد که نشان می دهد سیستم ایمنی درگیر است.” بر این اساس، درمان باید به این سمت باشد که بدانیم کدام نواحی از سلول هدف دارویی محسوب می شوند. ممکن است تقویت بازسازی و بازیابی سلول های عصبی ضروری باشد.
روش بویایی و تزریق در بینی
در حال حاضر پزشکان با تعداد انگشت شماری از بیماران مواجه هستند که هنوز مشکلات زیادی در حس بویایی و چشایی خود دارند.
ریتر می گوید: بیماران کووید در درازمدت با مشکلات جدی تری مانند بوییدن و چشیدن طعم یک بار غذای خوشمزه روبرو هستند که فراتر از تأثیر این بیماری بر کیفیت زندگی است.
وی می گوید: بینی یکی از اندام هایی است که بوی دود را به عنوان سیستم هشدار اولیه و حوادث آتش سوزی، نشت گاز یا غذای فاسد هشدار می دهد. بنابراین، شکست این حس مشکلات زیادی را به دنبال دارد.
یک درمان رایج این است که دائماً اعصاب بویایی آسیب دیده را در معرض طیف گسترده ای از بوهای خوشایند قرار دهید.
یکی از درمان های دارویی استروئید درمانی است که به گفته ریتر شواهد کمی از اثربخشی آن پیدا کرده است.
ریتر می‌گوید یک رویکرد امیدوارکننده استفاده از فرمول‌های غلیظ پلاکت‌هایی است که از خون بیمار گرفته می‌شوند و می‌توانند بافت بینی را پس از تزریق یا قرار دادن در بینی بیمار دوباره رشد دهند.
البته ریتر معتقد است که این روش های درمانی چندان ایمن نیستند.
به گفته وی، حس بویایی بسیاری از بیماران به مرور زمان با مداخله اندک پزشکان بهبود یافت و تنها 7.5 درصد از بیماران هنوز پس از گذشت سال ها با مشکلات ناشی از این عارضه دست و پنجه نرم می کنند.