گلها احتمالاً از دایناسورها پیرتر هستند. با این حال، زمان دقیق توسعه آنها مشخص نیست
به طور کلی، قانع‌کننده‌ترین شواهد فسیلی مربوط به دوره کرتاسه اولیه، حدود 132 میلیون سال پیش است. با این حال، قدیمی ترین شواهد فسیلی از جوانه گل مربوط به دوره ژوراسیک، حدود 164 میلیون سال پیش است.
به طوری که Florigerminis jurassica می گوید در چین کشف شده است. با این حال، به دلیل تعاریف مختلف از اندام های گل، همه دانشمندان موافق نیستند که این گونه یک آنژیوسپرم است.
گل ها را می توان تا کوچکترین جزئیات حفظ کرد. حدود 34 تا 38 میلیون سال پیش، شیره درختان و رزین گلبرگ ها و دانه های یک گل فسیل شده در جنگل های مخروطی بالتیک را فسیل کردند. این گل بزرگترین گل کهربای فسیلی شناخته شده است. عرض آن سه سانتی متر و سه برابر بزرگتر از اکثر گل های فسیلی است و جزئیات زیبایی را نشان می دهد.
ژوراسیک یا کرتاسه؟
زمان رشد گل هنوز در میان دانشمندان بحث برانگیز است، اما اکثر دانشمندان مطمئن نیستند یکی دو گروه وجود دارد: ژوراسیک یا کرتاسه. بر اساس تجزیه و تحلیل داده های مولکولی (DNA یا توالی های پروتئین)، گل ها ممکن است بسیار قدیمی تر از آن چیزی باشند که فسیل ها نشان می دهد. بنابراین سن آنها می تواند به دوره ژوراسیک، حدود 145 میلیون سال پیش، یا حتی به دوره تریاس، در حدود 201 میلیون سال پیش برگردد.
قدیمی ترین فسیل گل مربوط به دوره ژوراسیک، حدود 164 میلیون سال پیش است.
موجودات زنده از دودمان بزرگ (گروهی از موجودات که از یک اجداد مشترک می آیند) نیز می توانند در طول تکامل با هم رشد کنند. اما دانشمندان همیشه در مورد اینکه کدام موجودات زنده به کدام نظم تکاملی تعلق دارند توافق ندارند. بنابراین ما باید تمام اطلاعاتی را که در اختیار داریم ترکیب کنیم تا درک دقیق تری از رشد گل بدست آوریم.
رمزگشایی گذشته با داده های مولکولی
برای دانشمندان مهم است که بدانند گیاهان گلدار چه زمانی و چگونه به وجود آمدند و چه تفاوتی با سایر گیاهان داشتند. این اطلاعات به ما کمک می‌کند بفهمیم که چگونه کریپتیدها با محیط‌های مختلف سازگار می‌شوند، روابط آنها با دیگر موجودات زنده و چگونه به رویدادهای مهم زمین‌شناسی مانند تغییرات آب و هوا و انقراض‌های دسته‌جمعی واکنش نشان می‌دهند.
یکی یکی از روش هایی که دانشمندان برای تعیین زمان رویدادهای تکاملی استفاده می کنند، ساعت مولکولی است. بر اساس این مفهوم، جهش های ژنتیکی تمایل دارند با سرعت ثابتی در طول زمان و بین گونه ها تجمع پیدا کنند. سرعت پرش را می توان با تیک تاک ثابت یک ساعت مقایسه کرد.
تغییرات در توالی ژنی بین گونه‌های مختلف می‌تواند به دانشمندان بگوید چه زمانی گونه‌ها از اجداد مشترک خود فاصله گرفتند. برای ساخت یک ساعت مولکولی، محققان بخش‌های ژنی را که در طول تکامل یک گونه حفظ می‌شوند، تجزیه و تحلیل می‌کنند.
به عنوان مثال، با مقایسه DNA، محققان می‌توانند تخمین بزنند که آنژیوسپرم‌های فعلی و نزدیک‌ترین خویشاوندان آنها، مانند آنژیوسپرم‌ها، چه زمانی از هم جدا شده‌اند. گیاهان مخروطی نمونه ای از اسپرم ها هستند. دانشمندان همچنین می‌توانند با مقایسه DNA آنها تخمین بزنند که گونه‌های مرموز چقدر از هم دور هستند.
