رضا رشیدپور مجری معروف تلویزیون پس از سال ها بازگشته است تا مصاحبه جنجالی خود را با امیر تتلو انجام دهد.
به نقل از پی ام آپ; رضا رشیدپور مجری و تهیه کننده تلویزیون ماجرای گفتگوی خود با امیرحسین مقصودلو را روایت کرد.
می گوید: به نظرم امیرحسین مقصودلو از کسانی است که تصویرش بعد از هجرت شبیه قبل نیست. این نکته هم در شکل و هم در محتوا غیر قابل انکار است.
من نه روانشناس هستم و نه جامعه شناس، بنابراین نمی توانم تحلیل مهمی از چیستی و چرایی این تحول ارائه دهم. از این رو به مشاهدات خود در حاشیه گفتگوی چند ساعته با او بسنده می کنم.
او آن روزها در غرب تهران مغازه پوشاک داشت و ارتباط با او و گروهش برای هماهنگی و گفتگو کار سختی نبود. همان فروشگاهی که هر روز ده ها طرفدار تلویزیون برای دیدنش صف می کشند و امیر تتلو می گوید چیزی نمی خرند و فقط عکس می گیرند.
قرار ما ساعت شش بعد از ظهر در استودیو برنامه نویسی بود. او در ترافیک سنگین بزرگراه مدرس گیر کرده بود. با دستیارم تماس گرفتم تا بپرسم آیا آمده اند یا خیر. بله رسیده بود
آن روزها مدیر برنامه ای به نام اردشیر احمدی داشت. او کارگردان کلیپ هایش بود و تنظیم ها را انجام داد. ظاهراً سپس با زن جوانی که شطرنج بازی می کند ازدواج کرده و اخیراً از کشور مهاجرت کرده اند.
در کنار آقای احمدی، دوستانی از هتل بسیار معروف مشهد نیز امیر تتلو را همراهی می کردند.
در آن سال ها تتلو برای امام رضا (ع) ترانه ای خوانده بود.
من دیر رسیدم. آنها متواضعانه عذر من را پذیرفتند و با هم صحبت گرمی داشتیم. تتلو بسیار سرگرم شده بود و آماده پاسخگویی بود. و البته تا حد قابل توجهی تحت تاثیر خود آقای احمدی بود.
بسیاری از هنرمندان نسبت به زمینه های شخصی مانند ازدواج و فرزندان و غیره حساسیت نشان می دهند و امیدوارند کسی در این مورد از آنها سوال نکند. تتلو چنین تمایلی نداشت.
او در پاسخ به همکارانم در دفتر که آهنگ «بگذار خودم باشم» را معیار انتظار تتلو می دانستند، گفت: «معیار شما اشتباه است». می گفت تتلیتی بودن سن ندارد. و همین امروز، مادربزرگ 70 ساله ای را دید که با محبت خود را تتلیت صدا می کرد.
مدام تاکید می کرد که «از ناکجاآباد آمده ام» و علناً از کار و زندگی بد و … وقتی وارد استودیو شدیم با خنده گفت پیراهن من را با دکور شما «مطابق» می کند.
نگاهی به لباسم انداخت و پرسید چرا وقتی پیش من آمدی کت و شلوار پوشیدی؟ و ادامه داد اگر سالن برج میلاد را به من بدهند هزار بار آن را پر و خالی می کنم و لباس رسمی می پوشم.
تتلو هوش هیجانی و IQ بالایی دارد.
کنسرت کلیدواژه سخنان او بود. اگر فیلم گفتگو را ببینید متوجه می شوید که چقدر از اجرای زنده در برج میلاد لذت می برد. دستیارم با کنجکاوی در مورد گیره برق هسته ای روی ناو جنگی پرسید و با چند جمله ساده تاکید کرد که “نقشه خود را برداشتیم و به اتاق فرمانده آوردیم. او موافقت کرد و ما آن را ساختیم. البته آقای احمدی سعی کرد بسازد. قابل هضم ترین مورد با گزاره های منطقی است.
او در طول گفتگو انرژی زیادی داشت و ارزیابی من این است که امیرحسین مقصودلویی که در استودیو «دید در شب» روبروی من نشسته بود، هوش هیجانی و ضریب هوشی بالایی دارد. نگاه کن با چه اطمینانی از کمیته امداد می گوید.
به سختی‌های زندگی‌اش اشاره کنید و فکر کنید اگر جای او بودید، این بخش‌های دردناک زندگی‌تان را باز می‌کردید یا پنهان می‌کردید؟
صادقانه بگویم، من هرگز آثار تتلو را عمومی نکردم. مخصوصاً اخیراً بین سلیقه و علایق من و سبک زندگی او فاصله گرفته است. اما کتمان نمی کنم که در آن گفتگوی چند ساعته چیزی جز تواضع و هوش و اخلاص در او ندیدم.
این را هم اضافه کنم که آقای تتلو و دوستانش قبل از انتشار درخواستی برای بازبینی مصاحبه یا سانسور بخشی از آن نداشتند. همانطور که خودش گفت
فیلم گفتگو با او در همان ساعت اول رکورد دانلود را شکست.
پی نوشت: شاید برخی از ما از آمار مخاطبان تتلو و کنسرت هایش تعجب کرده و آن را غیرقابل باور بدانیم. شاید من یکی از شما باشم.
اما باور کنید در ساعتی که این مقاله را می نوشتم، یک جوان مودب و محترم که یکی از مهمانداران هواپیما بود، کنارم نشست و خود را «ری‌استارتی» معرفی کرد.
نیم ساعت که به مقصد رسید از عرفان ریست گفت و گفت تعداد «ری‌استارتی» بیش از ده میلیون نفر است. و من واقعا شیفته بودم.
من کاری به صحت آمار ندارم، اما آیا هیچ کدام از تصمیم گیران فرهنگی کشور از واقعیت گزنده زیر پوست شهر خبر دارند یا برای جلب رضایت یکدیگر مشغول آمارگیری هستند؟