مدیر مسئول کیهان با طرح این سوال که چرا سکوهای غیرقانونی رد صلاحیت نمی شوند و مدیریت آنها به افراد ذیصلاح واگذار نمی شود، گفت: خوشبختانه زمزمه هایی در بین مسئولان برای رعایت این خواسته وجود دارد. شریعتمداری این سخنان را در حالی بیان کرد که امروزه یافتن متخصص فناوری اطلاعات بسیار سخت است و بسیاری از نیروها بدون این تهدیدها قصد مهاجرت دارند. در حال حاضر، بحران منابع انسانی به عنوان بزرگترین چالش پیش روی فعالان فناوری اطلاعات و ارتباطات تلقی می شود. بحرانی که مستلزم ایجاد امید و ایجاد فضای کاری امن برای متخصصان است. بحرانی که نه تنها مهار آن به زمان زیادی نیاز دارد، بلکه نیازمند برنامه ریزی مستمر و یکپارچه در زمینه آموزش کارکنان، تخصیص بودجه های کلان و همکاری منظم و منسجم با بخش خصوصی است.
به کشورهای جهان نگاه کنید؛ لازم نیست راه دور بروید، کشورهای همسایه از جمله امارات را بررسی کنید. آنها به شدت برای توسعه اقتصاد دیجیتال برنامه ریزی می کنند و از کمک و حمایت در این زمینه کوتاهی نمی کنند. طبق گزارش اتاق اقتصاد دیجیتال امارات، تخمین زده می شود که اقتصاد دیجیتال ملی امارات تا سال 2031 به بیش از 140 میلیارد دلار رشد کند که در مقایسه با 38 میلیارد دلار امروز، رقم بسیار بزرگی است. وزیر هوش مصنوعی و همچنین رئیس اتاق اقتصاد دیجیتال دبی گفت که دوبرابر شدن سهم اقتصاد دیجیتال از تولید ناخالص داخلی امارات از 7.9 درصد به بیش از 20 درصد تا سال 2031 نشان دهنده تلاش دبی برای تثبیت خود به عنوان یک قطب بزرگ فناوری است. و مقصد جهانی کسب و کارهای دیجیتالی است، اما نه تنها عملکرد رایگان پلتفرم های مجازی را به طرق مختلف مختل می کنیم، بلکه آنها را تهدید کرده و از فعالیت آنها جلوگیری می کنیم. جالب است بدانید که بسیاری از این بسترهای مجازی متعلق به سازمان های انقلابی است. ماجرای اتفاقاتی که در چند روز و هفته اخیر برای طاقچه، دیجی کالا، ازکی و… افتاده را همه می دانیم. به همین راحتی پس از سال ها تلاش مستمر و پیشرفت چشمگیر، ناگهان برندهای محبوب ایرانیان را تعطیل کردند.
تعطیلی، تعلیق و تعطیلی این شرکت های نوپا ناامید کننده و نگران کننده است. باعث دلسردی جوانان می شود. بحث رعایت قانون – حتی اگر مورد قبول مردم نباشد – یک بحث است، برخورد تند، اجباری و مخرب با این شرکت ها بحث دیگری است. چنین برخوردهایی ما را در این عرصه مهم و قدرتمند به نقطه نقطه می رساند. به بدنه دانش بنیان و نوآور اقتصاد ضربه می زند. این کار نیروی کار ماهر را ناامید می کند، مانع بزرگی برای توسعه بخش خصوصی می شود و شرکت های نخبه استارتاپ را به سمت انحراف سوق می دهد.
آیا راهی برای همکاری سازنده با این شرکت ها وجود ندارد؟ شرکت هایی که بخش بزرگی از نیروی کار آنها را تشکیل می دهند جوانان هستند و سهم بسزایی در تسهیل عملیات شرکت ها دارند. در واقع جوانان مهم ترین سرمایه استارت آپ ها هستند که حداقل در چند سال اخیر شاهد پهن شدن فرش قرمز در کشورهای مختلف به ویژه کشورهای حوزه خلیج فارس از جمله امارات بوده ایم. نخبگان این رشته به راحتی به این کشورها کشانده می شوند.
بدون برخوردهای اجباری و موانع این روزها، مسیر فعالیت استارتاپ های ایرانی دشوارتر از سایر کشورهای جهان بوده است. در مقایسه، موانع بیشتری بر سر راه این گونه فعالیت ها وجود دارد. زیرا نه تنها سرمایه گذاران خارجی تمایلی به ورود به بازار استارت آپی ایران ندارند، بلکه تحریم های اقتصادی نیز مشکلات را تشدید کرده و کار را سخت کرده و به مانعی محکم برای دستیابی به بازارهای بین المللی تبدیل شده است. این شامل هر نوع فعالیت راه اندازی کسب و کار می شود. از تامین مالی گرفته تا جذب کارشناسان، کارشناسان و ایده ها تا جلب اعتماد عمومی و بازاریابی مناسب و مواردی از این دست.
