بر پایه تحقیقات جدید، محققان اعلام می کنند که وارفارین قابلیت ضد سرطانی دارد.
طبق مطالعه محققان دانشگاه کلمبیا، وارفارین، یک رقیق کننده خون که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، به نظر می رسد خواص ضد سرطانی قوی دارد. این مطالعه که بر روی سلول‌های انسان و موش انجام شد، نشان داد که وارفارین از تداخل تومورها با مکانیسم خود تخریبی که سلول‌ها هنگام تشخیص جهش یا سایر ناهنجاری‌ها شروع می‌کنند، جلوگیری می‌کند.
وی گو، آبراهام و میلدرد گلدشتاین، استاد پاتولوژی و زیست شناسی سلولی (در گروه ژنتیک سرطان) در کالج پزشکان و جراحان واگلوس دانشگاه کلمبیا، نویسنده ارشد این مطالعه، وی گو، گفت: “نتایج ما نشان می دهد که وارفارین قبلا تایید شده توسط FDA پس از تایید، می توان از آن برای درمان انواع سرطان از جمله سرطان پانکراس استفاده کرد.
مطالعه با عنوان “تنظیم VKORC1L1 برای سرکوب تومور با واسطه p53 از طریق متابولیسم ویتامین K حیاتی است” در Cell Metabolism منتشر شد. پسادکتر شین یانگ و ژ وانگ نیز به عنوان اولین نویسندگان مشارکت داشتند.
کشف وارفارین یک نتیجه غیرمنتظره از مطالعه ای بود که با هدف پرده برداری از فرآیندهای مولکولی تنظیم کننده فروپتوز، مکانیزم مرگ سلولی که اخیراً توسط برنت استاکول، دکترای شیمیدان کلمبیایی، دانشیار دپارتمان علوم زیستی و شیمی و دانشمندان دیگر کشف شد، طراحی شده بود.
محققان سرطان در مورد ایده مهار فروپتوز، که قرار است سلول های سرطانی را از بین ببرد، هیجان زده هستند، زیرا برای کار کردن به آهن نیاز دارد. داروهایی که فروپتوز را القا می کنند ممکن است به ویژه در سرطان هایی که در حال حاضر غیر قابل درمان هستند مفید باشند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی کنترل فروپتوز در سلول، گو، استاکول و همکارانش غربالگری ژنتیکی را روی سلول‌های ملانوم انسانی انجام دادند تا ژن‌هایی را شناسایی کنند که در فروپتوز نقش دارند. همانطور که انتظار می رفت، صفحه نمایش چندین ژن فروپتوز شناخته شده قبلی را شناسایی کرد، اما یک ژن جدید برجسته شد: VKORC1L1.
در آزمایش‌های آزمایشگاهی، محققان دریافتند که VKORC1L1 یک مهارکننده قوی فروپتوز است و از دست دادن VKORC1L1 سلول‌ها را نسبت به مرگ سلولی توسط فروپتوز حساس می‌کند.
سطوح VKORC1L1 همچنین پیامدهای بالینی دارد، همانطور که تجزیه و تحلیل داده‌های سرطان انسانی نشان داد: بیماران با سطوح پایین فعالیت VKORC1L1 عموماً طولانی‌تر از آنهایی که سطوح بالاتری داشتند زندگی می‌کردند.
وارفارین (همچنین با نام تجاری Coumadin شناخته می شود) اولین بار در سال 1954 برای استفاده پزشکی مورد تایید قرار گرفت. از آن زمان، این روش درمانی استاندارد برای جلوگیری از لخته شدن خون است که می تواند باعث سکته مغزی، حمله قلبی یا آمبولی ریه شود.
از آنجایی که وارفارین همچنین یک مهارکننده شناخته شده VKORC1L1 است، محققان پتانسیل آن را به عنوان یک داروی ضد سرطان بررسی کردند. آنها دریافتند که با کاهش فعالیت VKORC1L1، وارفارین سلول های سرطانی پانکراس انسانی را نسبت به فروپتوز حساس کرده و رشد تومور را در مدل موش سرطان پانکراس به شدت سرکوب می کند.
داده های سایر مطالعات نیز از این فرض حمایت می کنند که وارفارین پتانسیل ضد سرطانی دارد. وارفارین و سایر داروهای ضد انعقاد اغلب به بیماران سرطانی که در معرض افزایش خطر لخته شدن خون هستند داده می شود. اخیراً محققان دریافتند که بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده، معده و روده بزرگ که وارفارین دریافت کرده‌اند نسبت به افرادی که سایر داروهای ضد انعقاد مصرف می‌کنند، به طور قابل توجهی زنده مانده‌اند.
گو می گوید: «از آنجایی که وارفارین به طور گسترده در کلینیک در بیماران سرطانی استفاده می شود، ما معتقدیم که وارفارین به زودی می تواند به عنوان یک داروی ضد سرطان، به ویژه در تومورهایی با بیان VKORC1L1 بالا، آزمایش شود.
گو می افزاید: این می تواند فراتر از سرطان لوزالمعده و معده و بسیاری از انواع دیگر گسترش یابد. محققان همچنین دریافتند که VKORC1L1 هدف مستقیم p53 است، یک ژن شناخته شده سرکوبگر تومور که در نیمی از سرطان ها جهش یافته است.