درس های نابغه ریاضی برای بازارهای مالی

جیم سیمونز، استاد ریاضیات که بنیانگذار سودآورترین صندوق تامینی جهان و پیشگام سرمایه‌گذاری با استفاده از مدل‌های کمی خودکار شد، جمعه گذشته در سن 86 سالگی درگذشت.

او یک ریاضیدان و سرمایه گذار بود که بر اساس گزارش اقتصاد جهانی، توانست چیزی را ایجاد کند که بسیاری از کارشناسان مالی معتقدند بزرگترین ماشین پول در جهان است.

سیمونز نابغه ریاضی بود و ریاست دپارتمان ریاضیات دانشگاه استونی بروک را بر عهده داشت، اما در سال 1978، زمانی که 40 سال داشت، کار خود را رها کرد و در بازارهای مالی سرمایه گذاری کرد.

سیمونز در مصاحبه ای با موسسه فیزیک آمریکا در سال 2020 درباره این چرخش وقایع گفت: «به یاد دارم که یک روز در کتابخانه نشستم و با خودم گفتم، خوب، فکر می کنم در آینده استادیار خواهم شد. یک دانشیار.” و بعد یک پروفسور، و من با این زندگی تموم می کنم و بعد می میرم.

سیمونز در گذار از دانشگاه به سرمایه‌گذاری، از روش‌های سنتی مدیران سرمایه‌گذاری رویگردان شد و با یافتن الگوهایی در داده‌هایی که حرکت قیمت را پیش‌بینی می‌کنند، به تحلیل بازارهای کمی روی آورد. تکنیک او آنقدر موفق بود که به “پادشاه کوانت” معروف شد.

او در سال 1982 صندوق سرمایه گذاری Renaissance Technologies را تأسیس کرد و در سال 1988 صندوق سرمایه گذاری وابسته به رنسانس Medallion را تأسیس کرد که معروف ترین صندوق این شرکت است زیرا راز روش سرمایه گذاری این صندوق مخفی نگه داشته شده و از همه آن ها مخفی مانده است. رقبا

رنسانس که در 60 مایلی شرق منهتن، نیویورک واقع شده است، همیشه فاصله از تاجران وال استریت را ارزشمند دانسته است. این شرکت به جای استخدام شکل سنتی معامله‌گران بازار مالی، برخی از باهوش‌ترین ذهن‌های ریاضی جهان را به خود جذب کرده است و همیشه به دنبال دانشمندان و کدشکن‌هایی است که بتوانند هوش سرمایه‌گذاری عملی را از هزاران گیگابایت داده‌ای که شرکت روزانه پردازش می‌کند استخراج کند. داده ها در همه مناطق از لکه های خورشیدی گرفته تا آب و هوای کشورهای دیگر جمع آوری و ثبت می شود.

بر اساس اطلاعات درج شده در وب سایت رنسانس، 90 نفر از 300 کارمند رنسانس دارای مدرک دکترا در ریاضیات، فیزیک، علوم کامپیوتر و رشته های مرتبط هستند. استعداد اصلی سیمونز در رنسانس، علاوه بر روش جدید سرمایه گذاری، نحوه الهام بخشیدن به کارکنان و ایجاد دستمزدهای بسیار بالا و احساس تعلق اجتماعی در بین آنها است.

رقابت بین سیمونز و بافت

رنسانس در حال حاضر حدود 50 میلیارد دلار دارایی را مدیریت می کند. صندوق مدالیون او در حال حاضر 4 درصد کارمزد مدیریت و بین 36 تا 44 درصد کارمزد عملکرد دریافت می کند که بسیار بالاتر از سایر صندوق های تامینی است، اما حتی پس از کارمزدها، شرکت بالاترین بازده خالص سالانه را پرداخت می کند.

از زمان آغاز به کار، مدالیون بازده خالص سالانه بیش از 30% را ایجاد کرده است که بسیار بیشتر از بازده کل 20% Berkshire Warren Buffett است. در واقع، بازدهی صندوق برای بیش از سه دهه به طور مداوم از همه رقبا فراتر رفته است، حتی زمانی که رایانه‌ها ارزان‌تر و در دسترس‌تر شدند و رقبای صندوق از آن الگوبرداری کردند و الگوریتم‌های سرمایه‌گذاری پیچیده‌ای را توسعه دادند.

در نهایت تمامی مدال آوران علی رغم تلاش خود نتوانستند دستورالعمل جادویی این جعبه را بیابند و ناکام ماندند. طبق شهادت سیمونز در کنفرانس MIT 2019، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده نیز پس از اینکه متوجه شد موفقیت برنارد مادوف در کسب درآمد در سال 2008 کاملاً یک طرح پونزی بوده است، نسبت به بازده بالای رنسانس نیز محتاط است و در این مورد تحقیق می‌کند، اما او هیچ مدرکی بر خلاف آن پیدا نمی‌کند. این شرکت.

