او در این باره نوشت:
عکسی که مشاهده می کنید مربوط به خانم فریماه فرجامی و من و خانم تهمینه میلانی سال 1375 می باشد.
با دعوت یک موسسه، سفری به چند ایالت آمریکا داشتیم و باید بگویم که این سفر بسیار دلچسب و خاطرهانگیز بود.
از شیکاگو و حضور دسته جمعیمان در برنامه تلویزیونی خانم آپرا وینفری، تا جستجو در زیرزمینهای تاریک و دلچسب برای شنیدن قدیمیترین موسیقی بلوز و جز، و همچنین سفر به نیویورک و حضور در نمایش فیلم “پری” که دقیقا صبح نمایش فیلم “جی دی سلینجر” توسط وکیلش جلوی نمایش فیلم را گرفت!
در این سفر، خانم فرشته طائرپور نیز حضور داشتند و در کنار او گروهی از خانمهای فیلمساز، بازیگر و تهیهکننده بودند. چند هفتهای بود که دقیقا یادم نیست.
خانم طائرپور فریماهی دلنشین، آرام و بسیار فروتن بودند. همیشه در دسترس بودند، برای پیادهروی یا قهوه و هیچ نشانهای از اینکه سر نام خودشان معطل باشند و به هر دلیلی نخواهند ارتباط برقرار کنند، نمیدیدیم. روانی قوی داشتند.
گاهی اوقات فکر میکنم که چقدر آن زمان اتفاقات سینمایی جذابی داشتند، اما به دلیل عدم وجود شبکههای اجتماعی، هیچ خبری از آنها به گوش مردم نمیرسید، مگر در سفرنامههای مجله فیلم یا در یک خبر چند سطری در روزنامه سینما.
اولین آشنایی من با خانم فرجامی به همان سال اولی برمیگردد که با فیلم “عروس” کاندید بهترین بازیگر فجر شده بودم.
آخرین بازیگر نیز علاوه بر بهترین بازیگر زن در همه رشته ها نامزد داشت.
با پدرم به جشن فارغ التحصیلی رفتیم.
و وقتی به ما نشان دادند دقیقاً کنار خانم فرجامی نشستیم و سلام کردم. من پیر نبودم
منتظر شروع مراسم بودیم که ناگهان برگشت و گفت امیدوارم جایزه بگیری… و لبخندی زد.
میدونستم جایزه مال اونه و گفتم چند بار بازیتو ببینیم و…
این خاطره را در سفر آمریکا برایش تعریف کردم و هر دو خندیدیم و سرمان را تکان دادیم که زمان چقدر زود می گذرد… روحش شاد.
گردآوری شده از سایت فرتاک نیوز