داشتن وسیله نقلیه ای که به راحتی توسط پلیس قابل شناسایی نباشد اولین قدم در اجرای طرح است. بنابراین اجرای طرح با سرقت خودرو، یعنی ارتکاب جرم برای تکمیل جرمی که هدف اصلی را دنبال می کند، آغاز می شود.
جنایتکارانی که به این شکل عمل می کنند، بیشتر به صورت گروهی فعالیت می کنند. در اجرای طرح یک نفر نقش راننده و یکی دو نفر دیگر نقش مسافر را بر عهده می گیرند. با تعداد اعضای باند بیشتر، مظنونان در اجرای نقشه های خود جای خود را با دیگر اعضای باند عوض می کنند و شناسایی آنها توسط پلیس دشوارتر می شود.
مجرمانی که به این شکل عمل می کنند به خوبی از موقعیت جغرافیایی که قصد ارتکاب جنایت در آن را دارند آگاهند. با شناسایی مقتول پرونده، او را تحویل می گیرند و در فرصتی مناسب پس از تغییر مسیر، با چاقو یا اسلحه به محل مورد نظر می کشانند و به کمین می پردازند و اموالش را سرقت می کنند.
چند روز پیش ماموران انتظامی شهرستان مرودشت سه تن از تبهکارانی را که به این شیوه به زنان حمله کرده بودند دستگیر کردند. سوار ماشین کوئیک زنان و دختران را می‌بردند، در بیابان‌های شهر دزدی می‌کردند و طلاها و اموالشان را می‌دزدیدند تا دستگیر شدند. سه متهم در اولین بازجویی ها به 8 جنایت اعتراف کردند و مدعی شدند دو میلیارد تومان پول و طلا از زنان و دختران سرقت کرده اند. تحقیقات پلیسی از پرونده این سه مظنون نشان داد که آنها پیش از این نیز به دلیل جرایم دیگری از جمله آدم ربایی، ضرب و جرح و سرقت دستگیر و به حبس محکوم شده بودند اما پس از آزادی از زندان مجددا مرتکب جنایت شدند.
زنان و دخترانی که از سوی گروهی به این شکل مورد حمله قرار می گیرند، نمی توانند به زندگی عادی بازگردند و بسیاری از آنها در معرض خطر خودکشی قرار دارند. برخی از این زنان از ترس طلاق از همسرشان ماجرا را از خانواده خود پنهان می کنند. با این حال، آنها نمی توانند آسیب هایی را که به جسم و روحشان وارد می شود تحمل کنند و از این رو با مشکلات زیادی در زندگی خود مواجه می شوند.
زنانی نیز هستند که پس از این حوادث چاره ای جز ترک وصلت ندارند زیرا نه شوهر و نه خانواده آنها را تحمل نمی کنند. بنابراین آسیب هایی که این جرم به بدنه اجتماعی وارد می کند، زندگی نسل های جامعه را تحت تأثیر قرار می دهد.
اختلال در حمل و نقل عمومی در جامعه یکی از مهم ترین دلایل بروز این موارد است. زمانی که شهرداری ها از ارائه خدمات حمل و نقل عمومی به شهروندان خودداری می کنند، بسیاری از شهروندانی که از این خدمات محروم هستند چاره ای جز استفاده از وسایل نقلیه شخصی مسافربری ندارند. حتی اگر ورود تاکسی‌های اینترنتی به چرخه حمل‌ونقل عمومی سهم مهمی در کاهش فراوانی این گونه جرائم داشته باشد، هزینه‌های بالای سفر این تاکسی‌ها برای بسیاری از شهروندان باعث شده تا چرخه جرایم در خودروهای شخصی ادامه یابد.
به نظر می‌رسد سازمان‌های دولتی که با تاکسی‌های اینترنتی سروکار دارند، ارائه خدمات بهتر به این تاکسی‌ها و ایجاد بسترهای لازم برای ایجاد کسب‌وکارهای جدید می‌توانند به کاهش جرایم و ارتقای ایمنی مردم کمک کنند. در این میان ارتقای آگاهی عمومی می تواند نقش مهم تری در پیشگیری از بروز چنین مواردی داشته باشد. این واقعیت که خانواده ها به طور مداوم به اعضای خانواده خود توصیه می کنند در هنگام سفر در شهر از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند، نشان دهنده ناامنی حاکم در حمل و نقل خصوصی است که تأثیر آن در ادراک عمومی قابل اثبات است.
23302