با وجود کارمزدهای بالای مدالیون، سرمایه گذاران زیادی علاقه مند به سرمایه گذاری در این صندوق بودند. با این حال، سیمونز به زودی شروع به محدود کردن دسترسی به صندوق کرد. زیرا او معتقد بود که اگر مدالیون از حد معینی فراتر رود، الگوریتم‌هایی که شرکت برای تجارت سهام، اوراق قرضه و سایر دارایی‌ها استفاده می‌کند، از کار می‌افتد. در سال 1993 جذب سرمایه جدید برای مدالیون را متوقف کرد.

از سال 2005، صندوق مدالیون فقط به روی کارمندان سیمونز و رنسانس باز است و فقط آنها فرصت سرمایه گذاری در آن را دارند. این صندوق هر سال سود را به افراد برمی گرداند و اندازه آن 10 میلیارد دلار است.

سیمونز همچنین صندوق های متقابل متعارف تری را برای عموم ایجاد کرد، اما عملکرد آنها بسیار متفاوت از مدالیون بود. به عنوان مثال، در حالی که صندوق مدالیون در سال 2020 بازدهی 76 درصدی داشت، این صندوق ها ضرر دو رقمی داشتند. سیمونز که زمانی به عنوان کدشکن برای دولت ایالات متحده کار می کرد، موفق شد در طول چندین دهه بیش از چهار برابر شاخص S&P 500 درآمد کسب کند. این دستاورد منحصر به فرد او را با ثروتی معادل 31.4 میلیارد دلار در رده پنجاه و یکمین فرد ثروتمند جهان در سال 2024 قرار داد.

سیمونز اولین بار در سال 2004 در فهرست 400 ثروتمند آمریکایی فوربس با دارایی خالص 2.5 میلیارد دلار ظاهر شد.

تئودور آرونسون؛ بنیانگذار صندوق تامینی AJO Vista در مصاحبه ای با بلومبرگ در سال 2008 گفت: «مردم کمی هستند که واقعاً توانسته اند نگاه ما به بازارها را تغییر دهند یکی او یکی از معدود افراد است; این چند نفر شامل وارن بافت و جیم سیمونز نیز هستند.

پول ساز بزرگ، نیکوکار بزرگ

سیمونز فردی بسیار خصوصی بود و جزئیات استراتژی های سرمایه گذاری موفق او تا حد زیادی یک راز باقی مانده است. او را خیر بزرگ نیز می دانستند. در سال 2010، سیمونز از رنسانس کنار رفت تا بر بنیاد خیریه خود تمرکز کند.

بر اساس گزارش فوربس، سیمونز و همسرش ششمین اهداکنندگان کمک های بشردوستانه در ایالات متحده هستند. جیم و همسرش مرلین در سپتامبر 2023 جایزه یک عمر دستاورد فوربس 400 را برای کمک های بشردوستانه خود دریافت کردند. آنها بنیاد خیریه سیمونز را در سال 1994 تأسیس کردند و از طریق این بنیاد بیش از 6 میلیارد دلار برای حمایت از آموزش و پژوهش در علوم مختلف به ویژه ریاضیات اهدا کردند.

آنها مؤسسه ریاضی برای آمریکا را تأسیس کردند که سالانه به 1000 معلم شهر نیویورک در زمینه های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات بورسیه می دهد. این موسسه همچنین میلیاردها دلار به موزه ملی ریاضیات در نیویورک کمک کرده است.

به گفته سیمونز، کسی که ریاضیات کافی برای تدریس دبیرستان می داند، این فرصت را دارد که در گوگل، گلدمن ساکس یا رنسانس کار کند. از آنجایی که حقوق این شرکت ها بسیار بیشتر از معلمان دوره متوسطه است، قابل درک است که بسیاری از افراد واجد شرایط تدریس نمی کنند. این موضوع اهمیت کمک به معلمان ریاضی را برای سیمونز بیشتر کرده است.

بنیاد سیمونز همچنین صدها میلیون دلار برای حمایت از تحقیقات در مورد سرطان و اوتیسم کمک کرده است. خانواده سیمونز همچنین سال گذشته متعهد شدند که 500 میلیون دلار در طول هفت سال به دانشگاه استونی بروک اهدا کنند. این کمک مالی دومین کمک بزرگ به یک دانشگاه دولتی در تاریخ است.

این دانشگاه همیشه برای سیمونز اهمیت و ارزش زیادی داشته است. در سال 1968، در سن 30 سالگی، پس از تدریس در MIT و هاروارد، سیمونز رئیس دانشکده ریاضیات استونی بروک شد و به دلیل کارش در توپولوژی و درک خواص اشکال هندسی مشهور شد.

او در سال 1976 برنده جایزه اسوالد وبلن انجمن ریاضی آمریکا شد که معتبرترین جایزه در هندسه محسوب می شود و همسرش نیز دانشجوی کارشناسی ارشد همین دانشگاه است.