با وجود تمام این مشکلات، برخی از استارت آپ ها مانند دیجی کالا پیشرفت های چشمگیری داشتند و به یک نیروی در صنعت تجارت الکترونیک ایران تبدیل شدند. اما همین شرکت هایی که به طور ناگهانی با مشکل مواجه می شوند عواقب زیادی برای کسب و کارشان به همراه دارد و پیشرفت آنها را به تاخیر می اندازد.
اگر نگاهی به فعالیت شرکت‌های نوپا که در هفته‌های گذشته با مشکلاتی روبه‌رو بوده‌اند را بررسی کنیم، می‌توان دریافت که آنها در هسته اصلی فعالیت‌های خود به دستاوردهای علمی و فناوری از تولید تا بازار دست یافته‌اند و به خوبی پاسخگوی نیازها هستند. در آغوش گرفتن مخاطبان در محیط های اجتماعی-اقتصادی آنها ایده های نوآورانه ای دارند و مخاطبان زیادی را جذب کرده اند. آنها یکی از موثرترین عوامل برای پیشرفت اقتصادی کشور و در عین حال تضمین کننده ایجاد مشاغل متعدد به شمار می روند. در طول این سال ها مسیر موفقیت را گام به گام پیموده اید و بر بسیاری از مشکلات و چالش ها غلبه کرده اید.
اکنون که این استارتاپ ها مخاطبان زیادی را جذب کرده اند، کارشان در مسیر درستی قرار دارد، برخی از آنها سود کرده اند یا در شرف کسب سود هستند، ناگهان با ممنوعیت مواجه می شوند و بدتر از آن با رد صلاحیت و انتقال دیگران مواجه می شوند. از سوی دیگر، بسیاری از مردم نیازهای خود را از طریق این شرکت های نوپا تامین می کنند. در واقع با یک تصمیم ناگهانی و اجباری تمام دستاوردهای آنها به خطر می افتد. مردم نیز از خدمات و ارضای نیازهای خود محروم هستند.
توقف فرآیند استارتاپ نه تنها سیستم بزرگ این شرکت ها را مختل می کند، بلکه زندگی روزمره مردم را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین باعث ایجاد ترس و نگرانی در جامعه می شود. این گونه قضاوت ها و بیان چنین سخنانی نشان می دهد که درک درستی از شرایط جامعه وجود ندارد.
مهمتر از همه این است که این گونه برخوردها و سخنان فاقد سند قانونی است. قانون از یک سو و سخنان سیاستمداران از سوی دیگر باید به جامعه احساس امنیت بدهد. زمانی که اقدامی مانند سلب صلاحیت، مصادره و تعلیق این شرکت ها باعث ایجاد احساس ناامنی در افراد شود، بازتاب های اجتماعی منفی دارد. افراد در جامعه از طریق رشته های مختلف به هم مرتبط هستند. برخی از این شرکت ها که نیازهای آنها را برآورده می کنند، نقاط اتصال محسوب می شوند. این نقاط اتصال باعث ایجاد حس تعلق می شود. چنین تصمیماتی که منجر به تعطیلی استارت آپ ها یا کسب و کارها، کافه ها، مغازه ها و موسسات شد، وابستگی مردم به دولت را تا حد زیادی کاهش می دهد. آنها احساس می کنند که در قطاری هستند که مسیر دیگری را طی می کند. بعد قطار و مسیرش را دوست ندارند. شما به آن متعهد نیستید. یا اگر متوجه شوند که ارزش ها یا شیوه زندگی آنها رعایت نمی شود، هیچ احساس تعلقی به جامعه ندارند. احساس تبعیض و تحقیر اجتماعی بسیار مخرب و یکی از عوامل اصلی درگیری و تنش اجتماعی در جامعه ایران است. این گونه سخنان و این گونه حبس و تعلیق بدون مقبولیت اجتماعی باعث ایجاد حس ناامنی در جامعه می شود. چنین احساسی با فضای کسب و کار و انگیزه های تولید در تضاد است. حرف هایی از این دست که باعث ایجاد ترس و نگرانی در شرکت های نوپا می شود، مانع بزرگی بر سر راه توسعه و پیشرفت جامعه است و موتور اقتصاد کشور را منجمد می کند. نتیجه احساس خشم، ناامیدی، تبعیض و کاهش احساس تعلق و وفاداری است.
23302